Chapter 2

10 1 0
                                        

Si Hobie po yang nasa pic. :)




Alexander's POV
.
.
.
Nagdadrive ako pauwi ng bahay. Ang lakas ng ulan.
.
.
.
Haay! Nakakastress sa office. -.-
.
.
Ay? Di pa pala ako nagpapakilala.
.
.
*ehem*
.
.
Ako nga pala si Alexander Jung. 19 years old. Half Filipino Half Korean. Well I have one older sister.
.
.
My mother and father have their own families. So yeah, I have a broken family.
.
.
I live on my own, my sister is in Korea with her family. Tumitira ako ngayon sa mansyon namin. Hindi na naman uuwi sila mom and dad dun tapos wala si Ate kaya sa akin na nila binigay yun.
.
.
We own the biggest company in Korea and hotels na may mga branches na around the world.
.
.
Kahit na may mga kanya-kanya nang pamilya sila mom and dad pinapadalhan parin nila ako ng pera para sa akin.
.
.
I'm not mad at them, well nung una nagalit talaga ako kung bakit pa nila kailangan maghiwalay. Pero in the end wala na akong nagawa. It's their own choice.
.
.
Anyway kakabigay lang sa akin ni daddy sa isa naming company which is naghahandle ng mga restaurants.
.
.
Grabe talaga ang ulan parang ayaw nang tumigil.
.
.
Nagdrive lang ako ng nagdrive hanggang sa may na pansin akong isang babaeng naka school uniform na naka upo sa kalsada na naka tulala at basang basa sa ulan.
.
.
Naaawa ako sa kanya. Well to tell you honestly, I'm not a bad person. Tao ako at may puso kaya nakakaramdam ako ng awa sa kanya.
.
.
Hininto ko sa kanya ang sasakyan ko at kinuha ko ang jacket at payong ko tsaka ako lumabas sa kotse.
.
.
.
"Miss bakit ka nagpapaulan diyan? Gabi na oh, baka magkasakit ka." Sabi ko sa kanya



Tiningnan niya lang ako saglit at tumingin ulit sa daan.





Teka...may plano ba siyang magpapakamatay?






Ay! Ang tanga mo Xander.








Isinuot ko sa kanya ang jacket na dala ko para mabawasan ang ginaw niya.








"Saan ba ang bahay mo miss? Ihahatid na lang kita sa inyo." Sabi ko ulit









"Wala na akong bahay. Wala na akong pamilya. Inabandona na nila ako."sagot niya at bigla na lang siyang humagulgul.








Nataranta ako dahil hindi ko alam ang gagawin. Er... hindi ako masyadong marunong magcomfort eh.








Kaya ang ginawa ko, niyakap ko siya. Ang sakit naman nun. Inabandona na siya ng pamilya niya, hindi pa binigyan ng bahay. Ang sama sama nila.








Iyak lang siya ng iyak hanggang sa nakatulog siya. Nako patay! Iuuwi ko na lang muna siya sa bahay.









Dali-dali ko siyang sinakay sa kotse saka ako nagdrive ulit pauwi sa mansyon.









Nakarating na ako sa tapat ng gate sa mansyon namin. Bumusina ako kaya pinagbuksan ako ni Manong Sol.









May tatlo lang kaming maids. Si Manang Fe na tagapangala ng bahay, si Pia na katulong ni Manang Fe sa paglilinis, at si Manong Sol tagapangala  sa mga kotse at motor ko, minsan driver ko rin pag wala ako sa mood magdrive.








Pumasok na ako at ginarahe ang kotse ko saka ako lumabas ng kotse at binuhat itong babae papasok.









"Good Evening Sir Alex." Sabay na bati nila Manang Fe at Pia.









Tumango lang ako sa kanila, bilang paggalang na din.








"Sir sino po siya?" Tanong ni Pia








I CARE For HerTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon