Kimsəsiz

♥1♥

Bir insan ne qeder dibe bata bilerki sualına en gözel cavabı menem yeqinki.Her zaman bir bedbextcilikle qarşı qarşıya dursaq, bundan beter başıma başqa ne gele bilerki deye düşünürük.Gercek budurki heç bir zama heyat üzümüze gülmür ve aglımızdakı suallara gözel bir cavab vererek bizi en derine heps edir.Lakin heyat mene sonsuz nifret edir deyesen.Meni dibe batırdıkca batırır.Bundan 15 il evvel anam elimden tutaraq meni bir uşaq evinin qarşısına getirib "Sevil sen bundan sonra burada yaşıyacaqsan" dediyinde anlamamışdım ne dediyini.5 yaşındakı balaca bir qız anasının onu bir uşaqlar evine hediyye edib gedeceyini hardan tesevvür ede bilerdiki? "Heç bir şey başa düşmürem anacan " sakit bir sesle anama seslenmişdim.Anam diz çökerek ellerimden tutdu ve gözlerini gözlerime sabitleyerek dedi " Bilirsen senle heç bir zaman ideal ana ve qız rollunu oynaya bilmemişik" o an gözlerim dolmağa başlamışdı "Heyat ikimizede heç gülmedi.Men heç zaman sen qorxduğunda yanında olmadım.Her zaman başım işime qarışmış olurdu" deye davam etdirmişdi cümlesini.Anam her zaman işleyirdi.Dayaqsız bir övladı böyütmek çox cetin idi.Anamı başa düşürdüm ona göre ona heç küskün olmamışam.Mene ana sevgisinide,ata sevgisinide nenem yaşatmışdı.Lakin artıq oda heyatımızda yox idi."Sadece menimde xoşbext olmaq haqqımdır deye düşünürem qızım.Meni seven bir insan qarşıma çıxıb.Atanın mene vere bilmediyi sevgini o vericey.Sadece seni qebul etmir balaca meleyim.Balaca bir qıza baxmağa hazır olmadığını deyir" anamın gözünden yaşlar axmağa başlamışdı." Sene onsuzda hec vaxt sevgi vere bilmeyeceyimi bilirsen.Belke başqaları sene menim vere bilmediyim sevgini verer.Seni Çox isteyirem meleyim ne qederde sene yaxşı bir ana olmamış olsamda meni unutma" deyib alnımdan öpüb getmişdi.Arxasınca sadece baxa bilmişdim.Ne bir kelme ede bilmiş nede gözlerimden üreyimdeki ağrını dünyaya hediyye ede bilmişdim.O zaman heyat mene ilk şillesini vurmuşdu.O gün yalnızlıq mene qucaq açmışdı.İller sonra meni övladları olmadığı üçün xoşbextliyin var oluşunu unutmuş bir aile övladlığa götürmüşdü.Düzünü demek gelerse anamın mene yaşatmadigi sevgini Tahire anam atamın mene yaşatmaq istemediyi dayaq hissini Nahid atam yaşatmışdı.Onların yanında xoşbext idim sadece 5 yaşındakı qızın göz yaşları helede qelbimde qalmaqda idi.Mene esil ailenin gözelliyini yaşatmış bu aile "ailem" adını qazanmışdı qelbimde.Ailem elede varlı insanlar deyildi nedeki çox kasıb.Orta geliri olan bir aileye sahib idim.Onlarnan xoşbext idim amma bu xoşbextlikde uzun müddet davam etmemişdi.