Cadı arkadaşım/DÜZENLENİYOR

21 bölüm

İyi okumalaar..

Abriellenin ağızından:

Koşarak abime sarıldım o gitmemişmiydi? "Abi sen gitmemişmeydin? " dediğimde içeriye göz attı sonra bana baktı " gitmiştim ama sana olanları Duyduğumda geri geldim " dediğinde benden ayrıldı sonra içeriye girdi

Ama ben burda kaçırılmışım sen öylece içeriye gir

Bende salona gittiğimde abim ve marco sanırım birbirlerini çok özlemişler malum şuan abim marconun üstünde ve marcoda yerde ve en önemlisi yumruklar tabi.

Ben ne mi yapıyorum? Onların nasıl dövüştüğünü izliyorum ah kafam kafamda şimşekler çakılıyor sanırım duvara yaslanarak aşşaya kaydım ve yere oturdum ellerimle kafamı tuttum ve sıkmaya başladım çevremdeki sesler artık boğuk bir şekilde devam ediyor ve bu gerçekten iğrenç bişey sanki... sanki biri benim kafamın içine girmeye çalıştığı yada başka birinin bana seslenmesini duymak istiyormuşum gibi ama duymak istedikçe acı dahada şidettleniyor ve bu çok kötü "Abrielle " boğuk bir şekilde birinin bana seslendiğini duyuyordum ama bu ne Gabriellanın ne marcosun nede abimin sesiydi... hayır hayır bu marconun sesi bile değil bu başaka birine ait hiç duymadığım birine ait "Abrielle beni duyduğunu biliyorum benimle konuş benden başka seni hiç kimse duymaz " ama... ama diğerleri beni görmüyormuydu ? " diğerleri benim ne halde olduğumu görmüyorlar mı? " dediğimde ilk önce derin nefes alışını duydum niye her yer yine kararmaya başladı yoksa bu beni kaçıran kişimi?
"Görüyorlar ve yardımda etmek istiyorlar " sesi sanki oda acı çekiyormuş gibi geliyor " kimsin sen? " diye sordum " Ben Zac " Zac kim lan?! "Seni tanımıyorum sendemi bizim gibisin ... cadı? " dedim ama ses gelmedi yavaş yavaş her yer aydınlanıyor sesler biraz daha net geliyordu ama kafamda ki acı gitmedi
"Abrielle bak bana bak!!! " bu marconun sesiydi her yer bulanıktı kendimi heykel gibi hissediyorum çığlık atmak ağlamak istiyorum ama yapamıyorum ağlama sesi geliyordu sanırım Gabriella ağlıyordu abim? Abimin sesini duyamıyorum nede marcusun sanırım konuşmuyorlardı kafamda ki acı şimşek gibi çakıyorlardı.

Bişey yapamıyorum sadece birinin bana sarıldığını hissediyorum bu koku marconundu sanırım sarılan kişi marcoydu

Marconun ağızından:

Abrielleyi öyle görünçe ne bileyim insan sevdiğinin kişinin acı çekmesini izlerken ve elinden hiç birşey gelmeyince çıldırası geliyor kendini boğumak hissi öldürme isteği... kötü bişey "Abrielle bana bak aç gözlerini hadi bak ben burdayım " dedim ve daha sıkı sarıldım gözlerim yanmaya başladı bile birden abrielle ekerini kafasından aşağıya düşünce ve kafası boynuma düşünce kafamdan vurulmuşa hissetim kendimi

Kendimi geri çektim ellerimi yanağına koyarak kafasını kaldırdım burnundan kan akıyordu baş barmağımla kanı sildim ama durmuyordu fazla akmaya başladı...çok...arkama baktım Albert ve Marcus bize endişe ile bakıyorlar Gabirella ise ağlıyordu ayağa kalkıp Abrielleyi kucağıma alıp kapıya doğru yürümeye başladım arkamdakilerde anlamayan gözlerle bana bakıyorlardı Abriellenin yüzüne göz yaşı düşünce anladım ki.. ağlıyordum..."hastaneye gidiyoruz " dedim ve kapıyı acıp arabaya koşmaya başladım cebimden anahtarı..zor olsa bile çıkartup kapıyı açtım yavaşça Abrielleyi koydum sonra bende bindim...

∽∽∽∽∽5 saat sonra∽∽∽∽∽∽∽

Tam beş saatir uyanmasına bekliyorum...bekliyoruz
Tuhaf bir şekilde bugün 31 aralıkmış yani bu akşam yeni yıla giriyoruz ne güzel (!) Ve şuan saat 21:46 çok güzel ya! Ayağa kalkıp marcusun yanına gittim " kardeşim kalk al Gabrielleyi ve gidin bn Arellenin uyanmasına beklerim... hem bu akşam yeni yıla giricez Arelle uyanır uyanmaz burdan gideriz bizde "dedim ve Gabriellaya baktım gözleri kıpkırmızı olmuş tam itraz edicek zannettim ama kafasını Tamam anlamda sallayınca şaşırdım sonrada burukca gülümsedim onlar ayağa kalkıp gittiler ve hastanenin koridorunda yalnız kaldım evet yalnız çünkü albert gelmedi bile (!) Gerçekten gelmedi