Darling...(H.S)

~2~

"Δυστυχώς η ζωή μου δεν έχει κάτι το σπουδαίο"

"Τι εννοείς;"

"Εννοώ οτί είμαι μια συνηθισμένη έφηβη"

"Εγώ δεν σε βρίσκω συνηθισμένη Βικτόρια"

Τα χείλη μου τρέμουν

"Ξέρεις κάτι;Πέρασε η ώρα πρέπει να φύγω"Κοιτάω το ρολόι μου και σηκώνομαι απο την καρέκλα

"Δεν ήθελα να σε κάνω να νιώσεις αμήχανα."Με πιάνει απο τον καρπό"

"οχι.."ξεφυσάω

Αρπάζω τα κλειδιά μου απο το τραπέζι και αφήνω ένα χαρτονόμισμα δίπλα στον λογαριασμό

"Ξες κάτι αν θέλεις μπορείς να περάσεις το απόγευμα απο το σπίτι μου για εκείνη την εργασία της φυσικής"του λέω και του αφήνω ένα χαρτάκι με την οδο στο χέρι του.

"Θα είμαι εκεί"

3 ωρες αργότερα...

Το κουδούνι χτυπάει και εγώ βρίσκομαι στον πάνω όροφο τακτοποιώντας τα πεταμένα στο πάτωμα ρούχα μου.Ο Χάρι μπαίνει στο δωμάτιο

"Ωραίο δωμάτιο"

Γυρναω απότομα

"Ευχαριστώ"

"Τα αρκουδάκια στο κρεβάτι με ανάβουν"Ξέρω πως κοροΐδευει μα δεν αντιδρώ

"Κάτσε"του λέω

Εκείνος ξαπλώνει ανάσκελα και κοιτάει το ταβάνι συνεχόμενα για περίπου πέντε λεπτά.

"Λυπάμαι για την ακαταστασία εδω μέσα"πετάω προσπαθόντας να ξεφύγω απο την απόλυτη σιωπή που επικρατεί στο δωμάτιο μου.

"Δεν εχεις δει ακόμη το δωμάτιο μου.Είμαστε και τέσσερις και επικρατεί χάος εκεί μέσα"

"Είστε τέσσερα αδέλφια;"ρωτάω

"Δεν είναι αδέλφια μου"πέρνει ένα σοβαρό ύφος και σηκώνεται απο το κρεβάτι

"Δ..δεν ήξερα"λέω μέσα απο τα δόντια μου όταν καταλαβαίνω τελικά τα πάντα

"Είναι οκ ρε απλα μερικές φορές ντρέπομαι για αυτό που είμαι"

"Τι εννοείς;"

"Οτι μάλλον δεν είναι ό,τι καλύτερο να μην είσαι συνηθισμένος.Μερικές φορές θα προτιμούσα να είμαι ένας απλός 18χρονος."

"Μην σκέφτεσαι έτσι.Το συνηθισμένο δεν είναι πάντα καλό"

"Σκεφτόμαστε διαφορετικά Βικτόρια"

Ίσως η συζήτηση αυτή να μην του κάνει καλό...

"Πρέπει να φύγω"