Özür Dilerim Baba Ben O Adamı Cok Sevdim

AŞK

                                         01/01/14
Soğuk bir kış gecesi saat 23:03 suları.  Evde tek başıma babamın gelmesini bekliyordum bu hayatta babamın benden benimde babamdan başka kimsem yoktu. Bir yandan'da ödevler.  Bir an dalmışım kapının çalmasına uyandım. Oysaki o an çalınan sadece kapı değilmiş farkına bile varmadan ve hissetme'den  benim de kalbim'iş. Kapıyı açtığımda soğuktan titreyen gözleri ile babam'dı. Yanında iki kişi daha vardır.  Biri babamın en iyi arkadaşı Recep amca'ydı. Ama diğer Yirmi Beşli  yaşlardaki yakışıklı ve tatlı genci daha önce hiç görmemiştim. Bir süre gözlerine baktım ve aldı çok uzaklara götürdü beni taki babamın "hadi ama bora donduk burda çekilde içeri girelim" demesiyle uyanmamla son buldu. Kenara çekildim içeri girdiler ama o genç  odanın kapısından değil de kalbimin kapısından girdi ve oraya oturdu sanki. İçeri girdim ve Recep amca ve genç'e hoş geldiniz dedim. Sonra geçip tam karşısında ki koltuğuğa oturdum.  Güzel gözlerine bakmaktan alı koyamıyordum kendimi.  Ama babam düzgün dururmu durmaz. "Güney'i tanımıyorsun sen değilmi Bora" dedi. Ben ise gözlerimi Güney'den ayırmadan "Hayır baba tanımıyorum" dedim ve babama döndüm. "Recep amca'nın oğlu" dedi gülerek. Güney ise sadece başını salamakla yetindi. Eve geldiğinden belli sesini duymadım. Hatta bir an için acaba dilsiz mi diyede düşünmedim değil düşündüm ama babam rahat bırakmaz ki rahatça düşüneyim. "Biz Recep amaca'n  ile yarın Mersin'e gideceğiz.  Güney'de kalıp Niğde'yi gezmek istiyor. Yardımcı olursun diye düşündüm ama bir planın yoktu umarım. Hem bir hafta boyunca evde de yanlız kalmış olmazsın Güney de sana yoldaş olur." Deyip sözünü noktaladı.