Luhan, ince bileğini kavrayan parmaklar ile sarsıldığını hissederken karanlık bir odaya çekildiği an neye uğradığını şaşırmıştı. Odanın kapısı hızla kapanıp, kilit sesi kulaklarını doldurduğu an, soğuk duvar ile sert bir şekilde buluşan bedeni korku ve çaresizliğin verdiği duyguyla titremeye başlamıştı. Bileklerini, kollarını oynatmak istiyordu ama hayır. Yerinden kıpırdayamıyordu çaresizlikle boğulan bedeni. Bileklerini tutan parmaklar, öyle güçlüydü ki, Luhan ne yaparsa yapsın bu güç ile başa çıkamayacağını hissetti. Lanet olsun, ne oluyordu? Karanlıktı oda, zifiri bir karanlıkla boğuluydu adeta. O an odanın az da olsa zifiri karanlıktan kurtulmasını sağlayan ampül, bozuk olacaktı ki bir yanıp bir sönerken belli belirsiz odaya ışık saçıyordu. Luhan, başını hafifçe kaldırdığında gördüğü surat ile bedeninde ki titremenin şiddetlendiğini hissetmişti. Surat ona öyle yakındı ki, çocuğun nefesi her saniye Luhan'ın aralanmış dudaklarına çarpıyordu. Gözleri, çocuğun gözleri ile buluştuğu an Luhan'ın titreyen dudaklarının arasından sadece iki kelime çıkabildi.
"Kimsin sen?"
Luhan ne diyeceğini bilmiyordu bile. Bu çocuğu daha önce görmüştü. Tanıyordu ona soğuk bir ifadeyle bakan bu suratı, söylemek istediği şeylerin arasında sadece bu çıkmıştı dudaklarının arasından. Kim olduğunu, ne istediğini, neden onu şu an duvar ile bedeni arasında kapana sıkıştırdığını... Luhan korku dolu düşüncelere dalacaktı ki, kulaklarını dolduran keskin ses düşüncelerinin uçup gitmesine neden oldu.
"Oh Sehun."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
bring me back to life || hunhan.
De Todo"Kimsin sen?" Luhan'ın titreyen dudaklarının arasından sadece iki kelime çıkabildi. Luhan, kötü düşüncelere dalacaktı ki, kulaklarını dolduran soğuk ve keskin ses düşüncelerinin uçup gitmesine neden oldu aniden. "Oh Sehun."
