Darling...(H.S)

~1~

"Βικ"Κοιτάζω πίσω μου καθώς προχωράω στον στενό διάδρομο με τα γαλάζια ντουλαπάκια του σχολείου μου που εδώ που τα λέμε έχουν να αλλάξουν χρώμα απο το 1987.

Γυρνάω λοιπόν με μια αργή κίνηση.Το ίδιο γλυκό πρόσωπο.Τα λακάκια και το τεράστιο χαμόγελο στα μάτια του κάθε φορά που με κοιτάζει.

"Θα ερχόμουν να σε πάρω απο το σπίτι"

"Έπρεπε να παραδώσω μια εργασία λυπάμαι πολύ"

"Ολα οκ μικρή.Για καφέ μετά;Πρέπει να ανταποδώσεις"

"Οκ."Μονολεκτική απάντηση.Μου την σπάει τόσο όταν με βγάζει απο το καθημερινό μου πρόγραμμα.

Ανεβαίνω την μαρμάρινη εσωτερική σκάλα για να πάω στην τάξη μου.Το κουδούνι είχε είδη χτυπήσει και οι δείκτες του ρολογιού μου μετρούσαν αντίστροφα τα δευτερόλεπτα.

Μπαίνω μέσα στην αίθουσα.Απολογούμε για την αφέλεια μου και κάθομαι στο δίπλα θρανίο απο αυτό της Αλλι.Η καθηγητές πάντα μας χωρίζουν γιατί μιλάμε πολύ λόγο της στενής σχέσης που μας δένει.Είναι τόσο καλή φίλη.Είναι ένα από τα άτομα που με κάνουν να νιώθω σούπερ.Είναι τόσο κουλ τυπάκι.Την αγαπώ!

Δυο λεπτά αργότερα κάτι κάνει το βλέμμα μου να στραφεί για πρώτη θα έλεγα φορά στον πίνακα.Ένα ψηλό όμορφο αγόρι μπαίνει στην αίθουσα βιαστηκά.Δυο καταπράσινα μάτια να με κοιτάζουν και ενα αφελή χαμόγελο που είναι τόσο...σέξι.Γαμώτο είμαι με τον Ορφέα τι λέω;

''Απο εδώ ο καινούργιος σας συμμαθητής''

''Χάρρι''Ο θεέ μου έχει τόσο υπέροχη φωνή.

Κοιτάζω δεξιά αριστερά θέλοντας να πάρω το καρφομένο βλέμμα μου απο τον καινούργιο αλλά είναι τόσο γλύκας.έχω καρφωθεί πάνω του.Ευτυχώς ο Ορφέας δεν είναι στο τμήμα μου αλλιώς είμαι σίγουρη πως θα μου έκανε σκηνή.Νιώθω ένα άγγιγμα στην μέση μου και σηκώνω το κεφάλι μου.

''Μπορώ;''Ο Χάρρι μου κάνει νόημα για να έρθει να καθήσει δίπλα μου.

''Με την καμία...'''Ψιθυρίζω.Τα χέρια μου ιδρώνουν.Τα μακριά μαλλιά του και η μπούκλες του καλύπτουν το βιβλίο μου και έτσι του κάνω νόημα κάνοντας την νευριασμένη.Γαμώτο.Πρέπει να ένοιωσε πολύ άσχημα τώρα.Αλλάζω κουβέντα ρωτώντας τον για τον σχολικό χορό που παίζει να μην γνωρίζει καν πως θα γίνει σε μια εβδομάδα απο τώρα.

Οταν χτυπάει το κουδούνι εγώ και ο Χάρρι χαμογελάμε ο ένας στον άλλον γλυκά και απομακρύνεται απο εμένα.Είναι πολύ ωραίος τύπος.Σε όλη την διάρκεια της διδακτικής ώρας μιλούσαμε για αυτόν.

''Μωρό μου''Η φωνή του Ορφέα!Παντού με ακολουθάει αυτό το παιδί.

''Ειι''απαντάω πνιχτηκά

''Ψυχρή''

''Αστείος'''Μου αρέσει να τον πειράζω

Τα χέρια του πλησιάζουν στο πρόσωπο μου και με φιλάει πεταχτά στα χείλη.Προχωράμε προς την στάση περιμένοντας να έρθει το λεωφορείο για να μας πάει σε ένα απο τα μέρη που συχνάζουμε η πηγαίνουμε συχνά για καφέ.

Οταν τελικά φτάνουμε καθόμαστε σε ένα μικρό χαριτωμένο μαγαζάκι.Δυο λεπτά αργότερα μας πλησιάζουν δυο κοπέλες.Όταν τελικά καταλαβαίνω οτι πρόκειτε για ειδική περίσταση πέρνω το γνωστό υφάκι της σκύλας.Η Νάνσι και η Λουκεία μας πλησιάζουν.Οι δύο πιο γνωστές πουτάνες του σχολείου μας βρίσκοντε να μιλούν και να την πέφτουν στο αγόρι μου ακριβώς μπροστά στα μούτρα μου.Γεμάτη νεύρα απομακρύνομαι απο κοντά τους.Το μισώ τόσο όταν το κανουν αυτό και ο Ορφέας δεν λέει τίποτα.Παρατάω τα πάντα και πέρνω το λεωφορείο για να γυρίσω σπίτι.Τα τηλεφωνήματα αμέτρητα και τα νεύρα μου σε υψηλό επίπεδο.

Καθώς ανοίγουν οι πόρτες του λεωφορείου η νευρικότητα μου μειώνεται ανρικρίζοντας τα γλυκά μάτια του Χάρρι να με κοιτάζουν περιμένοντας να πλησιάσω προς αυτά.

"Βικτόρια!!"φωνάζει το όνομα μου ενθουσιασμένος

"Σε παρακαλώ να με λες Βικ"

"Οχι έχεις ένα υπέροχο όνομα γιατί να το χαλάσεις;"

"Εσένα;"

"Τι εμένα;"

"Ολοκληρο το όνομα σου;"

"Χρειάζεται;"Πιάνει το μέτοπό του με την παλάμη του και εγώ του νεύω

"Χάρρι Έντουαρντ στάιλς"Λεει και εγώ γελάω.Αυτό ήταν πολύ κακό.

"Βικτόρια Γουίλιαμ.Χάρηκα κύριε Στάιλς"του δίνω το χέρι μου με ειρωνία.

"Παρομοίως κ.Γουίλιαμ."χασκογελάει

"Θα μου κάνεις την τιμή να πάμε για έναν καφέ μαζί;"Αλλάζει την κουβέντα.Ξαφνιάζομαι αλλα του απαντάω θετικά χωρίς καν να το σκεφτώ.

Οταν τελικά φτάνουμε στο καφέ ο Χάρρι κάθεται απένταντι μου.

"Ήρθε η στιγμή να μάθω πιο πολλά για εσένα λοιπόν"μου λέει

Ελπίζω να σας άρεσε το πρώτο κεφάλαιο!! Το έκανα επίτηδες μικρό.Votes για να μπορέσω να συνεχίσω <3