Lara Gece
camdan dışarı çıkarken ne babamın ne de benim gıkımız çıkmıyordu.
İstanbul'a gitmek istemiyordum.
Annemin öldüğünü kabullenmek istemiyorum.
Tek istediğim bunların rüya olduğunu anlayıp, anneminde olduğu gerçek hayata dönmek.
Babam anneme deliler gibi aşıktı,bu yüzden ona annemi hatırlatan şehirden, İzmirden defolup gitmek istiyordu.Ve yanında beni de sürüklüyordu.
Babam ünlü bir işadamıydı.Dedemden ona ve kardeşine kalan güçlü bir şirketi vardı.
Annem ise aşçıydı.İşi gereği Dünyayı dolaşıp yarışmalara katılırdı.Geneldede kazanırdı.
O gün sadece ailecek vakit geçirmek istemiştik. Sinemaya gidecek,oradanda gezecektik.
yoldayken yere düşen telefonunu almak için kemerini çıkarttı. telefonu aldı ancak tam düzeldiği anda arkadan çarpan bir araba yüzünden camdan fırladı.
kaza aklıma gelince sıktım kendimi.Ağlamaya başlarsam duramazdım.
Tüm gece düşündüğüm şey ise şu oldu... Neden?
benimde babama annemi hatırlatmam gerekmez miydi?aynı renk saçlar,aynı renk gözler,aynı fizik,aynı yüz hatları...herşey.
Yanımdaki koliye baktım...Annemin eşyaları.
Bir kısmı İzmir'de evde kalacaktı.Özel odası dair ona ait hiçbiryere dokunulmamıştı.
Sadece bana bu yıl eşlik etmesini istediklerimi almıştım.
Yavaşça kolinin kapağını kaldırdım.Kutunun en üstünde duran şey bir çerçeveydi.Fotoğraf ise ben henüz 8 yaşındayken çekilmişti.Anneme bulaşmıştım ve o da beni bahçeye yatırıp gıdıklamaya başlamıştı.Biz kahkahalarla gülerken çekmişti babam bizi.
"O kadar kötü olmayacaktır.Yeni bir şehir,yeni bir hayat,yeni arkadaşlar..."
"evet tabii."dedim huysuzca.
Huysuzluk yapmak istemiştim.Babamın annemi unutmaya çalışmasıda canımı sıkmıştı.
"Yaptıklarının bir mantığı yok baba."
"nasıl yani?" diyerek kaşlarını kaldırdı.
"Annem orada doğdu,büyüdü ve öldü diye beni İzmir'den resmen sürgün ediyorsun ama fark etmedin sanırım.Benim Annemle olan ortak yönlerim?Sırf anneme benziyorum diye beni de bırakır mıydın?"
"O nasıl söz öyle meleğim,biricik laram.Sen ve annen benim herşeyimsiniz.Sadece böylesi daha iyi olacaktır.Güven bana."
Olmayacak.
Her şey daha berbatlaşacak.
ve ben sadece annemi değil,çoğu kişiyi kaybetmiş olacağım.
Saol...Baba.
