KUZEY'DEN ESEN RÜZGAR ✅

4. Bölüm "Ohaohaoha!"

Huhu! Ben geldim. Yeni bölüm getirdim. Neyse saçmalamak zararlı bana. Doktor yasakladı.s.s

İyi okumalar ^^

"Seni seviyorum..."

"He he! Seviyormuşmuş."

"Anlasana, sana aşığım!"

"Bizim köyde de inekler uçuyor zaten."

"Sana aşığım diyorum be kadın! Anla artık!"

"Beni de babam doğurdu biliyor musun? Ayrıca ne o havalar? Tamam erkek dediğin azıcık kro olur da öküzleşmenin âlemi yok canım!"

"Peki. Gidiyorum ben. Hoşçakal..."

"Gitme! Bende seni seviyorum!"

"Al işte izlemiyorum abi. Tüm hevesim kaçtı."

Sinirle televizyonu kapattım. Neymiş efendim? Seviyormuşmuş. Seviyordun madem niye üzdün kızı? Malyak ya! Hani manyak var ya birde mal var ikisinin birleşimi malyak. Anladınız mı? Pki.

"Öğlenden beri konuşa konuşa ömrümü çürüttün be!"

"O sabahtan beri değil miydi?"

"Öğlenin üçünde kalktığını unuttun mu? Birde sabah mı diyeyim? Aklını kullan azıcık."

"He he ondan. Bir tatilimiz var onu da yaşattırmıyorsunuz be!"

Odama çıkıp kendimi yatağa attım. Tavanla bir süre bakıştıktan sonra yatakta doğruldum. İşsiz gibi odamı incelemeye başladım. Bazıları gibi o kadar mükemmel bir odam yok. Tek kişilik bir yatak, dolap, çalışma masası, kitaplık ve süs eşyalarını koymak için duvarda duran iki adet raf. Odanın balkonu var. Kızların odaları da benimki gibi. Ev kendimizin. Böyle bir almak için neredeyse 10 yaşından beri para biriktiriyorduk. Çocukluk hayalimizdi bizim. Aynı evde kalmak, her birimizin odasında balkon olması, evin iki katlı olması filan. Tam tamına yedi yıl bu hayalle yaşadık.

Biz birbirimizle ilkokul birinci sınıfta tanıştık. O kadar yıl beraber kaldık. İşte 10 yaşındayken bu hayali kurduk ve para biritktirmeye başladık. Hayalimizim yedinci yılı, bizim kızlarla ilk tanışma günümüzde kimse paralarını bulamadı. Bunun için ağladık, hayallerimizi çaldılar sandık. Ama baktık ki ailelerimiz almış o paraları. Bize sürpriz yapıp bu evi bizim için satın almışlardı. Aslında o gün tam dört ay önceydi. Yedi yıllık hayalimizin gerçekleşmesinin dördüncü ayındaydık.

Gözümden akan yaşlara aldırmayarak aşağıya indim. Kızlara sarıldım. Hâlâ ağlıyordum.

"Ne oldu?"

"Kızlar..."

"Ne oldu Beste?"

"Sizi seviyorum be! İyiki tanıştık, iyiki beraberiz. Eğer bana birşey olursa birbirinizi hiç bırakmayın."

"Beste? Ölecekmiş gibi konuşuyorsun. Birşey mi oldu?"

Kızlardan ayrılıp koltuğa attım kendimi. Onlar da karşıma oturdu.

"Yok lan! Evi aldığımız gün geldi aklıma."

"Ama ben seni yerim. Bunun için mi ağladın?"

"Abartmasan."

"Odun!"

O sırada bahçe kapısından içeri birisi fırladı.

"Biri beni mi çağırdı?"

"Bora?"

Betül'ün çığlık atmasıyla yer gök sallandı. Buse'yle birbirimize bakıp Betül'e topluca göz devirdik. Buse, Bora'nın yanına gidip elini onun omzuna attı.