13 yaşındaki Steven ve cesur köpeği casper hayal edemeyeceği bir dünyaya

-hayat birden bire kör oldu-

-Steven, Casper ile çok güzel günler geçiriyordu.O kadar mutluyduki sanki onun yanındayken bambaşka bir dünyadaydı.Casperda ona çok alışmıştı.Onun en yakın arkadaşı olmuştu.Hergünü ve her saatini onunla geçiriyordu.Aralarında çok büyük bir bağ olmuştu.Ama babası bu durumdan pekte memnun değildi.Çünkü Casper geldiğinden beri babasıyla arasındaki bağ kopmuştu.Ondan çok casperla beraberdi.O gün Steven casper'ı parka götürmüştü.Ama eve dönünce çok kötü bir haber almıştı babası yoktu merakla heryere baktı.Ama odası darmadağındı kıyafetler birbirine girmişti.O sırada masanın üzerinde bir not gördü notta şunlar yazıyordu;

-Canım oğlum,Biliyorum annen gittikten sonra çok üzgün bir çocuk oldun.Ve bu üzgünlüğünü giderecek bir dostta edindindin artık kendune oöyle degil mi ?? Ama annenle ilgili aslında sana yalan söyledim.Annenle annen bizi işi yüzünden terk etmedi.Biz annenle annenle...hihih...Ayrııllldıkk..Oyüzden bıraktı bizi..Ama benim gitmem gerekiyor.Beni affet nolur.Bunu yapmak zorundaydım nedeni şu ki sen akıllı bir çocuksun tek kalabilip kendini koruyabilirsin hem Mrs.zantyde var sana bütün gerekli herşeyi bıraktım para,biletler,faturalar..Eğer mrs.zantyede bisey olursa sana bir yetimhanede buldum...Biliyorum ben çok kötu bir babayım ama artık casperlasın oglum.Ben yokum.Beni unuttt!!çoooooookkk uzaklarda olacagim.Seni seviyorum ama bunlari duyduktan sonra beni sevmek degil artik yuzumu bile gormek istemiyeceginide biliyorum
HOSCAKAL...
SEVGİLERLE
-BABAN

-Steven bunları okuyunca gözyaşlarına boğuldu.Çıldırmıştı.Yerlere yatıyor,bağırıp çağırıyordu.Onun sesini duyan Casper koşarak üstüne atladı.Ve onu yaladı.Steven;

-Artık sadece ikimiz varız oğlum..Sadece ikimiz...Bakalım bu hayatta karşımıza neler çıkacak...
-dedi ve hayallere daldı.....