My life as a movie.

Κεφάλαιο 1

Ολο τα ιδια και τα ιδια, σχολειο διάβασμα χορός και τα Σαββατα εβγαινα εξω με την Kendall τη φιλη μου. Αυτο γινοταν απο εδω και περα...

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ

Το σχολειο τελειωσε και το Καλοκαιρι περασε πολυ βαρετα μπορω να πω η Kendall ειχε παει διακοπες με τους γονεις της καπου στην Ευρωπη και εγω ημουν μονη μου σχεδον ολο το Καλοκαρι με συντροφια τα βιβλια μου. Ηταν η πρωτη μου μερα στην σχολη χορου και ημουν πολυ αγχωμενη. Δεν θα την ξεχασω ποτε αυτη τη μερα... Περιμενα την Kendall να ερθει για να παμε μαζι στη σχολη αλλα οπως παντα ειχε αργησει ετσι αποφασισα να δω τηλεοραση και μετα απο λιγο η Kendall εφτασε τοσο ενθουσιασμενη και χαρουμενη που με εκανε να ξεχασω το ποσο αγχος ειχα. Η σχολη ηταν πολυ κοντα στο σπιτι μου παλι καλα γιατι ειχε αφορητη ζεστη και δεν θα αντεχα να περπατησω περισσοτερο. Φτασαμε νωριτερα και ετοιμαστηκαμε γρηγορα. Μπηκαμε μεσα στην αιθουσα και ειχε ελαχιστα ατομα, το πρωτο μαθημα που ειχαμε ηταν μπαλετο και αποφασισαμε να κανουμε ζεσταμα μεχρι που δυο αγορια και μια κοπελα μας πλησιασαν και αρχισαν να μας μιλανε. Τα ονοματα τους ηταν Jake, Lucas και Noemi. Ηταν αρκετα καλοι και ευγενικοι μαζι μας, και εκεινων ηταν η πρωτη τους μερα και ηταν αρκετα αγχωμενοι. Αφου γνωριστηκαμε η Κendall κανονισε να βγουμε ολοι μαζι το βραδυ αλλα εγω δεν ειχα ορεξη ομως της εκανα τη χαρη. Σιγα σιγα αρχισε να γεμιζει η αιθουσα και μπηκε η καθηγητρια στην ταξη μας συστηθηκε και το χαμογελο της ηταν τοσο ζεστο που μας εκανε ολους να νιωσουμε οικεια. Αρχισαμε το μαθημα, μας εδειξε κατι απλες ασκησεις στην αρχη αλλα στην συνεχεια τα πραγματα αρχισαν να δυσκολευουν. Στο τελος μας χωρισε σε ζευγαρια και μας εβαλε να βρουμε μια μικρη χορογραφια για να την παρουσιασουμε στη ταξη, παλι καλα με εβαλε με τον Jake που τον ηξερα περιπου. Βρηκαμε γρηγορα τη χορογραφια και μπορουσαμε να την παρουσιασουμε, βασικα εκεινος ηταν ετοιμος εγω πονουσα παντου οι πουεντ αρχισαν να με πονανε και ζαλιζομουν. Τελος παντων τη παρουσιασαμε και μπορω να πω οτι τα πηγαμε αρκετα καλα. Η καθηγητρια μας ζητησε να το ξανα κανουμε και πριν καλα καλα το σκεφτω ο Jake απαντησε γεματος ενθουσιασμο " Ναιιι". Δεν ημουν σιγουρη οτι μπορουσα να τα καταφερω αλλα δεν μπορουσα να αρνηθω τωρα και ετσι αρχισαμε να χορευουμε. Επεφτα, ενιωθα οτι το πατωμα ανεβοκατεβαινε και εφτασε το σημειο που φοβομουν να κανω, η πιρουετα. Την εκανα ή τουλαχιστον προσπαθησα να την κανω, στην πρωτη στροφη επεσα "οχιιι" φωναξα και τα ματια μου εκλεισαν. Ξυπνησα ξαπλωμενη σε εναν καναπε και το μονο πραγμα που εβλεπα ηταν μια περιεργη κοπελα. Με ρωτουσε αν ημουν καλα αλλα εγω δεν της απαντουσα και αρχισε να μου λεει τι ειχε γινει " Χορευες και την ωρα που πηγες να κανεις την πιρουετα επεσες κατω και εχασες τις αισθησεις σου" λεει με ηρεμη φωνη, τωρα θυμηθηκα τι εγινε. " Ναι καλυτερα ειμαι τωρα απλα ειμαι πολυ κουρασμενη" της απανταω " Μπορει να χρειαζεσαι κατι για να μην κουραζεσαι τοσο ευκολα και να νιωθεις καλυτερα" μου λεει με ενα πονηρο απαισιο χαμογελο. Δεν