NAİRA‧✕‧Örümceğin Doğuşu |3K Serisi 2.kitap|

10.Bölüm - Tedavi ‧✕‧

"Yoo, hayır. Hayır." Ayaklarımı kontrol edemiyordum. Kontrolümden çıkmış bir şekilde ileri geri koşturuyorlardı. Beraberinde de beni takıyorlardı peşlerine. Şimdi bir o yana bir bu yana koşuşturuyor hem de ne yapacağımı düşünüyordum. Bir o duvara bir bu duvara. Berry gözlüğünü takmış, doğrulmuş bir şekilde yatağın köşesinde oturuyordu. Dudağımı ısırdım. İleri geri yürü. İleri geri. İleri geri. İLERİ GERİ.

Durdum. Ve Berry'e baktım. Sadece boş boş bakıyordu. "Berry!" Bakıyordu sadece. Yanına yaklaştım. Gözlerinin içine baktım. Tanrım gözlerinde bir boşluk vardı. Karaltı ruh onu yavaş yavaş ele geçiriyordu. "Berry?" Elimi alnına koydum. Ateşi vardı. Daha önce karaltıya dönen birini görmemiştim. Yani nasıl bir süreçten geçeceğini bilmiyordum. Elimi alnıma koyarak geriye gittim. "Tanrım? Ne yapacağım?" Olduğum kadar güçlü olmasam şurada oturup ağlayabilirdim. Çantamın yanına gittim. Hemen sandalyenin dibindeydi. Eğildim ve karıştırmaya başladım içini. Ama işime yarayacak bir şey bulamadım. Çantamı sırtıma aldım. Berry'nin önüne geçtim. "Berry! Bana bak. Gerçekten bak. Ordasın. Biliyorum." Aslında şu an onu neden bu kadar önemsediğimi anlayamıyordum. Ama içimde bir korku vardı. Onların-kainatlıların- ona bir şey yapmasından korkuyordum. Ama neden korkuyordum onu da bilmiyordum. Ayrıca o kadar kötü olabilirler miydi? Yani sonuçta bu çocukta onlara çalışıyordu.

Berry yine karşılık vermedi. Elinden tutarak çekiştirdim ve kapıya gittim. Kapıyı açtım ama açmamla Eliesha gözüme çarptı. Koridorun başındaydı. Yanında yaşlıca bir adam vardı. Uzun boylu, gözlüklü ve beyaz önlüklü. Yani? Bir doktor. Lanet... Hemen kapıyı kapattım. Berry'e baktım. "Neden senin için böyle bir şey yapıyorsam? Lanet olası..." Kapıya döndüm. Derin bir nefes aldım ve gözlerimi kapattım. Odaklandım. İçimdeki korku peşimi bırakmıyordu. Odaklanamıyordum. Eliesha daha da yakınlaşıyordu. ODAKLAN MUNA. ODAKLAN. Derin bir nefes daha. Ve nefes ver. Kulaklarıma gelen çıtırtı sesleriyle göz kapaklarımı araladım. Göz bebeklerim alevler sayesinde parlıyordu. Gözümdeki Naira işareti belli oluyordu. Gücümü kullandığımda hep böyle olurdu zaten. Kapı alevler içindeydi. Arkadan insanların sesini duyabiliyordum. "Neler oluyor?" Sonra Eliesha'nın sesi kulağımı doldurdu. "Muna! Berry! İyi misiniz?" Berry'nin elini tuttum ve odanın açıldığı diğer kapıya koştum. Berry de bana ayak uyduruyordu sonunda.

Kapının kolunu tuttum. Aşağı yukarı uğraştım ama açılmadı. "Kahretsin..." Kapıya vurmaya başladım. Ayağımla iki tekme. Daha sonra omzumla... Ama işe yaramadı. Bir de güçlüydüm değil mi? Kainatlılar ise kapıyı suyla söndürmeye çalışıyordu. Hemen odayı inceledim. Odanın bazı yerlerine ateş sıçramıştı ve alev alıyordu. Duman biraz kötü hissettiriyordu. Bir şey bulamayınca odaklanmaya çalıştım. Ama olmuyordu. Duman nefes almamı engelliyordu. "Neler oluyor Muna?" dedi Berry. Heh! Tam zamanında kendine gelmişti. Hemen pencereye koştum ve pencereyi açtım. Tekrar kapıya koştum. Son bir güç daha kapıya vurdum. Kolu biraz yamuldu. Berry şaşkın şaşkın etrafına bakınıyordu. "Muna? İyi misiniz? Ses verin!" Kahretsin... Eliesha bizden ses istiyordu. Ben tam bir salaktım. Bir planım bile düzgün işlemiyordu. Tanrım... ODAKLAN. ODAKLAN.

Olmuyordu! Odaklanamıyordum. Duman nefes almamızı engelliyordu. Ben tam bir aptaldım. Öksürmeye başladık ikimiz de. Son gücümle bir daha denedim. Ama yetmiyordu. Daha fazla güç kullanmam gerekiyordu fakat gücüm yoktu. Nefes bile alamıyordum. Her yer yavaş yavaş kararmaya başlamıştı. Bir yere tutunarak yere oturdum. Odanın yarısı alevler içindeydi. "Muna?" Ses boğuk geliyordu. Kime ait olduğunu bile çıkaramıyordum. Kararan odayla birlikte gözlerim de karardı. Ve onu açık tutmaya yetmeyen gücümle birlikte göz kapaklarım da kapandı.

"Nasıl olmuş olabilir? Kapı öylece birden alev alamaz." Yanımdaki insanların sesleri yavaş yavaş kulağıma ulaşıyordu. Yutkundum. Biraz hareket edince biri kolumu tuttu. "İyi misin?" Eliesha'ydı. Kuruyan dudaklarımı ıslattım. Gözlerimi araladım. Eliesha, doktor ve Muna. Başımda onlar vardı. Beyaz bir odadaydım. Gri ve beyaz kaplıydı her yer. Doğrulmaya çalıştım. Eliesha hemen arkama yastık koydu. "Ailene haber vermemizi ister misin?" dedi doktor. Ona döndüm. Kafamı sağa sola salladım. Eliesha'ya döndüm. "Berry nerede?" "Merak etme. O da odasında." Kalkmaya çalıştım. Eğer onu tedavi etmediyseler onu buradan çıkarabilirdim. Eliesha eliyle bana engel olmaya çalıştı. "Sakin ol. O iyi. Tedavisi yapıldı." Korkumu belli etmemeye çalıştım. Alt dudağımı dişledim farkında olmadan. Eliesha diğer ikisine bir bakış attı. Muna ve doktor ayaklandılar. Bir dakika sonra dışarı çıkmışlardı. Eliesha'ya döndüm. "Arkadaşını koruman güzel bir şey Muna. Ama biz kötü değiliz. Ona zarar vermeyiz." Derin bir nefes aldım. "Peki, ne yapacaksınız?"