İyi okumalar
Eve geldiğimde saat 2 idi.hemen çantamı koltuğun üzerine fırlattım. Kabanımı da karşıdaki tekli koltuğa fırlatıp odama girdim.
Üzerimi çıkardım ve duştan sonra giyeceğim kıyafetleri alıp banyoya girdim. Kıyafetleri dolabın içine fırlatıp kabine girdim ve sıcak suyun altına girdim.
O kadar acı çektim ki bu suyun sıcaklığı bile benim canımı yakamıyor. Size şu benim olayımı anlatayım.
Flashback
8. Sınıfa gidiyordum. Bugün arkadaşımla beraber okulu ekecektik.
" Hadi gidelim kimse görmeden"dedim kulağına. Kafasıyla onaylayınca arka taraftaki basketbol sahasının içine girip tellere tırmanmaya başladım. O gelmiyordu.
"Heyy gelsene "diye bağırdım
"Sen çık ben sen çıktıktan sonra çıkıcam " dedi başımla onaylayıp tırmanmaya devam ettim.
"NOLUYOR ORADA!"diye bir ses gelince arka üstü yere düştüm.
Şu an her ne kadar GÖTÜÜÜM diye bağırmak istesemde karşımda mudur vardı ve bizi kaçarken yakalamıştı.
"Hocam biz....."derken arkadaşım sözümü kesti
"Hocam Beyza okuldan kaçıyordu bende onu kaçarken görünce uyarmak istemiştim." Dedi. Gözlerimi pörtletmiş ona bakıyordum.
FLASHBACK SON
İşte bu olaydan sonra kimseye güvenmiyorum. Zaten ne güvenicem be. İnsanoğluna güven olmaz.
Her türlü pisligi yapar. Her türlü katliamı yapar insanoğlu ve bunlara benden güvenmemi beklemeyin.
Bazı istisnalar olsa bile belli etmemeye çalışıyorum. Çünki benim onlara güvendiğimi belli edersem hepsinin götü kalkar
Benim huyumu bilirler. Okulda popülerim evet ama beni herkes hiç arkadaşım olmaması ve birgün bahçede dövdüğüm kızdan dolayı tanır. Yoksa zengin değilim bişey değilim.
Kim ne yapsın beni?
Bölüm sonu bu bölüm de kısa oldu çünki bugün bayagi geç çıktım normalde 15.50 de çıkmam gerekirken 16.30 da çıktım
Neyse okuyan herkese teşekkürler
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YALNIZLIK
Non-FictionÖnümde insan topluluğu ve arkada duran ben.Onlar her ne kadar kalabalık olsalarda yalnızlık belkide benim kalabalık oluşumdur yada yalnızlık belkide beni ben yapan özelliğimdir Gerçekten yalnızım hayatımda arkamdan vuran bir kişi yüzünden insanlara...
