Uzayın Ötesi

8.Bölüm "Sakın Acıma!"

"Tamam, toplandık."dedim. Gereken her şeyi almıştım.

"Sizden tek bir şey isteyeceğim. Acımayın. Tamam mı? Asla. Onlar da size acımayacaktır çünkü." dedi Carlos. Zaten öyle bir şey yapacağımızı mı sanıyordu?

"Tamam. Acımak yok!" dedi Sofia.

"Tehlike anında önce ben sizi koruyacağım, eğer başa çıkamazsam ikiniz yardım edeceksiniz." dedi Carlos. Bunları ne zaman düşünmüştü ki.

"Sofia, sen bölünerek savaşacaksın. Bedeninde ruhunda bölünecek. Bedenin daha fazla bölünsün. Eğer fazla yaralanıp ölüm gibi bir olay olduğunda, ruhunu böl. Böylece yaşayabilsin. Eğer ölüm anında bedenini bölersen robot gibi bir şey olursun." dedi Carlos Sofia'ya. Sofia korkmuş gibiydi. O bu maceraya çıkarken hiç böyle şeyler planlamamıştı. Buradan kurtulup hemen evine gideceğini sanmıştı. Ben de öyle sanmıştım. Ama hayat o kadar kolay değil.

"Ve Julia. Savaşçı ruhlu olduğun için şanslısın. Okçuluk konusunda iyisin. Bu yüzden sen uzaktan atış yapacaksın. Tabi bunları hepsi saldırı olursa. Saldırı olduğunda bizden uzağa gidip bir arabanın üstüne çıkıp atış yap. Sakın bizim için endişelenme. Bir şey olmaz. Tamam mı?"

"Bunu yapamam Carlos."

"Hadi ama! Büyük bir saldırı olmaz ki!"

"Ya olursa! Siz orada savaşırken ben kaç metre ötede sizi seyrederek ok mu atacağım?!"

"Tamam olabildiğince yakına gelirsin. Tehlike durumunda da yanımıza gelirsin."

"Böyle daha iyi." dedim tebessümle.

"Bu söyleyeceğim şey ikiniz içinde geçerli."deyince Sofia ile başımızı salladık.

"Eğer beni öldürürler ya da Uzay'ın Ötesine kaçırırlar, yani bir şey yaparlarsa hemen kaçın!"

Ne?! Deli falan mıydı bu?!

"Carlos! Çok fedakarlık yapıyorsun. Yapma! Sen hiçbir şey değilsin! Tamam mı?!" dedim Carlos'a.

"Sen benim her şeyimsin! Seni kaybedemem. Eğer sana bir şey olursa, sana bunu yapanları anında gidip öldürürüm. Senide kurtarırım! Bunu anla! Seni seviyorum şapşal!" diye devam ettim. Bu söylediğim hakkında hiçbir fikrim yok. Nasıl aklıma geldi? Nasıl söyledim? Bilmiyorum.

"Ama..." demeye başlamadan onu durdurdum.

"Aması yok!!"

"Tamam."

"He şöyle."

"Bende seni seviyorum. Sende bunu anla sana bir şey olmasını istemiyorum."

"O zaman birbirimizi koruruz." dedim gülümseyerek.

"Sonsuza dek."

"Sonsuza dek." diye karşılık verdim.

***********************

Son saniyeler. Kapı açılıyor. Savaş başlıyor. Carlos kapını kolunu tuttu ve açtı. Derin bir nefes alarak çıktı. Sofia da etrafına tuhaf bir şekilde baktı. Korkmuşa benziyordu.

Son olarak ben çıktım. Hava çok soğuk değildi ama üşüyordum. Çünkü üstümde kısa kollu onun üstünde de hırkam vardı. Hırkamın önünü kapattım.

"Sağdan dümdüz ilerleyeceğiz ve çıkış kapısı olacak. Güvenlikler yok. Çünkü.. Nedeni yok." Nedeni yok? Neden yoktu ki.

"Nedenini söyle Carlos."dedi Sofia.