Biz kaybedendik. Sorgusuz, sualsiz kesmişlerdi biletimizi. Oysa sadece yaşamak istemiştik. Nefes almak, mutlu olmak... Ama olmadı. Yaktılar canımızı. Aldığımız nefes zehir oldu, acıttı ciğerlerimizi. Tuttuk defalarca nefesimizi. Olmadı yenemedik. Kendini dünyanın hakimi sanan insanları... Alışmak zorunda kaldık. Alıştırılmak zorunda kaldık. Parçalandı ciğerlerimiz. Hiç kimse tedavi etmek istemedi. Hiç kimse düzeltmek istemedi havayı. Her defasında daha derin çektik içimize... Gömüldük hiçliğin en derin dibine...
