Secretly in love...❤

Part 25

Rein

Zenuwachtig loop ik de straat door.
Zachtjes mompel ik tegen mezelf wat ik wil gaan zeggen.
'Guys... Het spijt me, ik schrok enorm... Ik hou van jullie en jullie hebben deze uitbrander niet verdient... Reb, ik meende wat ik zei... Je verdient je geluk! Daan, je bent mijn beste vriend, en ik ben zo trots op je! Ik hoop dat jullie me kunnen vergeven.' Zeg ik hardop.
'Kunnen we dat Daan?' Hoor ik iemand bespottelijk zeggen.
Ik draai me om en zie Reb op krukken staan.
Daan ondersteunt haar.
'Ik dacht dat ik die ' vuile leugenachtige bitch was, een verrader!' Zegt Reb boos.
'Rebby... Het spijt me echt... Ik bedoel... Laat maar...' Zeg ik, huilend ren ik weg.
Ik hoor gekletter van metaal op de stenen en iemand roepen : 'Kom terug jij!!'
Ineens lig ik op de grond.
'Sorry, ik hield t rennen niet meer vol en je moest stoppen' Zegt Reb nonchalant.
'J..je rende.. Mmm aar...' Stotter ik.
'Stop het stotteren, Rein, hoe de fuck kon je dat zeggen? Ik wil veel meer dan een excuus om je te vergeven, in principe heb je je laatste kans verneukt!! Waarom zou ik je vergeven?!' Schreeuwt ze tegen me.
Ik zeg niks... Ik kan het gewoon niet... Ze heeft gelijk.
Langzaam ga ik rechtop zitten.
'Deze vuile leugenachtige bitch heeft nooit gelogen, ik zou liegen als ik zeg dat ik bozer ben dan verdrietig, want ik hou van je tegenwoordig, je bent als familie voor me Rein! Ik snap dat je je verraden voelt door Daan maar ik heb niks misdaan okay...' Zegt ze en haar gezicht staat op het punt om te huilen.
Ze zakt door haar benen maar ik kan haar nog net opvangen.
Ze barst in tranen uit en even weet ik niet meer wat ik moet doen..

