Ο εγκληματίας με την μάσκα(ΣΕ ΑΝΑΜΟΝΗ)

Κεφάλαιο 17

Έκανε λίγο πίσω και με κοίταξε στα μάτια . Η διασκέδαση ήταν φανερή στην έκφραση του προσώπου του . Είχε ένα τεράστιο χαμόγελο και τα μάτια του γυάλιζαν .

Μόλις συνειδητοποίησα το τι είχε συμβεί , άρχισαν να καίνε τα μάγουλα μου από την ντροπή και είμαι σίγουρη είχα γίνει κόκκινη σαν το παντζάρι .

Είχε τρομερή επιρροή πάνω μου , και στο μυαλό μου και στο σώμα μου .

Μα ήταν μόνο ένας άγνωστος και εγώ είχα σχέση . Τέτοια συναισθήματα έπρεπε να μου προκαλεί μόνο ο Άλεξ , μα ούτε καν αυτός μπορούσε .

Ακόμα όμως βρισκόταν από πάνω μου , χωρίς μπλούζα και χωρίς εκείνη την ηλίθια μάσκα που έκρυβε το αγγελικό του πρόσωπο . Ακόμα ήθελα να τον φιλήσω .

Τρελές σκέψεις τριγύριζαν το μυαλό μου . Μια από αυτές ήταν να του πιάσω το πρόσωπο και να αρχίσω να τον φιλάω χωρίς να σκεφτώ τίποτα , χωρίς να με νοιάζει τίποτα , απλά να το ζήσω .

Προσπάθησα να αποσπάσω τον ευατό μου από αυτές τις σκέψεις , κοιτώντας παντού εκτός από τα μάτια του , τα χείλη του , Ω θεέ μου αυτά τα χείλη , που είχαν πάρει εκείνη την γλυκιά ροζ απόχρωση και ήθελα τόσο πολύ να ... Ναι εντάξει , αυτά τα χείλη , το σώμα του , γενικότερα να μην κοιτάω εκείνον .

Τα μάτια μου , καθώς έψαχνα απελπισμένα να κοιτάξω κάπου άλλου , έπεσαν πάνω στο αριστερό του χέρι , το οποίο κρατούσε ακόμα σφικτά το μαχαίρι .

Το κοίταζα έντονα , σκεπτόμενη να του το αρπάξω μα πρέπει να το κατάλαβε γιατί μόλις γύρισα να τον κοιτάξω , παρακολουθούσε με τα μάτια του το βλέμμα μου και σίγουρα είχε παρατηρήσει το οτι κοιτούσα έντονα το μαχαίρι .

Γέλασε ελαφρά και κατέβηκε από πάνω μου και έπεσε δίπλα μου , ξαπλωμένος .

Εγώ αμέσως σηκώθηκα από δίπλα του , μιας και δεν με εγκλώβιζε πλέον πια το σώμα του .

Γύρισα τον κοίταξα και ενώ είχε κλειστά τα μάτια του , χαμογελούσε .

Καλά χαζό είναι το άτομο ? Μόνο του γελάει ? Εε καλά , τουλάχιστον ωραίο χαζό .

" Το θες ακόμα αυτό ? " είπε γελώντας , τεντώνοντας το χέρι του , εκείνο στο οποίο κρατούσε το μαχαίρι , χωρίς να ανοίξει τα μάτια του .

" Ναι δεν νομίζω πως θα το χρειαστώ . " απάντησα , νιώθοντας τρομερή αμηχανία .

" Ναι έτσι νομίζω και εγώ . " είπε γελώντας πάλι , ανοίγοντας τα μάτια του και κοιτάζοντας με στα μάτια .