Zwarte Rozen

004

'Schiet eens op!' Roep ik en duw mijn broertje Redouan naar beneden. 'Doe rustig joh! Je komt wel beneden!' Roept hij. 'Maar ik wil snel naar beneden! De meiden wachten buiten op me!' Roep ik ongeduldig. 'Ooh, zo.' Zegt hij op een vervelende toon en stopt meteen met lopen. 'Redouan? Wat doe je?' Vraag ik. 'Ik ben moe, ik neem ff een pauze.' Lacht hij. 'Flikker op rot joch!' Roep ik. Ik geef hem een flinke duw maar voel het licht worden in mijn hoofd. Ik grijp snel vast aan de leuning en pak met mijn vrije hand mijn hoofd vast en slaak een harde brul. 'Godverdomme!' Roep ik en ga zitten op de trap. 'Ippie! Wat gebeurt er? Sorry ik wou je niet boos maken! Doe alsjeblieft normaal!' Roept Redouan en neemt naast me plaats op de trap. 'Flikker op!' Brul ik en pak mijn voorhoofd stevig vast. De dokter vertelde dat dit wel eens voor kon komen vanwege het verliezen van zoveel bloed, maar vertelde me niet dat het zo heftig zou zijn! Als de pijn wat minder word pak ik snel mijn handtas van de trap en ren de voordeur uit. 'Waarom duurde het zolang?' Vroeg Zakia. 'Ik kreeg weer aan aanval. Maar ben in orde. Lets rol!' Riep ik en opende de schuur. Ik haalde mijn Vespa eruit en vertelde Hanane om achter op te stappen. Safia zit achterop bij Zakia en we scheuren mijn straat uit. We gaan met wat mensen uit de buurt voetballen op het plein.

'Daar komen de dames al! We hadden het al bijna opgegeven!' Roept Brahim, beter bekend als kikker vanwegen zijn grote ogen en gladde huid. 'Never! Ik zou nooit een potje voetballen uit de weggaan!' Roep ik en zet de scooter tegen het hek aan vast. Als de teams zijn ingedeeld beginnen we al snel te toernooien in de grote voetbalkooi op het plein. We spelen meisjes tegen jongens. Het meiden team bestaat uit 9 meiden en de jongens zijn met 12. Maar alsnog hebben de meiden een heerlijke 12-7 kunnen scoren. Aan het einde van de middag nemen we allemaal plaats op de trappen. We kletsen allemaal wat bij en halen jeugd verhalen op. 'Wie gaat mee? We gaan lounge pakken!' Vraagt Mohammed Y, beter bekend als speedy omdat die jongen nooit moe word. Hij is 24/7 druk en vervelend. 'Daar doe ik niet aan!' Antwoord ik en staar naar het puntje van mijn Huarache's. 'Kom op man! Doe niet saai! De andere boys zijn ook daar!' Zegt Speedy. 'Dus? Ben ik hun hond? Ze3ma(zogenaamd) ik moet ze overal volgen waar ze gaan?' Vraag ik boos. 'Nee. Jullie kunnen het allemaal best goed vinden!' Roept Speedy en steekt verdedigend zijn armen in de lucht. 'Laat maar. Yeh agressief!' Zegt hij en wandelt weg met de jongens. Ik kan soms zo boos worden, dat mensen mij altijd zien als iemand hondje of slaafje! Mijn hele leven heb ik Seher over me heen laten lopen, en nu ze weg is wil ik mijn eige persoon zijn! Niemand zal mij ooit nog kunnen behandelen zoals Seher dat deed met mij, en eerlijk is eerlijk ik ben best wel een beetje opgelucht dat ze weg is. Het is niet goed van me om dat te zeggen, maar Wollah zoals dat meisje mensen behandelde! En niemand stak er een vinger naar uit, bang het volgende slachtoffer te worden. En nu zijn we eindelijk verlost van haar.

Inmiddels ben ik al thuis en lig lang uit op de bank naar een film te kijken. Ineens word het onderbroken door een domme nieuwslezeres. "Goedenavond dames en heren. We onderbreken dit programma voor een dringend nieuws item." Vertelt ze waarna het kut deuntje klinkt. Ik wil zappen, maar ben benieuwd naar de film. "De 18 jarige Seher Ocak uit Den Haag blijkt al vier weken vermist te zijn. Ze zou bij haar grootouders logeren, maar is daar nooit aangekomen. " zegt ze en kijkt ernstig in de camera. "De vier beste vriendinnen van Seher: Hanane Larouch, Zakia Driouch, Ibtissam Akrouh en Safia Ahmadi die rond die tijd beweerde getuigen te zijn van de zogenaamde moord op Seher Ocak werden verklaard voor gek, maar nu zullen we zeker meer aandacht in de zaak steken. U hoort nog meer van ons." Zegt ze en kijkt in de camera. Al snel gaat de film verder maar boeit mij geen ene reet. Geen tien seconden later gaat de huistelefoon af. 'Hallo, met huize Akrouh.' Zeg ik neutraal. 'Ik neem aan dat je het nieuws hebt gekeken!' Roept Hanane wat minder rustig. 'Wat je ook doet, NIET praten met verslaggevers! Eerst verklaarde ze ons voor gek voor heel het land, en willen nu zogenaamd informatie van ons!' Roep ik. 'Oke. Ik meld het de rest! We praten morgen!' Zegt ze en hangt met die woorden op. Ik laat me vallen op de bank en slaak een diepe zucht.

Na een uurtje heeft Zakia een groepsapp gemaakt en zijn we druk in gesprek.
Zakia😍: Ik neem aan dat de meiden het nieuws hebben gekeken?
Ippie💁🏼: Jepp! Geen enkel woord bespreken met de journalisten meiden!
Zakia😍: Waarom niet? Ik zou wel op tv willen komen!
Ippie💁🏼: Je doet maar, maar niks over de Seher gebeurtenis! En geen woord over Akram!
Hannie👸🏽: Geen woord over Akram! Ze gaan ons weer van dingen beschuldigen!
Safiaa💋: Ewaa zinaa's! Ik ga alleen mooi zijn voor camera, maar zwijgrecht tot de dood a bradda!
Hannie👸🏽: Komen jullie zo naar mij? Kunnen we een meidenavondje houden! 😃
Ippie💁🏼: Ben ik wel aan toe man! Ik kom 100%
Zakia😍: ik ook! Logeerpartijtje incomming!
Hannie👸🏽: Tuurlijk! Mijn ouders zijn toch de stad uit dit weekend! Jullie zijn meer dan welkom. Alleen chillen m'n broers nog wel thuis.
Zakia😍: WAT!! Ik ben nu onderweg naar jou😍😍
Safia💋: ik kom eraan, ik ben toch in de buurt.
Ippie💁🏼: Haha meteen rennen voor je broers! Maar schat ik kom ook zo jou kant op.

Na die zin gooi ik mijn telefoon in de lader en pak mijn weekendtas. Die prop ik vol met 3 pyjama's een outfit voor morgen en wat eten. Mijn Adidas slippers prop ik erbij, samen met wat make-up, mijn haarborstel, tandenborstel en die andere logeer dingen.
--
Ik schaam me dood! Het spijt me dat et zolang duurde. Ik zal jullie flink overladen met vervolgjes vanaf dit weekend. Ik heb geen enkel moment vrij in de week, maar 100% zeker dat ik dit verhaal afmaak!!
-xoxo