Save Him

Κεφάλαιο 1

Η ζωή μου είναι τόσο βαρετή. Κάποιες φορές πιστεύω πως δεν θα συμβεί ποτέ τίποτα να αλλάξει τα πράγματα. Να μου δώσει μια αφορμή να σκεφτώ διαφορετικά. Κοιτάω το ρολόι στον τοίχο του δωματίου μου και βλέπω τα λεπτά να περνάνε. Άλλη μια μέρα που εγώ δεν έκανα τίποτα πέρα απο το να γράψω στίχους για ένα αγόρι που δήθεν μου έχει πάρει τα μυαλά ενώ στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καν. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό. Γράφω σαν να νιώθω όλα αυτά τα σαχλορομαντικά πράγματα αλλά στα αλήθεια δεν έχω ιδέα τι είναι η αγάπη και ο έρωτας που περιγράφουν όλοι. 

-Λυδία να μπώ; Ακούω απο την πόρτα την μητέρα μου. 

-Ναι μπες. Η πόρτα ανοίγει και η μαμά μου μπαίνει στο δωμάτιο. Με κοιτάει και κάθεται στο κρεβάτι μου. 

-Θέλω να σου μιλήσω. Θα πρέπει να φύγω ένα ταξίδι για την δουλειά μου. 

-Ναι το ξέρω αυτό... Είπα και κοίταξα το χαρτί με τους στίχους μου. 

-Θα έρθει να μείνει μαζί σου ο γιος του Νίκου. Τον θυμάσαι; 

Την κοίταξα γεμάτη έκπληξη. Ο γιος του Νίκου ήταν ένα αγόρι που ποτέ δεν μίλαγε σε κανέναν και γενικά όλοι έλεγαν στην περιοχή μας πως ήταν παράξενος. Κάποια παιδιά είχαν πει πως ήταν μέσα σε αυτούς που ευθύνονται για τον θάνατο του Σίμου. Ο Σίμος ήταν ένα παιδί ένα χρόνο μικρότερο απο εμένα που ποτέ δεν πείραζε κανέναν. Ένα βράδι τον βρήκαν στο παρκάκι της περιοχής μας νεκρό με αίματα πάνω στο μπλουζάκι του. Ποτέ κανένας δεν έμαθε πως πέθανε αυτό το παιδί και γιατί. Όλη η πόλη το είχε ακούσει αλλά κανένας δεν έδινε ιδιαίτερη σημασία και δεν μίλαγε για αυτό ποτέ. 

-Και γιατί να έρθει αυτός μαμά; Είμαι ήδη 17 δεν χρειάζομαι να με προσέχει κανένας. 

-Λυδία δεν θα το συζητήσω. Μιλάμε για έναν ολόκληρο μήνα. Δεν πρόκειται να σε αφήσω μόνη σου. 

-Μα αν θυμάμαι καλά και αυτός ο γιος του Νίκου είναι στην ηλικία μου. 

-Ναι αλλά είναι αγόρι και θα σε προσέχει. Έχει μείνει πολλές φορές μόνος του. Ξέρει τι να κάνει. 

Ήταν τζάμπα κόπος να της πάω κόντρα. Στο τέλος θα γινόταν το δικό της. 

-Εντάξει. Είπα και αναστέναξα. Η μαμά μου σηκώθηκε και χαμογελώντας χάιδεψε λίγο τα μαλλιά μου και πήγε προς την πόρτα. 

-Θέλω να τον ακούς και να προσέχετε και οι δύο. Και ό,τι με χρειαστείς να πάρετε τηλέφωνο ή σε εμένα ή στον Νίκο. Έντάξει;