Uçurum kenarında bir kahve molası verelim.Düşünmeye ve düşüncelerimizde delirmeye çok vaktimiz olacak.En son ne zaman herşey yolundaydı hatırlamaya çalışayım...şimdi hatırladım.6 yaşındaydım babam okul çıkışında elinde bir sürü balonlarla süpriz yapmıştı.Okulun arka tarafındaki parkta babam bir dilek tutup uçurucagımızı söyledi.Tek dilegim hayatım boyunca hiç pişman olmamaktı.Balonlar biraz havalandıktan sonra teker teker patlayıp yere düştüler. saatlerce aglamıştım.Keşke uçurmasaydım diye eh bi hayli pişmanlık vardı içimde.O gün bugündür pişmanım dileklerden umutlardan...Ee nerde mutluluk diyceksiniz şimdi,hiçbir mutluluk sonsuza dek sürmüyor.Can kırıklarım senelerce cigerlerime battı.Sigara zarar vermiyordu bana senin kadar.Tüm iç organlarımı zehirlemiştin.Şimdi hissizleştim soguk kanlı , siyah renklere sahip , zehirli sarmaşıkları,inançlarına olan baglılıgını yitirmiş,ruhsuz bedende bir oraya bir buraya çarpıp duran ben.Gittiginden beri geriye kalan sadece çirkinlikler.Güzel yanlarıma geceyi dogduran adama halen bu kadar savunmasız ve aciz olmak çıldırtıyor.Sıyrıldım tüm aşklardan,tüm ölümlü mutluluklardan şimdi bu limana o gemi yanaşsa liman tüm cografyayı yakacak...
