Problemen?!

17. I cant help my feelings

P.o.v. Liam

Ik vind het echt zielig voor Louis. Hij dacht dat hij eindelijk gelukkig hier kon zijn maar dan gebeurd er dit. Ik hoop echt voor hem dat Kim nog wakker word. En ja.. ik heb het zelf ook wel is gehad maar niet iedereen is natuurlijk het zelfde.

''Jongens, het lukt me niet meer.'' zegt Louis ineens. ''Wat is er Louis?'' vraag ik en Louis staat op en haalt een hand door zijn haar. ''Vannochtend toen ik haar wakker maakte reageerde ze gewoon normaal. Hoe kan ze dan daarna opeens zo raar doen? Dat kan toch niet?'' zegt hij met tranen in zijn ogen. ''Louis, dat kan gewoon. Okay het is niet te begrijpen maar het kan wel gewoon gebeuren. Ik heb het zelf ook wel eens gehad. Precies het zelfde.. En ja, zo kan een lichaam reageren als je zoveel alcohol binnenkrijgt. Maar ik denk echt dat ze nog wel wakker word. Geloof me maar Lou..''

Louis staat inmiddels met tranen in zijn ogen. Ik sta op om hem een knuffel te geven maar hij slaat mijn armen weg en gaat huilend naar beneden. Ik hoor hem nog wat pakken en gaat dan naar buiten toe. ''Gaat hij nou weg?'' vraagt Niall verbaasd. ''Ik denk het wel Ni.. Maar ik ga wel achter hem aan want ik weet nou niet hoe ver hij weggaat van ons. Je weet maar nooit wat er kan gebeuren.'' zeg ik en ik loop naar beneden en pak mijn jas en ga opzoek naar Louis.

P.o.v. Louis

Kim moet echt wakker worden.. Ik trek het echt niet meer zonder haar. Ik dacht dat ik samen met de jongens daar een nieuw leven op kon bouwen, maar nee.. Er moet altijd wel iets gebeuren waardoor dat niet kan. En natuurlijk snap ik dat zij er ook niks aan kan doen maar het is gewoon zo vervelend.

Ik loop om het huis heen en ga tegen een muur staan. Ik pak mijn sigaret die ik al klaar had liggen en steek hem aan. Pff, dat is beter.. ''Louis?!'' hoor ik Liam roepen. Ik kijk hem aan als hij naast me komt staam. "Louis waarom moet je dan wegrennen?" vraagt hij buitenadem. Ik neem nog een haal van mijn sigaret en zucht. "Wat denk je zelf Liam? Het gaat helemaal niet goed met me, dat zie je zelf toch ook wel?" "Ja natuurlijk zie ik dat maar wegrennen is nooit een optie." Ik rol met mijn ogen en staar voor me uit. Ik heb echt geen zin in een gesprek.

"Kom gewoon weer terug naar binnen okay?" "Nee Liam." "Jezus, waarom niet? Je vriendin kan elk moment wakker worden en jij staat hier je verdriet weg te roken." "Ze word helemaal niet meer wakker Liam! Je hebt haar net zelf ook met je eigen ogen gezien. Het is helemaal niet normaal om zo opeens te doen! En ja, dan sta ik mijn verdriet weg te roken. Heb je daar een probleem mee?"

"Als ze helemaal niet wakker word, hoe kan ik hier nu dan wel staan? Ik heb het zelf ook gehad Louis! Je overleeft het gewoon hoe moeilijk dat ook te beseffen is. En tuurlijk heb ik er geen problemen mee dat je staat te roken. Ik laat je gewoon je gang gaan. Maar hoe denk je dat Kim zich voelt? Als ze wakker word en ziet dat jij er niet bent? Dat vind ze helemaal niet leuk en daarvoor probeer ik je terug te halen Louis, snap dat godverdomme dan."

Ik zucht weer en gooi mijn peuk die ondertussen op is, weg. "Best, je krijgt je zin. Maar als ik merk dat ze niet wakker word heb je met mij te maken."

"Lou, gaat het weer?" vraag Niall als we op het bed komen zitten. "Jaja, het gaat. Is er verder nog iets met Kim gebeurd?" "Nee, helemaal niks." Ik leg mijn hoofd in mijn handen en zucht diep. Ik hoop naar dat ze nog wakker word. Ik word helemaal gek. "Laat je maar gaan Lou. Het is okay." Ik barst in huilen uit en leun tegen Liam aan. Hij probeert me te troosten terwijl de andere jongens op Kim letten. "Het spijt me Liam, ik word er gewoon gek van." "Ik snap je Louis. Het maakt niet uit.."

Klein hoofdstukje maar het vervolg komt er snel aan. Sorry dat het een raar hoofdstuk is. Mijn hoofd is moe van alles en nog wat.