My Husband Is A Prince

Chapter 5: Dinner

Hello! Eto na! Salamat talaga sa pag vote nyo ^_^ Love you, guys! <3

***

Arianna Claire's POV

"B-Bakit, Sir" utal kong sabi kay Sir Blackburn

"As I told you at my office. You will be my wife." kalmadong sabi niya

"P-Pero, Sir. Di pa nga ako nakasabi ng 'oo' eh."

"I know that you'll say 'yes' to me" kalmado pa ring sabi niya.

I sigh. Paano niya nalaman? Nababasa niya ba kung ano man ang iniisip ko? Naks! Telepathic Boss naman to. Tutal tama naman siya, payag naman ako.

"Sir--" pinutol niya sinabi ko

"From now on, call me 'Daniel' or 'Honey' or whatsoever you want to call for me. Make sure your call sign is acceptable, understand?".. Ayy? Bossing lang? Kainis tong maputlang to ah? Pero yaan na nga. Para naman to sa kapatid ko eh.

"I understand, Sir-- err Daniel" sabi ko. Aish. Di ako sanay.

"Good, come on, we're going home" sabi niya tsaka lumakad palayo. Napabuntong hininga ako at sumunod sa kanya.

Pinagbuksan niya ako ng pinto kaya di muna ako pumasok at nakatingin lang sa nakabukas na pintuan ng kanyang sasakyan.

"Why are you still standing there? The door is already open so go inside." Nararamdaman ko ang otoridad sa bawat salita na lumalabas sa kanyang bibig kaya tinignan ko siya.

"Sir, may mga kamay po ako at marunong naman po akong bumukas ng pinto sa sasakyan." Sinara ko ang pinto at binuksan ko ulit at pumasok saka sinara ulit. Nakita ko siyang napatulala sa ginawa ko pero bumuntong hininga na lang. Pumunta siya sa driver's seat at in-on ang makina ng sasakyan niya.

"So where are we going?" He looked at me and I looked at my hands above my lap which I had been playing for a while and also thinking where to go.

"Gusto kong kumain." I said, whispering.

Kinuha niya ang phone niya at dumial saka nilagay sa tenga niya. "Sure, I'll call my employee to have a reservation on a high quality restaurant--"

"Wait!" Napasigaw ako kaya napindot niya agad ang cancel call at tinignan ako ng masakit.

Biglang pinatay ni Sir ang sasakyan dahil sa gulat. "You almost destroyed my eardrums, Alvarez! Damn it!" Napayuko ako dahil sa galit niya.

"Sorry po kasi naman po ayaw ko po sa mga mamahaling restaurant. Di ako sanay doon." Mahina kong sabi na nakayuko habang nilalaro uli mga daliri ko.

"I see, just tell me gently and slowly. I'm not a freaking deaf for not hearing your voice. Remember, you're just beside me."

"Sorry po."

Narinig kong bumtuntong hininga siya. "Forgiven." Napatingin ako sa kanya na nagniningning ang mga mata.

"Totoo po?"

"You don't want to?"

"Naniniguro lang naman." Napalabi ako at tumingin naman sa mga kamay ko na nasa lap ko. Then nararamdaman kong bumigat yung ulo ko kaya napatingin ako at nakitang kamay niya pala ang nakapatong.

"Okay, which place do you want to go?"

Nilagay ko ang index finger ko sa gilid ng labi ko habang nag-iisip.

Pumitik ako ng daliri nang may naalala ako.

"Aha! Sa kalinderya ni Aling Lea! Masarap ang mga pagkain dun. Masarap na, mura pa!" Saad ko habang nagniningning ang mga mata ko.