İki il bundan qabaq eve gelende telefonuma zeng gelmişdi ve bu zengle heyatın yeni bir şillesine rast gelmişdim.Her bedbextliyin sonunda mütleq xoşbext sonluq deye bir söz vardı.Men ömrüm boyu heç zaman bu söze inanmamışam belkede heyat mene inanmağım üçün şans yaradmayıb.Meni sahiblenen 18 yaşıma kimi gerçek anamla atamım yaşatmadığı sevgini onlar yaşatmışdı.Bir qeza ile onlarda heyatımdan silinib getmişdi.Bir daha terk edilmişdim.Yene 5 yaşındakı qızın yalnızlığın qollarına atdığı kimi atmışdım özümü yalnızlığın acımsız qollarına.Nahid atam her zaman menim üçün bankda pul saxlayırdı sebebini soruşanda ise "Sabah başımıza ne geleceyini bilmeden yaşıyırıq qızım.Heyat surprizleri sevir.Bir gün olarsa bizi itirsen başdı başına qalmaqva heç vaxt izin vermerem" deye cavablandırırdı.Onlarda meni terk etdikden sonra yalnız qalmışdım.Düşündüyü ,qorxduğu,qorxduğum hadise başıma gelmişdi.Bankdakı pula heç bir zaman el vurmamışdım.Özüme iş tapmış günlük pulumı elde ede bilmiş iki ili yola vere bilmişdim.Mene esil sevgi yaşadan evde yaşayırdım.Ailemin xatireliyle başa başa qalmış kimsesizliyin agrısını nefes nefes cekirdim içime her gece.Heyatın en acımasız ağrılarına dözmüş,heç kimsesiz bu yaşıma göz yaşlarımın yanagıma cekdiyi sığalnan catmışdım.Hal hazırda heyatın yeni bir şillesiynen qarşı qarşıya dururam ve heyat yeni bir yara acmağa davam edir qelbimde.Ailemin xatireleriynen yaşayan ev qarşımda yanıb kül olmaqda idi.Men ise boşluğa, en dibe batır heyatın gerçek üzü ile üzleşirdim.Etrafımdakı insanlar evi söndürmek üçün her şeyi edir,kışkırır ,kömek cağırırdılar.Men ise kiçik bir şok ile qarşımdan filim misalı heyatımın bextsizliyine şahid olurdum.Dilim tutulmuş heç bir hereketi ede bilmirdim.Bir qadın mene qacaraq yaxınlaşıb elindeki su butulkasını elime tutuşdurmaq üçün cehd gösterdi.Menden heç bir hereket görmeyince suyu eline töküb üzümü suynan buladı."Sevil" heç bir cavab vermedim "Sevil özüve gel " deye bağırdı.Gözlerimi yumdum ve gözlerimin önüne 5 yaşındakı kimsesiz qızın siması göründü.Oda menim kimi gözlerini yumuşdu.Bir sarsıtı ile gözlerimi acdım.Qadın mene bir şey olduğundan qorxmuş olmalı idi."Günel xala narahat olmayın men yaxşıyam" dedim qadınım qorxmuş simasına qarşı.Gözlerimi bir daha yumub heyatın acımasızlığına gülümsedim.Gözlerimi acdıqda yanan evnen qarşılaşdım.Artıq itire bilecek heçneyim qalmamışdı.Ne ailem,ne evim her şeyi heyat almışdı elimden ede bilecek heç bir şey yox idi menim üçün.Arxamı çönerek getmeye başladım.Eminemki arxadakı her kes mene şok içinde baxırdılar.Hara gedeceyimi bilmeden sadece yolu davam edirdim.Artıq yorulmuşdum.Heyatımdakı her kes bir gün meni terk edib gedirdi.Evvelce atam sonra anam,ailem ve bu günde ailemin xatireleri meni terk edirdi.Kimsesiz,aciz bir uşaq kimi göz yaşı tökmekden yorulmuşdum.Heyat menim göz yaşlarımla xoşbext olurdu sanki.Mene ağrı veren bu heyatı xoşbext etmek kimi bir arzuda deyilem ona göre bir daha ağlamayacağıma özümü inandırmağa calışdım.Heyatla mübarizeye başlaya bilerem çünki kimsesiz bir qızın elinde itire bilecek daha heçnesi yoxdur..

Kitaba tezə başlamışam.əminəmki kitabımı sevicəysiz.əlbətdəki hər kəsin bu kitaba aşiq olacağını demirəm çünki zövqlər fərqlidir.
                     Yazar: @bakinin_qizi