Çocukluğum hep babamın yolunun beklemekle geçmişti
Her akşam anneme anne babam bu akşam gelicek mi diye sorardım
Annem küçücük Yüzümü avuçlarının içine alıp bir öpücük kondurup yanaklarıma
Tabiki gelicek ama biraz geç sen şimdi uyu baban gelince haber veririm derdi
Ben bir iç çeker hemen yatağıma koşar onu beklerdim ve her seferinde uykuya yenilirdim
Ve uyandığımda sabah Çoktan olmuştu ve hemen annemin odasına koşardım annemin kucağına girer usulca babam nerde
Annem öyle derin bakardı ki gözlerime Kafamı basıp bağrına
Baban işe gitti derdi
Hani beni uyandıracaktın o gelince geç geldi derdi
Oğlumu uyandırma dedi
Ona onu çok sevdiğimi söyle dedi
Yıllar böylece geçip gitti ben hep babamı bir kere göre bilmek için uykularından vazgeçtim
Annem beni avutmaktan vazgeçmedi
En kötüsü benim eve gelen bir babam hiç olmadı
Benim inanmak istediğim bir yalana annem de ortak olmuştu
Artık onu beklemiyorum
Gelmicek biliyordum
Ben büyüdüm artık ve bu gün bir cenaze var evimde
Hiç gelmeyen Adam'ının ayıplarını örten kadın öldü yani annem
Şimdi birde annesiz kaldım
Ama o beni kandırmaz ve gitti bir daha gelmez artık
Son görev şimdi benim anne
Sen rahat uyu babam gelince
Haber veririm
