Aradan 2 yıl geçti.Ankara'ya gidiyoruz . Babamın tayini çıktığı için hayatımıza buradan devam edecekmişiz.Burada eski durduğumuz yerden daha farklı bir hava var sanki.Çok önemli bir haber alacakmışım gibi hissediyorum.Beni çok mutlu edecek bir haber . Aynı kardeşimin doğmasında yaşadığım mutluluk gibi.Devam ederken emlakçıda olduğumuzu babam belirtti. Arabadan indik. Emlakçı bizi kapıda karşıladı ve bize evin yolunu göstermek için önümüze geçti. Biz zaten evi internetten ayarlamıştık, bunun için yerleşmemiz fazla zaman almadı.Emlakçı da bizi eve ulaştırınca dükkanın yolunu tuttu. Seyahat bizim karnimizi acıktırmıştı. Onun ićin annem, beni bir şeyler almak için markete yolladı. Marketi ararken yolda bir kadın gördüm. Anımsadıklarımdaki kadına çok benziyordu. O mu ? değil mi? diye düşünürken birden başıma ağrı biraz fazla vurdu. Ona benzer veya o, olan kadın gözümün önünden geçip geçip duruyordu. Fakat çok hızlı olmasından çıkartamiyordum. Hafızamı her zorladığımda ise başımın ağrısı da artıyordu. Derken bir korna sesi ile bütün her şey gitti ve olduğum yere geldim. Marketi aramaya başladım.Fakat o kadın hala aklımı kurcalıyordu. Beş dakika aradan sonra marketi buldum .
Markette kısa ve kıvırcık saçlı, orta boylu, hafif yapılı bir adam vardı. Adama ihtiyaçlarımı söyledim ve birkaç dakika içinde bir poşet içinde aldım.Fiyatı ödedikten sonra eve doğru yöneldim. Eve varınca poşeti mutfağa koydum ve salona geçtim.Babam ve kardeşim oyuncaklarla oynuyorlardı. Bende kafa dağıtmak için onlara katıldım. Annem ise ben gelince mutfağa geçti ve yemek hazırlamaya başladı. Yarım saat aradan sonra annem yemeğin hazır olduğunu söyledi ve bizi masaya çağırdı. Herkes yemeğini yerken benim hiç iştahım yoktu. Tabağımda çatalı gezdirip duruyordum. Aniden kardeşim "anne" demeye çalıştı. Bu onun ilk kelimesiydi sanırım. Biz buna da razıydık. Çok mutluyduk. Hatta annemin gözlerinden mutluluk gözyaşları geliyordu. Kardeşim herşeyden habersiz olmasına rağmen kahkahalar atıyordu. Sanki bir şeylerin farkında gibiydi. Öyle gülerken birkez daha dalmışım. Bir not var beş yazıyor üzerinde. Fakat bir anlam veremedim. Aklım iyice karışıyor, ağrılar giriyordu. Ailemden izin alarak- yatak odama- dinlemeye çıktım. Yatağımda uzanırken şuan oturduğumuz yeri düşündüm. Bu ev, bu mahalle kanıma çok ısınmıştı. Tanımayıpta yüzüne anımsamam olan kadın yüzünden mi yoksa başka bir sebebimi var anlayamadım. O sırada içeri annem ve kardeşim girdi. Bana iyi geceler diyerek odalarına çekildiler. Babamsa salonda uyuya kalmış. O yüzden iyi geceler demeye gelememiş. Ben de oraya buraya dönerken uykuya dalmışım.
