ELİZ

BÖLÜM1

Klasik geçen günlerimin birindeydim Meyra ile birlikte çizim kursuna gidiyorduk.Şimdilik tek planımızı hemencecik yaptığımız çizimleri hocamıza gösterip yerlerimize yerleşip figür falan çalışacaktık. Hava kuraktı yürüdüğümüz yolun üzerin de Starbucks vardı ve birer kahve içmeye karar verdik, her zaman ki gibi yüzümde keçi gülümsemesi ile 'white mocha lütfen' diyecektim. Kahvelerimizi aldık gözüm Meyraya takıldı kahverengi upuzun saçları,irice ela gözleri,kalın dudakları ve o biçim bir fiziği vardı tek sırdaşım oydu. Her şeyimi onunla paylaşırdım. O da benimle öyle.Ayaz adında bir sevgilisi vardı birbirlerini ölesiye seviyorlardı ve ben hep kıskanıyordum. Benim öyle destanımsı bi aşkım olmamıştı hiç gelip geçici ilişkiler yaşamıştım hep erkekler ya beni becermeye çalışırdı ya onlar beni sever ben onları sevemezdim. Ya da hazin son aldatılırdım. Gözüm Meyra'ya takıldığı an Meyra:

-Ne bakıyorsun öyle yüzüme be makyajım mı akmış?

-Yok bebeğim ne kadar güzelsin ona bakıyorum :P

-Ya Eliz Ayazla çok feci kavga ettik gözün değdi sanırım...

-Hiih o nasıl laf ne oldu? Anlat hemen çok üzgün gözüküyorsun merak ettim şimdi.

-Klasik şeyler işte bilirsin 2.senemizi bitirmek üzereyiz eski heyecan yok arada artık sevişirken bile tat alamıyorum Eliz inanabiliyor musun? Çocuğu gördüğümde orgazm olurken şimdi beni öptüğünde bile tek birşey hissedemiyorum bu beni çok üzüyor ve kıskançlık yaptığında tahammül edemiyorum. Bugün etek giydiğimi biliyor ve her zaman ki gibi 'o etek çok kısa Meyra çıkarmanı istiyorum' dedi. Normal de olsa tamam aşkım der çıkartırdım ama çıkarasım gelmiyor artık bilmiyorum sevgim mi azaldı yoksa seven yerlerimden taşlar mı oynuyor bilmiyorum ama çok korkuyorum yinede onsuz kalmaktan.

Gözünden bir damla yaş akıyordu

-Meyra kıyamam sana eğer hala onu kaybetmekten korkuyorsan seviyorsun demektir. Bana sorarsan biraz ara vermeniz iyi olur. Hem sen kafanı toparlarsın. Seven yerlerin azalmış olsa hissedemezdin.. Şu gözünden akan yaşlara bakar mısın? Hangi sevgisiz bu inci tanelerini akıtabilir ki? Üzülme herşey düzelecektir..

Daha cümlemi bitiremeden telaşla yanımızdan geçen bi çocuk masada ki kahveyi üzerime dökmüştü. Neye uğradığımı anlayamadım bir sızı vardı bacağımda ve genital bölgemde sızlıyordu hafif hafif kafamı kaldırdığımda karşılaştığım manzara inanamadım açık kahverengi gözleri, sarı saçları ve abartısız 190a yakın bir boy üzerinde siyah dar bir gömlek kaslarını en belli edeninden altında siyah pantolon ve postalları ile muhteşem bir uyum içimdeydi nefesimi tuttum;

-Biraz yavaş olsana öküz gibi ne koşuşturuyorsun yaktın beni!

-Çok çok afedersiniz gerçekten acelem var çok geç kaldım gerçekten affedin beni..

Dedi. Ve gözden kayboldu nutkum tutulmuştu. Meyra iyi misin diye birşeyler mırıldanıyordu aklımda gözleri kalmıştı. Parfüm kokusundan bırakmıştı sanırım yanımıza bir tutam giderken rüzgarından sonra baya afalladım. İç geçirirken keşke böyle bi sevdam olsa ne güzelde sevdalık olurduk gibi saçma sapan hayallere dalarken Meyra:

-Derse geç kalıyoruz saat 10.50 haydi kalk gidelim yolda konuşuruz.

