Dünyam birden yükselmişti.
Kollarımı açmıştım. Sana dua ederken. Kalbimi aydınlatıyordun. Etkin altındaydım. Sana tapıyordum. Sen ise,
Parçalara ayırdın.
Acıdan bağırıyorum.
Karanlığa tıkılı kalmıştın.
Işık gözlerindeyken,
Yine de yolunu bulamamıştın
Ölümü benden çok sevmiştin.
Gözlerimdeyse ölümü bulduğunu,
Kalbimde yaşadığını fısıldamıştın.
Mezarın,
Teninden daha soğuk.
Mezarının üstündeki,
Mermer ay,
Seni mi temsil ediyor?
Ay mısın?
Ay kadar soğuksun belki ama kalbin aydan daha parlak.
Ben heykeldim,
O heykeli kırdın,
Amacınsa, içindeki ruha ulaşmaktı.
Ah ama gördün ki,
İçinde bir ruh yok.
Dudağın titremişti.
Hayal kırıklığından
Belki asıl o Zaman ölmüştün.
Özür dilerim.
Ben
Sadece özür dilerim.
Bunu yapmanı sağladığım için. Bunu yapması gereken bendim. Sen değil.
Yaşlarım
Mezarını ıslatıyor.
Hissedebiliyor Musun?
