Ik dacht dat ik nooit verliefd ging worden. ONDER CONSTRUCTIE

Chappie 8

NIALL POV

Het ziekenhuis.

We waren in het ziekenhuis.

Lynna is aangereden door een auto.

Ik was erbij. Ik deed niets.

Ik kon niets doen, ik kon alleen maar toekijken.

Had ik haar maar kunnen redden. Had ik maar iéts kunnen doen.

Ik zat in Lynna haar kamer, helemaal alleen en ik hield haar hand vast. Liam was zijn moeder gaan oppikken thuis en spullen voor Lynna, hij wou niet dat ik hier bleef maar... het is Lynna, het mooiste liefste schattigste en meisje van de wereld.

Ik laat haar niet alleen.

De dokters zeiden dat het allemaal wel ging goed komen, ze had héél veel geluk gehad, een lichte hersenschuddig, een gebroken arm en een gekneusde enkel. Ook wat schrammen op haar gezicht en armen.

Ik wacht geduldig op een teken van leven bij haar, ze slaapt nu als een roos. Ik ga haar niet wakker maken want ondanks de schrammen ziet ze er nog altijd even mooi en schattig uit.

Na een tijd wachtten opent Lynna eindelijk haar ogen.

"Lynn?" Zeg ik rustig en er verschijnt een keline glimlach op haar gezicht.

"Niall? Waar ben ik?" Vraag ze verstrooid en probeert recht te zitten maar dat lukt niet.

"Blijf maar liggen, en in het ziekenhuis" Zeg ik rustig "Weet je nog wat er is gebeurt?" Vraag ik.

"N-nee niet echt... Ik. Ik was weggelopen en... En toen werd alles zwart..." Zegt ze wanneer ik haar goed terug leg.

"Je... Je bent aangereden door een auto." Zeg ik stilletjes.

"Wat? Een auto?" Vraagt ze.

"Ja... Dat metalen grote ding op vier wielen..." Zeg ik.

"Ik weet wat een auto is Niall." Zegt ze en ze grijnst.

Ik lach. "Weet je nog water er is gebeurt voor je bent weggelopen?" Vraag ik onzeker.

"Liam en jij en... En ik..." Zegt ze.

"En daarvoor? Ben je dat vergeten?" Vraag ik hoopvol dat ze het niét is vergeten.

"Niall..." Zegt ze en ze kijkt naar mij.

"Lynn?" Zeg ik.

Het is eventjes still en dan knijpt ze zachtjes in mijn hand.

"Dat zal ik nooit vergeten." Zegt ze en ze lacht, en ik ook.

"Ik liet je er anders wel aan herrineren." Zeg ik en ik geef haar een knipoog, ik ga met mijn gezict bover de haren hangen en geef haar een diepe, lieve en zachte zoen op haar lippen.

Ik voel ze eventjes terug kussen maar dan zie ik dat ze in slaap is gevallen. Ik trek terug en ga terug op de stoel zitten.

"Ik hou van je, Lynna." Zeg ik en ik val ook inslaap.

POV LIAM

Ze hadden Lynna in haar kamer gelegd en ik had Niall gevraagd om te vertrekken. Ik reed snel naar huis om mijn moeder op te halen. Ze stond al te wachtten met spullen voor mijn zus.

"Wat is er gebeurt?!" Vraag ze roepend en ongerust.

"Stap in de auto, ik leg het je allemaal uit." Zeg ik.

Eens ze in de auto was getapt en ik de auto had opgestart keek ze me aan en ik keek terug.

"Wel? Vertel? Mijn dochter is aangereden door een auto!" Zegt ze en ze kijkt me boos aan.

"Goed." Zeg ik en ik vertel haar alles, al-les. Van dat ik ze ben gevolgt tot dat ze in de ambulance werd gestopt naar het ziekenhuis.

Er was een lange stilte na mijn verhaal. Té lang.

Goed dat we er waren. Ze stapte meteen uit, nam de spullen en liep naar binnen.

************

Ik deed de deur open en daar zag ik hem ligge, naast MIJN zus!

"Wat doe jij hier?!" Riep ik, luid genoeg om hem wakker te maken, zacht genoeg om Lynna te laten slapen, goed dat ze een vaste slaper is.

Hij werd wakken en ik zag dat hij haar hand vast had. Ik keek van hem naar hun handen en dna terug naar hem. Hij liet het meteen los.

"Wat. Doe. Jij. Hier.?" Vraag ik hem nog eens.

"Ik umh... Ik wou bij haar blijven, ik wou haar niet alleen-" Begint hij maar ik stop hem.

"Wij zijn hier nu. Ga. Ik dacht dat ik je uitdrukkelijk had gevraagd om weg te blijven?" Zeg ik uitdagend.

"Liam alsjeblieft..." Zegt mijn moeder.

"Kijk Liam... I-Ik hou van Lynna... Ik HOU van haar. Jij weet dat het moeilijk is en veel tijd vraagt bij mij om verliefd te worden!" Zegt hij en begint zacht te roepen.

"Waarom mijn zus? Waa-rom?" Vraag ik en wrijf mijn hand over mijn kortgewiekt haar.

"Kies jij op wie je verliefd word Liam?" Begint hij "Het gebeurde gewoon!" Roept hij, maar nog steeds zacht om Lynna niet te wekken.

Ik draai mijn ogen "Ga." Zeg ik.

"W-wat? Liam... Ik hou-" Begint Niall weer.

"Ga verdomme weg!" Roep ik "Ik wil je niet meer zien!" Ga ik verder.

Hij kijkt me aan en kijkt dan naar mijn moeder, dan weer terug naar mij.

ik voel dat mijn moeder een hand legt op mijn schouder "Liam..." Zegt ze maar ik schud het weg en haar hand ook.

"Ik zei, ga weg Niall." Ik kijk hem aan in de ogen "Nu."

Hij kijkt me weer aan en stormt dan weg.

"Niall." Zegt mijn moeder.

"Ik ga wel Mevrouw Payne, het is niks..." Zegt hij en hij stormt weg.

Ik draai me om naar mijn moeder die me aankijkt.

"Wat?" Vraag ik kortaf.

"Moest dat nou?" Zegt ze.

Ik negeer het en draai me om naar mijn zus en ga op de stoel zitten waar Niall eerst zat.

Ik krijg een flashback wanneer ik de hand van mijn zus vastpak

**********************************flashback*********************

"Ben je nou helemaal gek geworden?!" Roep ik uit en ik hou haar pols vast.

Ze begint te huilen en ze loopt weg, ik zie haar, haar schoenen uitdoen en begint nog harder weg te lopen. Ik zie Niall achter haar aan lopen en ik dus ook.

"Blijf van haar weg!" Roep ik naar hem terwijl hij me inhaalt.

Er is nu amper nog licht maar we komen bij een weg want ik hoor auto's rijden.

"Lynna!" Roep ik uit en Niall doet hetzelde terwijl we verder lopen.

Opeens zie ik een schim bij de weg en we zijn dicht bij haar.

"Lynna, stop!" Roept Niall

"Lynna, het spijt me!" Roep ik op mijn beurt terwijl we allebei dichter naar Lynna toe stappen. "Het spijt me! Ik had niet zo moetten reageren!"

Lynna is bij de weg en er zijn niet zoveel auto's maar ze rijden wel snel.

"LYNNA KIJK UIT!" Roept Niall heel luid.

Ze draait zich net om om te kijken maar dan is het al te laat.

**************************einde flashback***************************

Het is mijn schuld.