Princess.

- 6 -

Ik pak mijn pistool en richt het voor me uit. ''Laatste keer, of wallahi ik schiet'' waarschuw ik hem voor het laatst. ''Werk jij voor Guns 'n Roses?'' schreeuw ik. ''Ja'' antwoordt hij dan.

''Charles! Neem hem mee. We gaan nog zien of je niet wil praten'' sis ik in zijn oor.

Mijn telefoon gaat af. ''Ja?''

''Ehm... Kenza, je moeder heeft een ongeluk gehad'' hoor ik de bediende van mijn moeder zeggen. Haha. Dit is gewoon zwaar onder mijn niveau.

''Leila, geef de telefoon aan diegene die het pistool tegen het hoofd van mijn moeder houdt''' zeg ik en pak een machine geweer. Een MMG om precies te zijn.

''Kenza...''

''Wie ben je, haal als eerst de fucking pistool van mijn moeders hoofd vandaan'' beveel ik en trek het kogelvrije vest aan.

''Hoe weet je dat toch?'' zegt de persoon.

''Ik zweer het je, als je mijn moeder maar 1 keer aanraakt zorg ik ervoor dat heel dat bedrijfje van jullie ten onder gaat en ik kom je persoonlijk opzoeken om je dood te schieten.'' Ik hang op.

Ik zeg snel tegen mijn bediende dat hij een auto gereed moet maken.

''Ho popje.. Zo makkelijk gaat dat niet..." De man hield de pistool tegen de slaap van mijn moeder.

Mijn moeder keek kalm alsof ze wel wist dat haar zou helpen.

"Wie ben je?" vroeg ik zuchtend.

"Boeit niet. Vertel mij maar wat je van Guns 'n Roses wilt?" vroeg de man. Oke de acteertalenten in de strijd gooien.

"Guns 'n Roses? Asno (Wat)?" Ik keek de man verbaasd aan.

Een schot vulde de kamer en ik viel van schrik achterover.

Ik kwam overeind en zag dat Akram geschrokken naar zijn pistool keek.

Mijn moeder kijkt ons verward aan. Dit ging allemaal zo snel dat het ons allemaal verwarde.

Een grote fout. Ja echt. Ik had hier nooit aan moeten beginnen.

-

Met mijn handen in het haar kijk ik de dossiers door. Nieuwsberichten vooral.

"Zuraiqi krijgt stoel."

"Amani Haywire nog steeds niet gevonden."

"Beroep afgewezen: Executie gaat door.

Misschien als je dit nu leest klinkt het onlogisch maar als je er even over nadenkt is het heel logisch.

"Hier... Er staat geen Sarah Binhouda geregistreerd in de Verenigde Staten." Akram kijkt me afwachtend aan en schuift een stapeltje papieren naar me toe.

"Het is een schuilnaam. Misschien... Het zou best wel kunnen dat Binhouda ook van die ene partij is" concludeer ik.

"Maar dan moet er een reden zijn waarom ze je nodig hebben." Akram zucht diep en scrolt wat door zijn tablet.

"Dat is het juist! Sarah moet een verband hebben of door iets in het verleden. Want waarom zou een beruchte crimineel haar wat boeien? Ze heeft er iets mee te maken. Maar wat..."

"Kenza, ik heb wat voor-" Sohier komt met een stapel papieren en telefoons de kamer binnen gelopen maar stopt met praten als haar blik op Akram valt. Ze haalt diep adem en komt naast me zitten.

"Ik heb die man overhoord weet je wel... En ja, ik ben achter een paar dingen gekomen." Sohier pakt een dossier en schuift het naar me toe.

"Die man, die Akram heeft doodgeschoten vanmiddag is een van de vele spionnen die Guns 'n Roses bezit."

Sohier kijkt ons afwachtend aan. "Maar... Luister dan. De grote vraag is hoe het is gelukt om de spion in het zwaarbewaakte paleis van Saudi-Arabie binnen te glippen en dan nog de moeder van de koningin te bedreigen."

Akram slaat met zijn hand op tafel. "Iemand van ons... Naait ons."

Ik blijf hem maar aan staren. Zijn groene ogen staan dof, zijn haren zitten niet in model maar staan maar als een warrig hoopje.

Sohier ziet er vandaag echt goed uit?

Ze heeft een smaragd groene bloes aan met een zwarte kokerrok tot haar enkels. Haar bruine haren zitten opgestoken en haar mooie roze, volle lippen zijn dit keer rood gestift.

''Wie kan ons nou naaien? Alle werknemers zijn toch onder beroepsgeheim ingesteld.'' Sohier kijkt mij afwachtend aan. ''Het hoeven ook geen werknemers te zijn. Ik heb het over ons. Zoals in jij en ik.''

''Bullshit. Wij werken hier net zo hard aan mee, het kan niet iemand van ons zijn.''

Opeens schiet iets me te binnen. ''Ik weet het!'' schreeuw ik en ren naar het stapeltje dossier dat Sarah me gaf. ''Ik kon het weten...'' zei ik zachtjes terwijl ik de kleine camera in mij hand hield.\

''Ze hebben ons al die tijd in de gaten gehouden.''

Wordt vervolgd...