-Taamamm tamamm sadece çocuk fazla yakışıklıydı etkisinde kaldım sanırım

-Bak seeeen Eliz birilerini beğenmiş bir daha nerede rastlarız ki bebeğim bilsem emin ol pezevenklik edebilirdim

Whatsappta hani yan gülen emoji var tam olarak Meyra'nın yüzünde o ifadeyi görmüştüm.Tam bi fırlama arkadaşım vardı..Seviyordum ama eşşeği annem,babam olmuştu bana 10 sene önce annemle babamı bir trafik kazasında kaybetmiştim. 10 yaşlarındaydım okuldan musmutlu bir şekilde çıktım yine babam beni arabayla almaya gelecek umuduyla bahçede bekliyordum türkçe dersinden 100 almıştım bunu annemlere söyleyince çok mutlu olcaklarını biliyordum.O gün bi değişiklik olmuştu dayımın şoförlerinden biri beni almaya gelmişti. Aziz amca:

-Meyra gel güzelim dayın bugün seni almamı rica etti. Hadi gel de arabaya bin

-Aziz amcacım babam nerde? Biliyor musun Türkçe dersinden tamı tamına 100 aldım. Annemlere göstermek için sabırsızlanıyorum çok sevinecekler..

-Ahh..Kuzum hadi gel seni dayının yanına götüreyim.

Arabaya bindim nedense o an üzerime bir huzursuzluk çökmüştü hala gözlerimin önünden kayıp gidiyor o sahneler yolda giderken ağaçların kusursuz dizilişlerine bakmaya çalıştım ama hızdan hepsi vızır vızır birbirini geride bırakıp gidiyordu. Yavaşladık dayımların kocaman bir villası vardı. O zamanlar bana o kadar büyük gelirdi ki içinde gezinemezdim korkardım kaybolurum diye.İçeri girdim bahçede olimpik havuz denilebilecek derecede büyük bi havuz vardı ayaklarımı yanından bi ileri bi geri gidip gelen suda oynata oynata içeri girdim. Dayımın göz altları ağlamaktan kıpkırmızıydı ve resmen 1 gün içerisinde çökmüştü. Dayım :

-Ahh benim en güzel yeğenim gelmiş gel buraya seni bi kucaklıyım;

-Dayıcıım çok özledim seni onu boşver de annemler nerede biliyor musun sınavdan 100 aldım çok sevinecekler!!

-Gel güzelim konuşalım biraz seninle otur şuraya

Oturdum. Dayım ağlamaya başladı mavi gözlerinin altından süzülen yaşlara anlam veremiyordum hafif buruşmuş bir teni vardı 40lı yaşlardaydı. Akan gözyaşlarını minik ellerimle yüzünü avuçlayıp başparmağımla temizlemiştim.Daha fazla dayanamadan lafa girdi:

-Bak güzelim hayat bazen çok zor olabiliyor minik yaşımızda bi çok şeyi gögüslemek zorunda kalabiliyoruz. Sana birşey söyliceğim ama panik olmak yok tamam mı?

Dayımın boğazı düğüm düğüm olmuştu nefesini kontrol edemiyordu ellerimi tutarken titrediğini ve buz gibi olduğunu hissedebiliyordum..

-Tamam dayıcım ağlama artık ne güzel gözlerin var sonra kırmızı kalıcaklar..

-Kuzum annenle baban bugün bi trafik kazası geçirdiler. Şiddetli bir kaza ve ikiside birer melek oldu. Ama sakın üzülme artık benimle kalıcaksın.Beraber geçireceğiz bunları tamam mı? Eliz? Eliz?

Sanırım o an yere yığılmıştım dayımın sesi kulağımda uğulduyordu Aziz amca gelmişti Yengem başımdaydı. Evde onlara yardım eden teyzede hepsi Eliz kendine gel diye birşeyler mırıldanıyorlardı.O an yattığım yerden kalkmak istemedim çünkü annemle babam hep böyle yatıcaklardı. Onlara o kadar bağlıydım ki şuan nefes almam çok zor geliyordu.Hayal edemiyordum babamsız geçicek günler anneme yemek yaparken yardım edemiceğim günler hayal edemiyordum ve daha çok küçüktüm. Annem beni hep 'ömrüm' diye severdi. Ömrü bitmiş miydi? Beni hep sever miydi diye düşünüyordum.. Onca şey arasında içimde hala onlara koşarak;

Anne,baba bakııın sınavdan 100 aldıııımmm dediğim an bana sarılmaları büyük bi heves olarak kaldı hiç bir zaman o sınavdan 100 aldığımı bilmediler bilmeyeceklerde...