DOĞAN GÜNEŞİM

                                                                               GİRİŞ

Ben deniz.hayatı gayet sıradan ve sıkıcı olan isminde bir deniz.Sakın yanlış anlamayın.Hayatımdan şikayet ettiğim yok.Sadice sıradan bir hayatım olduğunu bilmenizi istedim.19 yaşındayım.Yani bir ay sonra 20 olacağım.Bunu söylüyorum çünkü 20 yaşında olmama gerçekten az kaldı.Belki 20 olunca annem benim biraz daha büyüdüğümü hisseder...

         Aileme gelirsek benim sadece bir annem var.Evet doğru duydunuz.Şu koca dünyada sahip olduğum tek varlık annem.Babam ise ben küçükken başka bir kadına aşık olmuş ve bizi terk etmiş.İşte sıradan bir hayat derken bundan bahsediyorum.Terk edilmiş bir anne ,daha önce hiç baba sevgisi tatmamış bir kızın sıradan hayatı...

        okul hayatım hakkında bilgi vermem gerekirse  Bahçe şehir üniversitesi oyunculuk bölümünde okuyorum.Ayrıca bölümümü çok seviyorum ve bir gün iyi bir oyuncu olursam asla şımarıp benliğimden çıkmayacağım.Kendime gerçekten söz veriyorum...

                                                                                                               

1.bölüm

Evet.Sanırım bu duyduğum ses baş ucumdaki çalar saatim.Offf birazda geç çalsa olmaz sanki.Hayır ,anlamıyorum.Neden sabahın sekizinde okul olur ki ? En azından 10 yapsalar.Gayet makul bir saat bence.Ben böyle söylenip dururken annemin sesiyle irkildim. 

-Deniz,kızım kalk artık.Hazırlan.Daha kahvaltı yapacaksın.

-Anne ben okulda bir şeyler atıştırırım.hiç uğraşma şimdi kahvaltıyla.Hem selin arabasıyla beni almaya gelecek. Bekletmeyeyim şimdi kızı.ayıp olmasın

-İyi ,bu seferlik böyle olsun bakalım.Çabuk hazırlan.Geç kalma okula.

Başımı sallayarak annemi onayladım.Sohbeti daha uzatacak hiç  halim yoktu.Elimi yüzümü yıkayıp kendime geldikten sonra dolabıma doğru yöneldim.Üstüme çok sevdiğim tam göbeğimin hizasında  olan balıkçıl yaka kazağımı ve Altıma da dar bir kot giydim.Sarıya dönük kumral   ve dalgalı saçlarımı da bir kez taramam yeterli oldu.Bir kaç dakika sonra da kapı çaldı.selinin olduğunu tahmin ettiğim için hemen çantamı alıp kapıyı açtım.Selin her zamanki şebekliğiyle:

-Prensesimiz uyanmış demek.Günaydın.

-Yine günündesin yani selin.Hadi oyalanmayalım da çıkalım hemen.

-Hay hay efendim.

Selin işte.Şebek ne yapalım.Biraz arabada Selinin şebekliklerine maruz kaldım ama bu soğuk espirilerine rağmen onu çok seviyorum.Zor günlerimde ben kendimi bildim bileli hep o yanımdaydı.Benim babam yoktu onunda annesi.Ama annesi en azından onları benim babam gibi terketmemiş.Bir hastalık yüzünden küçük yaşta annesini kaybetmiş.Sanırım bu yüzden en iyi o anlıyor beni.Canım arkadaşım benim...

      

okula geldikten sonra hiç vakit kaybetmeden sınıfa çıktık.Tam tahmin ettiğim gibi herkes uykuluydu.Selinle birlikte sıramıza geçtik.Selin bana dönerek: