Growing up without a father is not so easy. Lalo na kapag laging umiiyak ang Mama.
YEs, umiiyak din ako. But I moved on, I think. Kailangan kong magiging matatag. For my Mom and for my younger brothers. Hindi lang isa, kundi dalawa. At kambal pa.
Naging matatag nga ako.
But when my bestfriend, Jake, left me. Doon ko naranasang masaktan ulit. Sabi niya, hihintayin ko daw siya hanggang sa makabalik siya.
Years has passed, I gave in. Afterall, bata pa naman kami noon. Wala pa kami sa tamang pag-iisip.
But boy, I was wrong.
Bumalik nga siya. But in an unexpected way.
Nag-siskate board kasi ako noon. Tinawag niya ako pero hindi ko pinansin. Malay ko bang ako pala ang tinatawag no'n. Naka earphones kasi ako.
Kaya ayun, hinabol niya ako. Kaya nagtaka ako. Akala ko kasi baka may atraso ako sa kanya kaya niya ako hinahabol. Baka isa siya sa mga nabugbog ko, kanina.
Pero sa hindi inaasahang pangyayari, nadapa ito. Grabe yung pagkadapa nya. Halos lumipad ito patungo sa akin dahil sa lakas na pagkapatid nito.
At dahil nga sa mabait ako, tinulungan ko siya. Kawawa naman. Baka magsumbong pa ito sa Mommy niya dahil nadapa ito, haha.
Pero, huhu! Bigla na lang niya akoNg niyakap atsaka pinugpugan ng halik sa mukha ko. Except sa lips. Susuntukin ko na sana kaya lang, kawawa naman yung napaka gwapo niyang mukha. Sira na nga, sisirain ko pa lalo. Kaya inalayo ko nalang ang mukha niya sa akin.
"Bebe! Mabuti nalang at pinansin mo na ako. Kailangan ko pang madapa bago mo ako pansinin."
HUH?! Anong pinagsasabi ng lalaking 'to?!
"Excuse me. Do I know you?" At Bigla nalang tumulo ang mga luha nito.
At doon po nagsimula ang lahat mga kapatid.
•••••••
Sorry po if may wrong grammars. I'm not a professional writer 'ya know. Hehe.
Vote and comment po if you want. Bawal po kj dito. Hehe!
BINABASA MO ANG
I Never Said Goodbye
RomanceAbigail Ellaine Dela Fuentes didn't expect this kind of life. Ang mamatayan ng ama. Ang magkaroon ng mga bunsong lalaki. At ang maiwanan ng kaibigan. Pero kinaya niya ito. Kinaya niya ang lahat ng mga sakit na dinaranas niya. Years has passed, lahat...