İyi okumalar
Yürüyorum. Bomboş ıssız sokaklarda. Kulaklıklarım takılı montumun şapkasını takmış yağmurlu havada yürüyorum.Sokakta arada bir insan geçiyordu.
Aralarında her ne kadar liseden arkadaşlarım(!)olsada selam vermeden geçiyorum.ben böyleyim beni böyle kabullensinler.
Yolda yürürken yüzüme vuran su damlaları ve ciğerlerime dolan hava bana huzur veriyordu.Bir yandanda toprağın o mis kokusu sanki cennetteymiş gibi hissettiriyor.
İşte benim huzurum bu.Ben diğer kızlar gibi sevgili peşinde koşan kızlardan değilim. Her gece birinin altına girmiyorum.
Belki de beni onlardan ayıran özelliğimdir bu da. Ben yalnız değilim ben tek başıma değilim ben kendi kendime yettigim için yalnızlığı tercih ettiğim icin yalnızım.
Ailem var ama onlarla kalmıyorum. Alıştığım bir düzen var. Tek başıma kafamın dikine gidiyorum.
Evde tek kalıyorum.Tek varlığım köpeğim kartopu. Onu kaybetmek en büyük korkum
▪°▪°▪°▪°▪°▪°▪°▪°▪°▪°▪°▪°°▪°▪°▪°▪°▪°▪°▪°▪°
İlk bölüm sadece bu kadar saat geç olduğu için ugrasmayacagim okuyan herkese teşekkürler. Bu kitabın bir karakteri olmayacak ben bu kitapta kendi hayatımı anlatacağım okuyan ve destekleyenlere teşekkür ederim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YALNIZLIK
Non-FictionÖnümde insan topluluğu ve arkada duran ben.Onlar her ne kadar kalabalık olsalarda yalnızlık belkide benim kalabalık oluşumdur yada yalnızlık belkide beni ben yapan özelliğimdir Gerçekten yalnızım hayatımda arkamdan vuran bir kişi yüzünden insanlara...
