Μια υπόσχεση από τα παλιά

Κεφαλαιο 1

Έλενα
Η ώρα είναι 7:30π.μ. Με ξυπνάει ο ήχος του ξυπνητηριου και της μητερας μου. Σήμερα είναι η μέρα ρου αγιασμού και πρεπει 8:30 να είμαστε εκει. Τρώω πρωινό και ανοίγω το viber για να μιλήσω με την Ελεαννα, την κολλητή μου.Γνωριζομαστε απο την Α'δημοτικου, είμαστε στο ίδιο τμήμα εδώ και 10 χρόνια και μοιραζομαστε τα παντα. Ευτυχώς είναι μέσα και της στελνω:
Ελν.-Τι θα βάλουμε τελικά?
Ελνν.-Δεν ξέρω σκέφτομαι να βάλλω τζιν και μπλουζάκι.
Ελν.-Εγώ μάλλον θα βάλω το φόρεμα που σου έδειξα.
Ελνν.- καλυτερα, πιστεύω σε αναδεικνύει.
Ελν.-Thanks! Παω για να ετοιμαστω.
Στη συνέχεια πήγα στο μπάνιο για να βαφτω. Συνήθως βάζω μονο τα απαραίτητα γτ δεν μου αρέσει να γινομαι σαν κλόουν.Ουτως ή άλλως αντιπαθ καθετί το ψωνιστικο.Μου τη σπάει να βλέπω μικρότερες να βάφονται σαν εικοσαχρονες. Το θεωω ανώριμο.Έπειτα παίρνω την τσάντα μου και πάω στο σχολείο. Μένω απέναντι και φυσικά είμαι απο τους πρωτους

Ανάστασης
Η μάνα μου μπαίνει στο δωμάτιο μου (ξεχασα να αναφέρω πως είναι Γαλλίδα.)Της απαντώ βαριεστημενα και πάω στην τραπεζαρία για πρωινό. Τρώω οτι βρίσκω στο τραπέζι( φημιζομαι για τη λαιμαργία μου) ντυνομαι χωρίς να το πλουσκεφτω και μαζί με την αδερφή μου μπαίνουμε στο αυτοκίνητο.Σήμερα είναι ο αγιασμός και περιμένω πως και πως να φτάσουμε στο σχολείο. Θέλω να ξαναδώ τα φιλαράκια μου αν και βρέθηκε με πριν 5 μέρες στη Δροσιά στη Χαλκίδα.Προπαντώς, ομως θελω να δω την Εύη. Η Εύη είναι ή κολλητή μου.Πολλοί νομίζουν οτι τα έχουμε αν και εγώ προσπάθησα να είμαι μαζί της και ακόμα προσπαθώ. Εκεινη μου έχει ρίξει 3 χυλοπίτες αλλά εν πτοουμαι.Μόλις μπαίνω στο σχολείο συναντώνται τον Αλκη, τον κολλητό μου. Είναι το άτομο που εμπιστεύομαι απο μικρός και έχουμε περάσει πολλά μαζί:
-Βρε καλώς τον. Ορεξατο σε βλέπω.
- Καλ εσύ έτσι με βλέπεις?
-Ναι, αν και ξέρω οτι την ψάχνεις.
- Τοτε βοήθησε με να την βρω.
-πριν κανεις οτιδηποτε θα σου δωσω μια συμβουλή. Ξεχνά την και προχωρα.Βρες κάτι άλλο για να ασχοληθεις. Μην μενεις στα ίδια.
-εχεις δίκιο. Αλλά θα την βρούμε για ενα γεια.
Οκ! Πάμε να δουμε και κανένα άλλο.
Έτσι γύρισαμε την αυλή χαιρετώντας κοσμο και ανταλλασωντας ματιές.Κάποια στιγμη συνάντησα με την Έλενα και την Ελεαννα. Τις χαιρετησαμε και τα είπαμε λίγο. Ειμασταν συμμαθητές στο δημοτικό και φυσικά σχολιασαμε την συνάντηση στη Δροσιά. Με την Έλενα κάνουμε μαζί γαλλικά.Είναι πολύ καλη και παντοτε με παιρνα στους βαθμούς παρόλο που είμαι μίσος Γάλλος.Ακόμη παίρναμε μαζί τα καλοκαίρια στην Ερετρια απο τα 10. Τα σπίτια μας είναι πολύ κοντά και κάθε χρονο συναντιωμαστε.Φέτος όμως δεν ήρθε και πολύ γτ ή γιαγιά της είχε θέματα υγειας και πήγε στο χωριό της.Αυτό με στενοχώρησε αλλά έστω και για λίγο μου αρκούσε για να την δω.Αλλά κάτι μιλάω ακόμη για αυτή? Ξαφνικα το κουδούνι χτύπησε. Όλοι παρά τα στη να με σε γραμμές και ξεκίνησε ή λειτουργια.Επειδή είμαι καθολικός και δεν καταλαβαίνω πολλά βαριεμαι.Κάποια στιγμη βλέπω μια καινούρια μαθήτρια. Την πλησθαζω και τη ρωτώ:
-Πως σε λενε?
-Ελένη σταθοπουλου.
-εμένα ανασταση, χαρηκα.Απο ποιο σχολείο ηρθες?
- Απο το 59ο.
-.μάλιστα.πως σου φαίνεται εδώ?
-περιεργα αλλά θα το συνηθισω.Εχεις φβ?
- φυσικά.αυτό είναι το όνομα μου.Στείλε μου το απόγευμα.
- οκ! Γεια.
Ωραία είναι.λες να ξεκινησω κάτι μαζί της? Γτ οχι? Δεν πρεπει να μένω στα ίδια.