Save Him

Γιατι μαζι σου?

-Ξύπνα.. Λυδία! Ξύπνα... 

Άκουγα την φωνή του να τρυπάει τα αυτιά μου αλλά μάλλον ο εγκέφαλος μου ήθελε να κοιμηθεί λίγο ακόμη. Γύρισα πλευρό και ακούμπησα σε κάτι σκληρό. Χμμ... Δεν είναι καναπές. Δεν είναι κεφάλι. Άνοιξα λίγο τα μάτια μου και είδα πως ακούμπησα πάνω στο στήθος του. Χαμογέλασε και εγώ αναστέναξα δήθεν νευριασμένη και έκλεισα πάλι τα μάτια μου. 

-Ξέρεις δεν σε βοηθάει σε κάτι να μου παριστάνεις την νευριασμένη. 

-Μπορείς να μην μιλάς; Κοιμάμαι! Είπα και σηκώθηκα νευριασμένη να πάω πάνω. Ανέβηκα τις σκάλες και με ακολούθησε. Μπήκα στο δωμάτιο μου και πήγε να μπεί και αυτός. 

-Που είπαμε πας; Είπα λίγο ειρωνικά. 

-Στο δωμάτιο σου. Είπε γελώντας και μπήκε μέσα. Ξάπλωσε στο κρεβάτι μου και έβαλε τα χέρια του πίσω απο το κεφάλι του. Με κοίταγε γελώντας και ήθελα τόσο να του σπάσω τα μούτρα αλλά δεν γινόταν. 

-Μπορείς να φύγεις; Θέλω να κοιμηθώ!

-Δεν σε κρατάει κανένας κουκλίτσα. Ορίστε! Ξάπλωσε. Είπε και έκανε μέρος στο κρεβάτι. 

Ξάπλωσα αλλά δεν μπορούσα να κλείσω μάτι. Τον είχα ακριβώς πίσω μου και δεν μπορούσα να ηρεμήσω. 

-Μην το σκέφτεσαι. Είπε ξαφνικά. Γύρισα και τον κοίταξα. 

-Τι... εννοείς;

-Αυτό που σε κρατάει απο το να κοιμηθείς. Μην το σκέφτεσαι. Μπορεί να περιμένει, σωστά;

-Μάλλον... είπα και ξαναγύρησα απο την άλλη. Ξαφνικά ένιωσα δύο χέρια να με αγκαλιάζουν και ένα κεφάλι να βρίσκεται στο λαιμό και στο αυτί μου δίπλα. Πήρα την φράτζα του που είχε πέσει στο πρόσωπο μου και τον σταμάτησα.

-Τι...κανεις;

Με κοίταγε και απλα με ξαναπήρε αγκαλιά. 

-Όσο και να προσπαθώ δεν μπορώ να μείνω μακρυά σου... Είπε και έσφιξε τα χείλη του. 

-Μα...

-Γαμώτο. Είπε και με κόλλησε πάνω του. Τον αγκάλιασα. Δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά. Τον ήθελα. Όσο θεόκουλο και αν φαινόταν. Με πλησίασε και τα χείλη του ακούμπησαν με δύναμη πάνω στα δικά μου. Ήταν λες και περιμέναμε πολύ για αυτή τη στιγμή. Έβαλα τα χέρια μου στα μαλλιά του και καταλάθος τον δάγκωσα στο χείλος κάτι που προφανώς τον έκανε να αναστενάξει ελαφρά. 

-Σταμάτα! Φώναξε και τραβήχτηκε πίσω. Τον κοίταξα και δεν ήξερα τι να υποθέσω. Ο τύπος πρέπει να έπασχε απο κάποια ασθένεια. Διαταραχή προσωπικότητας. Διχασμένος. Κάτι! Σηκώθηκα και πήγα στο μπάνιο. Έκλεισα την πόρτα πίσω μου και κάθησα κάτω. Δεν τον καταλάβαινα καν πλέον.. Πως θα άντεχα μαζί του τόσο καιρό μέχρι να γυρίσει η μαμά;