Karanlık Saat

Uyandığında saat tam gece 3:00ı gösteriyordu.Kendisi bile neden bu saatte uyandığını anlayamamıştı.Sanki günlerce uyumuş ve uykusunu almış gibiydi.Hafif uzun saçları terden alnına yapışmıştı.Halbuki dışarısı buz kesiyordu soğuk bir kış mevsimine girmişlerdi.Kabus gördüğünü de hatırlamıyordu.Daha sonra aklına arkadaşlarıyla bu sıralar çok fazla ruh çağırma oyunu oynadığını anımsadı.İçi biraz ürpermişti.Bunun üzerinde fazla durmamaya karar verdi,yarın sabah erken kalkıp kursa gitmesi gerektiğini hatırladı.Konunun üstünde fazla durmayıp tekrar yorganı üzerine çekip gözlerini kapadı ve uykuya dalmaya çalıştı.Oturma odasından gelen konuşma sesleriyle irkildi aniden.Annesinin ayağa kalkmış olabileceğini düşündü.Sabah kursa gitmesi gerekiyordu o yüzden tekrar gözlerini kapayıp uykuya dalmıştı yavaş yavaş.

* * *

''Manson,Manson!''

Odasına doğru gelen bir çift ayak sesi işitti.Kapı yavaş yavaş açılıyordu.

''Hadi artık kalk,geç kalacaksın yoksa.''

Gelen Manson'ın annesiydi,Sabahları nur gibi beyaz yüzünü ve ona renk katan hafif dalgalı kıvırcık saçlarını görmek ona huzur veriyordu.

''Hadi uyan artık koca bebeğim benim'' diye bir öpücük kondurdu çok sevdiği oğlunun başına.

Manson yavaşca yüzünü annesine çevirdi yataktayken ''tamam anneee kalkıyorum'' dedi mızmız bir çocuk gibi.

Hızlıca hazırlandı,en sevdiği siyah pantolonuyla kırmızı tişörtünü giymişti.Kahvaltıya oturdu.Bu arada dün olanlar aklıan gelmişti.Annesine sordu;

''Dün gece niye kalktın anne,bir de kimle konuşuyodun öyle?''

''Dün gece mışıl mışıl uyudum,hiç kalktığımı hatırlamıyorum''dedi annesi.

Tek kaşını istemsizce kaldırdı Manson.

''Ama belki baban kalkmıştır''diye devamını getirdi annesi konuşmanın.

* * *

Kursa geç kaldığını farketti.Hızlıca kalkıp yukarı odasına koştu ve çantasını kaptı.Tam odadan çıkarken gözü birden saate saate takıldı.Saat hala 03:00ı gösteriyordu.Bir müddet saate bakakaldı.Paranormal olaylara fazla inanmazdı ama bir keresinde şeytanın İsa'nın ölümüyle dalga geçmek için gece tam 3:00da bazı insanları rahatsız ettiğini okumuştu.Bu biraz içini ürpertmişti doğrusu.Bunun üzerinde fazla durmamaya çalıştı.Çantasını kaptığı gibi aşağıya indi.Oda sanki tüm perdeler kapatılmış gibi zifiri karanlıktı ama perdeler kapalı değildi ve eğer aklını yitirmediyse daha az önce güneş ışığı gözüne vuruyordu.Korkuyla dikkatli adımlarla kapıya doğru ilerledi ve yukarıda aniden kendi sesine benzeyen bir çığlık işitti.O korkuyla çantasını yere fırlatıp aniden odasına koşmaya başladı belki de annesine bir zarar gelmişti emin değildi.Sanki kalbi boğazında atıyordu.Odasına çıktığında yatağında birinin yattığını farketti bu onu daha da korkutmuştu.Zihninden konuşmak geçiyordu ama sanki dili tutulmuştu.Yatağına yavaşca yaklaştı her adımda sanki ayakları geri çekiliyordu,görebileceği şey onu fazlasıyla korkutmaya yetiyordu zaten.Odasına girdiğinde sanki deprem olurcasına evin sallandığını hissetti.Gözü yine saate takılmıştı saat hala 03:00ı gösteriyordu ve yataktaki şeyle göz göze geldi.Baktıkça zihni duruyordu sanki...

 Baktığı şey kendisinden başka bir şey değildi.Sesini çıkarmaya çığlık atmaya çalışıyordu ama biri dilini koparıp atmıştı sanki.O an artık yapabileceği bir şey yoktu.Kendini teslim etmeye mecbur hissetti.Sanki biri onu aşağıya doğru çekiyordu,dünyanın merkezine.Arkadaşlarıyla yaptığı ruh çağırma oyunlarının geri dönüşüydü bu.Zihninde bunu canlandırabiliyordu.
 Şeytan ona cevap vermişti...