Öldüğün gece kanın akmıştı.
O gece öleceğini biliyordum çünkü kutsanacağını söylemiştin. Maalesef kuzgunlar peşini bırakmıyordu, ve sen hala uğultuluydun. Duyduğun müzik, acından fazlaydı. Müzik seni öldürmüştü en azından umursamadın. Gözlerin, geceyi andırıyordu. Karanlıktan korkmuyordum belki o yüzden sadece sen vardın. Ve şimdi bu sefer. Kanı akan sen değilsin. Büyüye lakin, ben de değilim. O kanıyor. Kelimeyi söylemek istemiyorum. Bana bir şey ifade etmiyor. Değiştim Çünkü sen değiştim. Öldüm çünkü sen öldün. Cennetin kapılarında kanamak istemiştin. Bu yüzden öldün. Kırmızı mıydın? Kırmızı olan en azından kanın değildi. Maalesef Güller bile siyaha boyanıyor, ölüm tanrısı tarafından. Etrafını kuşatan Güller, cesedini süslüyor. Neden soğuksun?
Kalbinin taşa dönüşmesine izin vermediğini umuyorum. En azından geriye kan ve Güller kalıyor.