καταλαβαινω τι λεει... και ετσι δεν της απαντησα και εκλεισα τα ματια μου. Οταν τα ανοιξα την ειδα να βγαζει ενα μικρο διαφανο σακουλακι απο την τσαντα της και να το ακουμπαει στην κοιλια μου. Δεν παρατηρησα καλα τι ηταν και δεν της εδωσα σημασια "Οριστε" λεει γελοντας " Τι ειναι αυτο;" την ρωταω και αρχιζει να γελαει περισσοτερο " Το μικρο μας μυστικο" λεει. Ναρκωτικα, μονο εκει πηγαινε το μυαλο μου " Πες μου " της ειπα νευριασμενα " Οτι καταλαβες ειναι, εισαι τοσο αδυναμη και αυτο θα σε βοηθησει να σταθεις στα ποδια σου. ειναι κριμα τοσο ταλεντο να παει χαμενο" απανταει με εναν αηδιαστικο τροπο λες και ειναι κατι απολυτως φυσιολογικο. " Δεν παιρνω ναρκωτικα και δεν εχω σκοπο να παρω" απανταω και σηκωνομαι αποτομα αφηνοντας το σακουλακι στον καναπε και χτυποντας την πορτα φευγω οσο πιο γρηγορα μπορω απο εκει. Ψαχνω την Kendall αλλα δεν ειναι πουθενα και θα αναγκαστω να φυγω χωρις εκεινη σκεφτομαι στριβω δεξια στο διαδρομο και πεφτω πανω σε ενα περιεργο, ομορφο αλλα περιεργο παιδι. Με κοιταζε με οργη και μπορω να πω οτι φοβηθηκα λιγο "Συγγνωμη" λεω "Εμμ.. δεν πειραζει, Liam" απανταει και μου δινει το χερι του "Blair" λεω και κανω το ιδιο και με προσπερναει και φευγει. Προχοραω λιγο και ακουω εναν πυροβολισμο, κι αλλον κι αλλο, τα εχω χασει και δεν ξερω τι να κανω παω φοβισμενη προς την κατευθυνση που ακουστηκε ο ηχος και η κοπελα που μου εδωσε τα ναρκωτικα ειναι νεκρη και λιγο πιο περα δυο αγνωστοι ειναι σοβαρα τραυματισμενοι. Πυροβολισμος ξανα και ξανα και εκεινη τη στιγμη βλεπω τον Lucas και το Jake πεσμενους στο πατωμα με ανοιχτα ματια η Kendall καθοταν ακουνητη και απλα κοιτουσε.. Θα πεθανουμε, θα μας σκοτωσει δεν ηξερα τι να κανω και φοβομουν τοσο πολυ "Μηηηη" φωναξα "Σκασε, δεν μπορω να σε ακουω" απαντησε εκεινος και ξαφνικα ακουγεται ο ηχος και βλεπω την Κendall να πεφτει στο πατωμα κοιταζοντας την πληγη της και τοτε αυτο το τερας αυτοκτονησε. Αρχιζω να κλαιω πανω απο τη φιλη μου, η μοναδικη φιλη που ειχα ειναι νεκρη απλα δεν μπορω να το πιστεψω τρεμω ολοκληρη και τα χερια μου ειναι γεματα με αιμα λες και την ειχα σκοτωσει εγω. Εμφανιζεται η καθηγητρια και με τραβαει αποτομα με αποτελεσμα να με σηκωσει "Παμε να φυφουμε γρηγορα" λεει τρομοκρατημενη "Οχι δεν θελω να φυγω με εχει αναγκη τωρα και την εχω αναγκη, τη χρειαζομαι". Με τραβαει ξανα και με κανει να κουνηθω απο τη θεση μου "Παμε σπιτι σου πρεπει να φυγουμε απο εδω" λεει. Περπατουσαμε προς το σπιτι μου και δεν μπορουσα να σταματησω τα δακρυα μου μεχρι που δεν υπηρχαν αλλα και μονο λυγμοι εβγαιναν, δυο αντρες με αρπαξαν και με χτυπησαν και εγω εχασα τις αισθησεις μου. Ξυπνησα και δεν μπορουσα να αναγνωρισω τιποτα γυρω μου, αυτο δεν ειναι το σπιτι μου σκεφτηκα ακουγοντουσαν φωνες δυνατα και γελια ηταν τρομακτικο και δεν σταματουσε και η κατασταση γινοταν χειροτερη, σαν τρελοι κανουν. Αυτο που θυμαμαι ειναι την φωνη καποιου να λεει "Louis τι μας εχει κανει και της το κανουμε αυτο;" και απαντηση δεν πηρε, το μονο που εχω να κανω ειναι να κατσω ηρεμη και να περιμενω ειπα και καθισα ξαπλωμενη στο κρεβατι.