Peppermint (ON HOLD)

Chapter 5 Scamming

*Chapter 5*

Scamming

Rin's POV

Bakit ako nandito?!

Nandito ako sa isang burger shop kasama si Haru. Nahanap na din sawakas ang amo niya si Sadaharu at halos hindi mu mapaghiwalay si Haru kay Sadaharu. Mukha pa nga silang mag-amo we..

(LOL ang names nila XD)

Pero...BAKIT BA AKO NANDITO?!

Biglang may dumating na mga lalaki kasama si Kazuya..... Pinakilala na sakin siya ni Haru

"Haru! Paheram nga muna ng pera!" sabi nung lalakeng nakakatakot ke Haru...

"Ha?! Ikaw na naman?!" sagot ni Haru sa kanya

"Ano ka ba, magkaibigan naman tayo!"

Pero imbis na sagutin niya yung lalake... alam mu yung ginawa niya? Pumito (^3^)

Mukhang alam na nilang walang pera si Haru kaya umalis na sila.

Pagkaalis nila biglang tingin sakin ni Haru...

"So, anong nangyari?" tinanong ako ng biglaan ni Haru...

"Ha?" tanong ko sa kanya.. di ko naman alam kung ano yung pinagsasabi niya

Hinampas niya yung lamesa at siyempre nagulat ako. Tsaka niya ko tinanong..

"Bilisan mo at sabihin mo kung ano ang nangyari ngayon sa school!"

"PA-PANO KO NAMAN SASAGUTIN YAN?" sabi ko sa kanya habang gulat na gulat parin..

Eh ano bang dapat kong sabihin? Na nag-aaral akong mabute?? Tatay ko ba siya?

Pero mukhang nagiintay talaga siya ng sagot...

" O-Okay lang." sagot ko sa kanya

Pero mukhang gulat na gulat siya sa sagot ko

"Ma-Masaya ba sa School?" tinanguan ko nalang siya

Mukhang di parin siya nakakaget-over sa sagot ko

Hanggang sa nagsalita na siya

"Ah ano... Diba para tayong magkaibigan na namamasyal pagkatapos ng klase sa school" sabi niya ng nakangiti

"Haru... kung interesado kang bumalik sa School... Eh di bakit di mo gawin?"

Biglang tumahimik pero nagsalita din naman siya agad..

"Kasi.... Natatakot ako. Hindi ko alam pero parang lahat ng tao takot sa akin."

"Lagi akong iniiwasan pag nakikita nila ako. Yan ang dahilan kung bakit ayoko ng School" and he gave a sad face

Well isn't he self conscious? He is truly an idiot.

"Pero, Ikaw ang kaun-unahang pumunta sa bahay ko ng di natatakot." after that he smiled

Parang bumibilis nanaman ang tibok ng puso ko...

"Yung mga lalake kanina, Sila ang mga una kong mga kaibigan.. Nung nakilala ko sila... Hindi man lang sila natakot sa akin... At gusto pa nilang makipag-kaibigan sa akin." and then he gave me another bright smile

"Kaya..... Kahit hindi na ko bumalik sa School, Okay lang" he gave another smile but this time it's a sad smile

"I think you're the only one who thinks that you're actually Friends." Sabi ko sa kanya

"Since Ako mismo sa sarili ko, walang mga kaibigan. I'm not expert on the matter.. Pero kung totoo mo silang mga kaibigan... they wouldn't be scamming you"

"Mas mabute kung wala ka ng ganung klase ng mga kaibigan."

Sabi ko sa kanya at kitang-kita ko ang gulat sa kanya then suddenly he's expression change, hindi na siya nakangiti but instead parang walag expression ang mukha niya

Tumayo siya at kinuha niya yung baso ng tubig at tinapon sa akin,at saka nag-salita.

"Ikaw ang klase ng tao na hindi kakaibiganin ng ibang tao!"pagkasabi niya nagmadali siyang umalis

Anong problema ng lalakeng yon?! Siya na nga yung binibigyan ng advice siya pa nag buhos ng tubig sa akin! Ano bang problema niya?!

Hindi ako papatalo sinundan ko siya at ng maabutan ko na siya hinagis ko yung coke sa kanya.

At imbis na umalis na siya ng tuluyan, iba ang ginawa niya... HINABOL NIYA KO!

WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!

Binilisan ko nalang yung pagtakbo at ng maramdaman kong di niya na ko nasundan... Napaisip ako...

What's with him?

Wasn't I only telling the Truth?

Out of my Kindness......

WHAT'S TO GET MAD ABOUT?