Hatırlatma:
Buse:Öyle bir bakıyorsun yakıp kül edecekmiş gibi,öyle bakıyorsun ki sanki tek bakışın ile deli divâne aşık edecekmiş gibi ve ö-
Emrach:ya öyle olmasını istiyorsam?
Buse: neyden bahsediyorsun Emrach?
Emrach: Sadece iki gündür tanıdığın birine aşık olmanı anlamıyorum.
Buse: Artık saçmalamayı geçip gerçekleri görmeni istiyorum Emrach!
Ben nereden geldiğimi,burada naptığımı çok iyi biliyorum.Sadece Andreyleyken mutluyum bu diğerleri için de geçerli anlatabildim mi?
''Arabayı durduğumuzda bir şey demesine kalmadan çantamı da alıp indim."
Asansörden indiğimde çantamın içini kurcalamaya başladım,fakat anahtar yoktu.Ne harika değil mi ?
Emrach: Bunu mu arıyorsun?
.Diyip elindeki anahtarı uzatir.
Buse:teşekkür ederim
Emrach: Küs değiliz deģil mi ?
Diyerek dudağını büzdü.
Buse:(gülümseyerek)Hayır değiliz.Iyi geceler
Emrach: Yarin sabah 9:00 da hazır ol
Buse: Nereye gidicez ?
Emrach: Sana Istanbul'u gezdiricem
Buse: Bunu Slovakyalı ama Istanbul da yaşayan biri mi soylüyor?
Emrach: yarın bu lafı ödeticem sana
Diyip dairesine girdi.
Buse'nin gözünden;
Eve giriğimde üstümu deģiştirip laptopumu elime aldım ve Istanbul hakkında biraz bilgi edinmeye karar verdim.Çünkü küçüklüğümden beri gelmiyordum ve yarın beni geçmesine izin veremezdim.Biraz daha detaylı bir araştırma yaptıktan sonra iyice uykum geldiği icin kendimi uykunun kollarina hapsettim..
》》》Kıpırdayamıyordum...Gözlerim sert ve nasırlı bir el ile açılmaya,sanırım bilincimi kontrol etmeye çalışıyordu...
Yeni almıştım haberi.Babam dün gece saat 23:00'dan itibaren yoktu ve ben bunu duyunca bayılıp hastaneye kaldırılmıştım.Asla onunla gerçek bir baba kız olmayışımızın nefreti ile dolup taşsam da,ona asla kızamayacak kadar da merhametliydim.Herkese çabuk güvenendim ben...Herkesle hemen çabuk kaynaştığımdan annem küçüklüğümden beri "şıpsevdi" derdi bana...
Ve o şıpsevdi şu an kendinden geçmiş bir biçimde hastane yatağında yatıyor,aklındaki yüzlerce karabasan ile cebelleşiyordu.Ama güçlüydüm ben atlatırdım bunu da emindim.Bunları düşünürken gözlerimdeki el çekildi ve karşımda duran kişi beni daha da hayrete düşürdü.O resmen Emrach'dı bu da geçicek dedi ve gitti....
Yine aynı rüya ile uyandım bugün...Sadece sonu farkliydı.O nasil girdi rüyama bunun anlamî ne hiç bi fikrim yoktu.
Ne zaman bu rüyayı görsem düşüncelerimin,vücuduma yayılan sıcaklığın aynı olmasina şaşıyordum.Ayrıca ne zaman bu rüyayı görsem tüm günüm zehir oluyordu.
Kalkıp yüzümü yıkadım ve makyaj yapıp giyindim çünkü bugün diğerleri gibi geçmeyecekti.Emrach'ın yine gelip beni güldüreceğine emindim.Çok gećmeden zil çaldı.
Kapıyı yavaşça açtım fakat kimse yoktu,içeriden cantamı alıp Emrach'ın kapısını çalmaya başladım,yine hic bir açan yoktu.Telefonumu bukup Emrach'ı aramaya devam ettim fakat hiç bir açan olmadı.Tam o sırada arkadan kapımın hızli bir şekilde kapanma sesi geldi.Arkamı döndüğümde yine kimse yoktu ve dışarıda dal bile kıpırdamıyordu.Ne kadar normal bir durum içerisinde olsam da ürkmüştüm,tekrar Emrach'ı aradim yine bir açan olmamıştı.Anahtarı bulup eve giriyordum ki ağzım kapatılıp bi yere cekilmem anlık oldu.
Korkulu gözlerle ağzımı tutan karanlık silueti seçebilmem apartmanın sensörlü lambası sayesinde olmustu...
SİZCE GELEN KİM?
VE ŞİMDİ NOLUCAK?
OKUMA ARTMAZSA HIKAYE SILINECEK :)
