Princess By Surprise

Princess By Surprise: Prologue

Prologue

Nothing surprises me anymore in this world. Except right now, where there is a document in my hand, with my name, and Thaddeus' name autographed right on the line with our very own handwriting, staring at me. Napakalinaw ng ink na ginamit at parang sinisigawan ako na tumakbo sa takot. Pinaulit-ulit kong basahin ang title hanggang sa sigurado na ako na dudugo na ang mga mata ko.

"Thad," I said in a barely there voice, halos mapunit na ang papel dahil sa higpit ng hawak ko. He stirred next to me. "Thad.." I grunted louder, medyo nilalakasan ko na din ang pagyugyog sa kanya. He shot up like a zombie electrified and cursed at me.

"What?" Sabi niya habang sinusubukang umupo ng maayos. We were currently sprawled out on a random sidewalk in the city and I don't even remember being in, pero hindi na mahalaga iyon. All that mattered was the piece of paper I was holding onto for dear life.

"Ano'ng nangyari kagabi?" I urgently said, shoving the paper down his throat.

Nanlaki ang mga mata niya nang simulan niyang basahin ang mga salita sa papel na kanina pa nagpapabaliw sa akin. Biglang gumuhit ang nakakalokong ngiti sa labi niya. "Nice joke, Thea. I'm not that hungover." Natatawa niyang sabi habang panay ang ikot para makakuha ng komportable na posisyon, pero parang imposible dahil nakapwesto kami sa matigas na ewan. "Except this really bad migraine."

Nilukot niya at nilagay sa isang tabi 'yung papel at tumayo. Nag-unat siya ng mga kamay dahilan para tumaas ang laylayan ng tee shirt niya. Napatingin ako sa hipline niya. Tumayo din ako at sinimulang ituro at titigan ang tattoo na nakaguhit doon. He scowled, pulling my hands away and his shirt down. "What the hell Thea? Ano ba?"

"May tattoo ka," I sputtered.

"I have a lots of tattoo kung hindi mo pansin," he commented. Kinuha niya ang mga jacket namin sa lapag at hindi pinansin ang mga taong naglalakad na nakatingin sa amin.

"You have a new one," pag-uulit ko at inabot muli ang damit niya at itinaas iyon.

Napatingin siya sa kung saan nakaturo ang daliri ko at nagsimulang magsisigaw, na parang balyena na nanganganak. Paulit-ulit niyang itinaas baba ang tee shirt niya na para bang mawawala ang tinta na permanenteng nakatatak doon. My eyes narrowed at the bandaid that was floating away with the wind down the sidewalk.

"Stop," hinawakan ko ang kamay niya at hinayaan na matakpan ng tee shirt niya 'yung bagong tattoo. "Sasaktan mo lang sarili mo. Bago pa siya, my god."

"Alam ko 'yon, but if you haven't freaking noticed, there's a tattoo that is currently on my body forever, of your initials," protesta niya habang tinutukoy ang plain at straightforward na TH sa balat niya. "Pain is not even on my mind right now."

Biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Parang nagyelo ang katawan ko at ewan ko kung sa bibig niya ba talaga nanggaling ang mga salitang iyon. Parehas kaming nanginig at napatitig sa papel na lukot sa tabi ng daan.

"Shit, shit, shit, papatayin ako ng mga magulang ko," Thad broke.

"Ako papatay sa'yo." Hindi na ako makapag-focus pa ng lamunin ng pag-iisip ng kung anu-ano ang mga utak namin. How drunk did we got last night? "What did you do Thad?" Tiningnan ko ang mga daliri namin para malaman kung merong jewelry doon. Pero walang singsing doon, wala, walang wala. Ibig sabihin non' na baka hindi naman kami talagang ikinasal, 'di ba?

"What do you mean, what did I do? I could be asking you the same thing!" Namutla bigla ang buong mukha niya at ang usual na sunny blue eyes niya ay parang nangitim sa.. takot?

"Okay, we're not married. There's no way."

"And what if we are?"

"Let's think positive."

"I want a divorce."