It's been 3days when the whole gang(not literally) came over. Ayos na lahat sa bahay at normal na uli ang schedule ko. But still, wala akong naisusulat na mabuti sa mga Drafts ko.
It's getting frustrating as days go by. Kelan ba ako huling nakaramdam ng ganitong frustration? Hindi ko na maalala.
I roam my eyes around my Room. I love white and black. And that made my room, I also love pandas kaya marami akong ganung stuff. I stopped when the Memory box catch my glance. Nakapatong ito sa mini sofa. Maybe Christian. .
Tumayo ako at nilapitan iyon. I opened it, pikit matang bumunot ako ng isang bagay mula doon sa loob ng box, and when I opened my eyes , i Found myself holding a blue handkerchief. .
~Flashback starts Here~
"May sasabihin ako sayo, basta mangako ka na di mo sasabihin kahit kanino" pabulong na sabi ni Anne, nasa labas kasi kami ng room ngayon. Masyado pang maaga kayat wala pa masyadong tao.
"Hmm, ano bayun?" Ako.
"Mangako ka muna,"
"Okey I promise," natatawa kong sabi. Anne is a friend, she's one sa mga circle of friends ko. And aside from Arvin. I got a girl best friend now. Her name is Kylie.
"May gusto daw si Reiji sa Bff mo" those maybe are just simple words, but those damn shits hit me hard.
"Where did that came from?" Pilit akong ngumiti kahit ang totoo ay gusto ko ng umiyak.
"Hiro," Hiro is Reiji's best friend. He's one from my C O F kaya madalas napapasama sa amin si Reiji. ._
BINABASA MO ANG
Umaasa Parin Ako
RomanceBakit pag nagmahal kailangan masaktan? Bakit pag pinahalagahan mo nawawala? Bakit pag nagsasakripisyo naisasawalang bahala? bakit ganoon? lahat ba dapat may kabayaran?? hindi ba talaga pwedeng positive na lng lahat?? oh, well kung walang negat...
