Secretly in love...❤

Part 22

-*Tijdsprong 2 weken*-

Rebby

Het is zover, Rein en ik mogen eindelijk naar huis...
Daan komt mijn kamer in waar mijn spullen al ingepakt klaar liggen.
'Hey schat' Zegt hij.
Ik lach naar hem en zeg : 'Hey babey'
Hij loopt naar me toe en drukt een kus op mijn lippen.
Ik sla mijn armen om zijn nek en hij tilt me op in bruid stijl.
Hij loopt naar mijn rolstoel en zet me erin.
'Klaar om te gaan?' Zegt hij.
Ik knik hevig.
Hij schiet in de lach door mijn pretface.
Hij pakt mijn tas en rijd me de kamer uit.
Als we bij de lift komen zien we Deem en Rein staan.
'Heyy heyy vrolijke mensen' Roep ik.
'Ogosh' Zegt Rein lachend. 'Miss Sunshine is aanwezig haha'.
Miss Sunshine is mijn bijnaam die hij me heeft gegeven omdat ik zijn zonnestraaltje was op de afdeling.
Ik was altijd vrolijk.
Ik glimlach naar Rein terwijl we de lift in gaan.
"Dusss wat willen jullie voor je bday?" Zeg ik.
'Oja jezus dat is ook alweer over 5 daagjes!!' Zegt Demi.
'Mijn grootste cadeau is als jullie er allemaal zijn...' Zegt Rein
Een kleine 'ahw' verlaat mijn mond en ik geef hem een knuffel, wat maar moeilijk gaat in een rolstoel.
Ik gniffel
'Waarom lach je?' Zegt Rein.
'Normaal was ik nooit op jullie bday want ik durfde niet te komen... Ik vierde het altijd appart met Demi...' Mompel ik
Rein kijkt me even aan.
'Ik begrijp je wel hoor... Maar ja... Tis toch raar... Ik bedoel... Nog geen 4 weken geleden probeerde ik je nog te vermoorden... Blind door mijn eigen fouten en verdriet...' Zegt Rein langzaam.
Tranen zwellen op in mijn ogen.
'Rein... Ik wil trouwens nog 1 ding zeggen wat jullie hebben veroorzaakt...' Zeg ik.
'Vertel...' Zegt hij.
'Deem dit weten zelfs jij en de meiden niet... Sorry dat ik erover heb gelogen maar ja...' Begin ik. 'Mijn grote broer... Heeft zich bijna 4 jaar geleden van het leven beroofd omdat de kans klein was dat ik iets zou overleven... Maar ik sta hier nog... Zonder mijn trots... Mijn grote vriend en de belangrijste jongen in mijn leven...'
De lift word stil...
'K... Komt da...t d...oor.. o...o..ns?' Stottert Daan.
'Ja... Jullie hebben mij 4 jaar geleden, toen Ilse net weg was, aangereden met een scooter... Hierbij was er een rib door mijn long gegaan en had ik vele inwendige bloedingen. Ik heb het maar net gehaald, ik was een wonder!' Zeg ik.
Rein kijkt me aan met tranen in zijn ogen.
Ik weet wat hij denkt... Dit is mijn schuld... Waarom deed ik dit... Wat is mijn probleem?
'Rein, dit is niet jullie schuld okay... Jullie hadden geen idee dat dit zou gebeuren... Dus jullie hebben geen schuld!' Zeg ik zachtjes.
'Dat hebben we godverdomme wel!!! Kom op Reb je kan niet optimistisch blijven!! We hebben godverdomme indirect je broer vermoord!!!' Schreeuwt Rein.
Ik schud langzaam mijn hoofd.
'Mij in het ziekenhuis, meer dood dan levend, was de druppel, na al het gepest, de mishandelingen, de problemen, die hij was doorgegaan... Nee lieve Rein, het is niet jullie schuld..' Zeg ik langzaam.
'Reb je bent te lief voor deze wereld!' Zegt Demi waarvan de tranen over haar wangen stromen.
Ik glimlach naar haar.
Dan stopt de lift op de begaande grond.
Ik weet dat duurde lang maar we zaten op de 11e etage en de lift was super langzaam, doordat Rein ook nog is op alle knopjes had zitten drukken.
'Reb' Zegt Rein en rijd mijn rolstoel weg van de andere.
'Jaaa?' Zeg ik.
'Na alles waar je door bent gegaan, verdien je je geluk... Dankje dat je me alles hebt vergeven en tsja... Me aan kan kijken enso...' Zegt Rein en drukt een kus op mijn voorhoofd.
Daan werpt een vernietigende blik naar Rein waar ik zachtjes om moet lachen.
'Dankje dat jullie me de persoon hebben gemaakt die ik ben Rein...' Zeg ik en druk een kus op zen wang.
'Optimist' Lacht Rein en rijd me terug naar de andere.
Snel gaan we naar de parkeerplaats waar Deems & Reins moeder staat te wachten.
Daan tilt me uit mijn rolstoel en zet me in de auto waarna hij de rolstoel 'opvouwt' en in de kofferbak legt.
Rein gaat voorin zitten, ik zit in het midden met links van me Demi en Daan rechts van me.
Ik pak Daans hand, buig licht naar zijn oor toe en fluister : 'Jaloeeers maar lieverd, je bent de enige voor mij!'.
Ik zie hem me lachend aankijken en hij drukt een lach op mijn wang.
'En jij voor mij!!' Fluistert hij.
Na 20 minuutjes zijn we bij Daans huis, waar ik de komende dagen zal blijven omdat mijn moeder de stad uitmoest voor haar werk.
Eerst wou ze niet gaan maar ik heb gezegd dat ze gewoon moet gaan en dat ik wel bij Daan zou blijven.
Gelukkig is ze toch gegaan en zit ze nu op de Bahama's dus heeft ook weinig bereik.
Ik bedank hun moeder en wacht tot Daan al mijn spullen heeft gepakt en me uit de auto tilt.
Deem stapt uit en geeft me een knuffel.
'Ik hou van je kleine!!' Zegt ze.
'Ik ook van jou reus!!' Zeg ik lachend want Deem en ik schelen hooguit 6 cm
Ook Daan geeft ze een knuffel en dan gaan Daan en ik naar binnen.
*
*
*
Dit deel is geplaatst voor mijn beste vriendinnetje Ramona❤ omdat ze altijd zo blij is als ik een nieuw deel post❤
Moon Iloveyousomuch❤❤

ashtonhisgirlx