Teenage dream <3

chapter 4: Ang sakit naman pare!

Anna's POV

"Tsk. Pwede mo ba akong tulungan manligaw kay Elise?"

*ttttttttiiiiiiiccccckkkkk* *bbbbbooooogggggeeeeddd*

Ano daw?

Hindi ako makapaniwala.

Ano naman ang sasabihin ko?

Reality ba ito o nightmare?

Bakit? Bakit? T-T

Gusto ko nang umiyak pero wag Anna maging malakas ka.

"Ba-bakit ba si-siya yung pini-pinili mo?" yan tuloy na uutal na ako, eh, sino namang hindi.

"Hindi ko alam pero sa isang saglip lang nahulog na ako."

T^T

My knees started shaking and my feet are cold. Paano naman hindi, long time crush ko ito, Prinsipe sa panaginip ko, asawa ko.

'Taas mo namang mangarap' sabi ng utak ko.

Libre namang mangarap diba?

T^T T^T T^T

TT_TT

"So, tulungan mo ako?"

Ano namang sasabihin ko?

Ang sakit naman gusto ko ng umiyak.

Tutulungan ko ba ang CRUSH kong manligaw?

just imagining that, parang pinapatay na ako slowly.

Ano ba Anna anong sasagutin mo.

(a/n: sabihin mo "no")

Oo nga tama ka Author oh segi sabihin ko "no" simple lang yan

No No No No No

"Yes"

Huh? I covered my mouth quickly and realized.

I agreed on something that's gonna kill me.

Ba't ko na sabi yun? T^T

Ngumiti si John and said.

"Salamat Anna I knew that I could always count on you! Tara umuwi na tayo!"

Lumalakad siya palayo sa akin.

At ako?

I still remained standing there watching him going far away from me.

Umiiyak na ako bigla, ang sakit eh, minahal mo siya since bata pa at sa isang siglap, wala na, wala na akong chance para makuha ang puso niya. Para maging husband ko.

Bumalik si John at tumingin siya sa akin.

"Oh, bakit ka umiyak?"

"h-ha? *sniff*"

pinahid kong madali ang mga luha ko.

"Kasi naman, manliligaw ka ni Elise eh."

Totoo naman.

Nagtataka siya kaya before pa siya makasalita inunahan ko na siya.

"Kasi, big boy ka na, mayroon kanang girlfriend."

"Asus. Yan lang pala, akala ko ano na."

Pinunasan niya ang mga luha ko kasi hindi itong tumigil, non stop talaga.

"Tara na Anna"

He grabbed my hands at hinila niya ako.

On the way to our house, tahimik ako.

when I reached at home tumakbo ako patungo sa room ko.

I locked the door, tumalon sa bed at umiiyak.

"huhuhuhuhu"

Kapag gusto kong sumigaw tinakpan ko ang bibig ko sa unan ko.

"Ang sa-sakit!"

Parang nagrace yung mga luha ko.

Ang sakit naman nito.

Hindi ko na ito gusto.

Lord. Kunin yo na po ako. Hindi ko na to kaya. Author kunin mo na ako.

Tinakpan ko ulit yung bibig ko at sumigaw.

I hold on the blanket tightly at umiyak.

Parang nagtighten yung puso ko at binugbog.

I clenched my fists and hit on the pillow.

"Leche ka! Leche ka! LECHE KA!"

Paano na ito. Tutulungan ko siyang manligaw.

"Dapat maging malakas ka Anna. Kaya mo...kaya..." bumalik na naman akong umiyak ang sakit talaga.

Humahagulhol akong umiyak. Ang SAKIT TALAGA PARE!

Ang-Ang- sa-sa---

*black out*

----------------------------

Sorry kung maliit lang siya.

a/n:

Ang sakit no? hindi ko pang naranasan ang pinagdaanan ni Anna pero na bigo ako. Want to know my story click My Story My Life.