EPILOGUE
Meili’s POV
“Uwaaaaaaaaaa!”
Nagising ako sa ingay ng bata. I silighly opened my eyes. “Dexter, umiiyak si Ashley” I said—Still sleepy.
“Mm-Hmm”
“Dexter...”
“5 Minutes” sabi niya.
Pumikit na ulit ako at ganun din siya. Sobrang nakaka-tamad bumangon lalo na kung wala ka pang tulog. Our baby is a week old at hindi pa kami masyadong nakakatulog dahil sa sobrang excited na mai-uwi ang bata. Kanina lang kasi namin nauwi yung baby kaya ngayon pagod kami. Oh saan kayo naka-kita ng tulog na nga nagkukuwento pa? Ako lang. Maganda ako eh.
“UWAAAAAAAAA!” at dahil sa iyak na yun, sabay kaming napabangon ni Dexter.
“Fvck”
Para kaming sirang nag-uunahan makalapit sa crib ng baby namin. Pero bago pa kami makalapit sa crib, hinila ko na muna yung braso niya.
“Sige na, matulog ka na dun. Ako na dito” I said.
“Hindi, ako na” he answered.
“Dexter, ako na. Bumalik ka na dun” I said.
“Meili, ako na. Bumalik ka n—“ before he could finish, I glared at him. “Sabi ko nga tayong dalawa na lang” sabay kamot sa ulo.
“UWAAAAAAAA” nataranta na kami kaya tumakbo kami palapit sa crib.
Para akong natanga ng makita ko yung anak kong umiiyak. Hindi ko alam ang gagawin ko. Gusto ko siyang patahanin pero hindi ko alam kung paano.
“S-sabi mo ikaw na di ba? Sige, ikaw na” sabi ko at tatalikod na sana ako pero hinila niya din yung braso ko.
“H-ha? Eh anong gagawin ko kay Ashley?” tanong niya.
Napakamot na lang ako sa ulo ko. “I-I don’t know?”
