Onlar gidince eksik hissetmistik,halbuki o bizi hiç tamamlamamisti.Bir kalemi düsünelim,actikca küçülür.Ama bir kalbi düsün ne kadar alırsan icine o kadar büyür ve bir anda icinden gittigini düsün.Sonra kocaman bir boşluk aslinda hep tamdık da o tam olan hayatımızı genişleterek onlarıda sıgdırdık.Umutlar yetiştirip , sevgi suluyoruz , kalbi büyütüp kendimizi küçük düsürüyoruz.İşte herşey tam da burda başlıyor.Herkez kendine yalanlar söylüyor.Ne demiş Teoman "bırak artık dünyayı , zarları hileli".Anladık anlamasına da, bir hayli zaman geçmiş bu arada içimizde geçmiş.Gencecik gül kokan insanlardık,anason ve izmarit kokusuna bogdular...