Daan

Shitt waar zijn ze heen gerent, gaat alles goed met Reb?
Ze heeft al meer dan 2 maanden amper kunnen lopen, laat staan rennen!! Ik ren in de richting waar il ze heen zag gaan.
Ik zie Reb liggen in de armen van Rein, huilend.
'WAT HEB JE BIJ HAAR GEDAAN?!' Schreeuw ik naar hem.
'Hij ving me op Daan, niks aan de hand' Zegt Reb snikkend.
Rein lijkt niks te horen van het gesprek.
Ik help Reb overeind en geef haar de krukken.
Rein lijkt wel geschokt.
'Rein?' Roept Reb geschrokken.
Ze schud hem door elkaar.
'REIN!!! DIT IS NIET GRAPPIG!' Roept Reb overstuur.
'Daan, je gaat hem moeten tillen, ik ga gelijk mee!' Zegt ze gestressed.
Ik doe wat ze vraagt en til Rein op.
Reb loopt zo snel mogelijk mee met haar krukken.
Gelukkig zijn we maar 4 straten van Rein's huis verwijdert.
'Hoe kan het dat je net ineens kon rennen en nu amper weer kan lopen?' Vraag ik aan Reb.
'Ik weet het niet... Ik had pas door dat ik had gerent toen ik stil stond, ik denk dat ik zo overmand was van mijn gevoel op dat moment dat ik de kracht gekregen heb om te rennen enzo...' Zegt Reb.
Ik knik als we het terrein van Rein op lopen.
We bellen aan en Demi slaakt een gil als ze Rein in mijn armen ziet.
'W...wat is er gebeurt?' Zegt Demi geschrokken.
'We kwamen hem tegen en hij oefende zijn excusses... Ik raakte sarcastisch en boos... Hij is toen huilend weggerent en ik ging er achteraan rennen... Ik heb hem getackeld en tegen hem geschreeuwd, toen reageerde hij nog... En toen ben ik ingestort... Hij ving me op... En daarna heeft hij geen woord meer gezegd en is in shock geraakt...' Zegt Reb en begint te huilen. 'Ik voel me zo schuldig maar ik was zo ontzettend boos... Ik... Ik...' Snikt ze.
'Reb... Wat er is gebeurt is niet jou schuld... Je kan dr niks aan doen...' Zegt Demi.
Reb zakt huilend op de grond en ik leg Rein ook neer.
Demi sluit de deur naar de woonkamer en we gaan met zen tweeën op de grond zitten bij Rein en Reb.
Ik trek Reb in mijn armen en met zijn drieën kijken we naar Rein.
Hij ligt met zijn ogen open op de grond, als of hij aan de ene kant slaapt.
Reb trekt zich los en schud hem huilend door elkaar.
Een zacht gekreun komt uit Rein's mond.
'Rein?! Rein zeg dan wat!!! Please ik smeek je!!!' Schreeuwt Reb huilend.
Meer gekreun komt uit zijn mond.
Het gekreun begint woorden te vormen, nog niet verstaanbaar.
Dan word alles verstaanbaar : 'Waar ben ik, wat is er gebeurt?' Zegt hij.
'Je viel flauw Rein, te veel stress denk ik op je verjaardag!' Zegt Demi.
'Ik had zoon vreemde droom... Reb, Daan, zijn jullie echt samen?' Vraagt Rein.
Ik kijk Reb aan en die knikt.
'Ja Rein, dat klopt...' Zegt Reb.
Even verandert de blik in zijn ogen en hij schud zijn hoofd.
'Ik ben blij voor jullie' Zegt hij en glimlacht naar Reb en mij.
Alle spanning lijkt van Reb haar schouders af te vallen en ze huilt aan een stuk door.
'Reb wat is er?' Zegt Rein geschrokken.
'Ik... Jij... Net...' Stottert ze.
'Wacht... Die "droom" van mij... Hadden wij net echt ruzie... Omdat ik boos was...?' Zegt Rein twijfelend.
Ik knik en Reb barst opnieuw in tranen uit.
'Reb... Sorry dat ik zo boos werd... Dat verdiende jullie niet!!' Zegt Rein langzaam.
Reb knikt langzaam.
'Maar je was nooit in die shock geraakt als ik niet had lopen schreeuwen tegen je... Het spijt mij zo erg!!' Zegt ze huilend.
'Het is mijn fout Reb, niet jouwe, als ik al niet boos was geworden was er niks gebeury okay! Je kan dr niks aan doen!' Zegt Rein.
Reb knikt zwakjes.
Ze staat op en pakt haar tas en haar krukken.
'Ik ga mijn make-up even doen, we doen alsof er niks meer aan de hand is en er niks is gebeurt... De rest hoeft dit niet te weten, de ruzie weten ze maar ze weten verder van niks, Daan wij hebben zen excusses gewoon geaccepteerd en Rein, je bent niet in shock geraakt, Deem jij wou gewoon even met ons drieeën praten om te checken of alles goed ging.' Zegt Reb snel.
We knikken alle drie en Demi loopt met haar mee naar het toilet.
Na een paar minuten staan Reb en Deem weer voor ons en kan je amper zien dat Reb gehuild heeft, maar dat kan ook nog zijn van wat er eerder is gebeurt.
We lopen met zijn vieren naar binnen.
Reb slaat om van die gestreste, verdrietige meid naar die vrolijke spontane meid waar ik op gevallen ben.
In een paar seconde... Is ze weer de oude haar.
Als Rein de woonkamer binnen komt roept hij keihard : 'Neeeee!!! Ik dacht dat jij in...!!'
Hij rent op een meisje en een jongen af, die ik niet ken.
'Lisaaaaaa, Dirk!!!' Zegt hij.

Demi

Rein rent blij op Dirk en Lisa af.
Reb en Daan kijken elkaar verbaast aan.
Niemand kende Dirk en Lisa nog, Lisa is het vriendinnetje van Dirk en Dirk is onze neef, hij heeft alleen al vanaf onze 5e in Amerika gewoont dus zien we hem heel weinig, Lisa hebben we hiervoor 1x gezien.
Er was Rein en mij gezegd dat ze het niet zouden halen om te komen.
Hier baalde we onwijs van dus deze verrassing is echt heel erg leuk!
Ik heb ze onwijs gemist en Rein zo te zien ook.
Lisa en Dirk hebben een eigen bedrijf dus vrij krijgen is vaak moeilijk.
We zitten met zijn alle op de bank en het voelt als of alles van net nooit gebeurt is...
Ik kijk naar Reb die zit te lachen met Joanne en Lisa.
Daan doet armpje drukken met Owen en Rein zit te luisteren naar wat Dirk heeft te vertellen.
Ik kijk naar Jill en glimlach naar haar.
Alles is weer goed...