Ya Sen Ya Hiç ...

Hayatım 180° yön değiştiriyordu. Mutlu muydum? Bilmiyordum. Henüz 15 yaşında olmama rağmen bu kararı vermiştim ve geri dönüşü yoktu. Peki bunu başarabilecek miydim? Buna hazır değildim. Ama artık çok geçti. Geri dönüşü yoktu. Sonuçlarını az çok biliyordum. Bunu ben istemiştim.

Sonuç olarak buradaydım. Daha ilk günden neden böyle hissetmiştim. Birşeyler ters gidiyordu. Bugün hayatımda yeni bir başlangıca yelken açıyordum. Aslında başlangıçlar her zaman güzel olmaz mıydı? Hayır. Bugün anlamıştım. Bu başlangıç benim sonumu getirecekti. Umrumda mıydı? HAYIR...

15 yaşındayım. Adım ARYA. Bugün liseye yeni başlıyordum. Buraya gelirken içimde kocaman tatlı bir heyecan vardı. Ailemle birlikte yeni okulumun önünde bekliyorduk. Kafamda milyonlarca soru varken bunu dışa vuramamak beni bitiriyordu. Eskişehirden İzmir'e uzuuuun bir süre sonra ulaşabilmiştik. Bu şehri her zaman çok beğeniyordum. 12 yaşından beri tek hedefim şuan karşısında durduğum okulu kazanabilmekti. Evet başarmıştım. Şuan mutluluktan ölmeliydim. Ama ben kendimi çok yorgun hissediyordum. Okul şahaneydi. 3 yıldır fotoğraflarına bakıp birgün bende burada olabilecek miyim diye düşündüğüm bu okul her anlamda mükemmeldi. Yavaş adımlarla okula yaklaşıyorduk. Önce müdür yardımcısı odasını bulup sınıfımı öğrenmeliydim. Okulun bahçesine girdiğimde yanımıza yaklaşan 5 kişiye gözlerim takılmıştı. Babam karşımdaki adamla el şıkışırken annemse sadece gülümsüyordu. Galiba annemler bu 5 kişiyi tanıyordu fakat neden buradalardı. Eskişehirden olsalar onları tanırdım. Kadın boğazını temizleyerek lafa girdi. "Arya heyecanlı mısın?"   "Sanırım fazlasıyla" diye yanıtladım. "Masal da çok heyecanlıydı dün hiç uyuyamadı." Masal kimdi ki? Hiçbir fikrim yoktu. "Masal??" "Aaaa siz henüz tanışmıyordunuz demi? Bak kızım bu Aral buda benim kızım Masal." Sanırım ilk arkadaşımı edinmiştim. Annem söze girip "Bak  Aryacım biz  Masalla birlikte aynı apartta kalmanız gerektiğini düşündük. Sonuçta biz Masalın ailesini tanıyoruz. İyi anlaşacağınıza eminiz." İtiraz edemezdim önyargılı davranmaman gerekiyordu.zaten kızın çok tatlı yüz hatları vardı. İlk hamleyi yaparak " Merhaba ben Arya." dedim. Masalda elini uzatarak "merhaba bende masal memnun oldum" dedi. Onunda fazlasıyla heyecanlı olduğu avuçlarının terlemiş olduğundan anlaşılıyordu. Yavaş adımlarla okulun içine doğru yürümeye başladık. Müdür yardımcısı yazısını gördüğümüz odanın kapısına vurarak kapıyı açtık. Önce masalın sınıfını öğrenmiştik. 9-b sınıfındaydı. Umarım bende o sınıfta olurum diye içimden geçirdim. Sonuçta burada bir tek onu tanıyordum. Müdür yardımcısı ismimi sorunca Arya Kılıç dedim. 9-c sınıfımda olmam tam bir hayal kırıklığıydı.  Müdür kesinlikle sınıf değişimi yapamayacağızı söylerken okulun katı kurallarından ilkine merhaba dedim. Bugün okulun ilk günüydü ve ders işlenemeyecek olması günün en iyi haberiydi. Sınıfıma doğru yürüyorduk şuanda aklımın bir köşesine en ön sıralara oturmamam gerektiğini yerleştirdim. Ön sıralara oturursam asla derslerde uyuyamazdım. Kapıdan tam girecekken bir kızla az kalsın çarpışıyordum. Kıza baktığımda gülümsediğini görmem biraz rahatlamama sebep oldu. Kız hemen elini uzatarak " Merhaba ben derin sanırım aynı sınıftayız." Bende hemen elini sıktım. "Merhaba  bende Arya bende memnun oldu ve evet aynı sınıftayız."  Kız en ön sıraya oturmuştu. "Yanıma oturmak ister misin?"  Reddetmek istemediğimden olur demiştim. Nasıl olsa bugünlük bir oturma düzeni olurdu. Müdürümüz ufak bir anos yaptı ve bütün okulu bahçeye topladı.

Bu adamın derdi neydi? Tam tamına 30 dk beyin hücrelerime tecavüz ediyordu. Kürsüye çıkınca neden inmek bilmiyorlardı. Durduğum yerde ağaç olup kök salmak üzereydim. Yanına oturduğum kızın isminin Derin olduğunu öğrenmiştim. Neden buradaki herkesin ismi çok güzeldi? Bunu düşünmeyi biraz ertelemeyi düşünüyordum. Derine eğilerek sence kaç dakika sürer?  Ne demek istediğimi hemen anlayarak " 10 dakikasına iddiaya girerim." dedi. 10 dk sonra konuşmayı bitirmişti. Sorun şu ki biz iddiaya girmemiştik. Herkesin sınıflara çıkmasını söyledikten hemen sonra 9. Sınıfların konferans salonuna çıkması gerektiğini söylediler. Konferans salonunun 5. Katta olması oraya gitmemem için yeterli bi nedendi. Koyun sürüsü gibi yukarı çıkarken Derinle konuşmamızı ilerletiyorduk. O da apartta kalacak arkadaş aradığını söyleyince bizimle beraber kalmak istersen ailemle konuşabileceğimi söyledim o da süper olur diye bi tepki ortaya koymuştu. Teneffüste annemlerle konuşabilirdim. Konferans salonuna girdiğimizde Derinle yan yana oturduk. Gözlerim Masalı arıyordu. Derine masaldan bahsetmiştim. Sonuçta aynı evde kalacağım ilk kişiydi. Arkada 4 kişilik kız grubunun içerisinde koyu bir sohbete daldığını görünce ister istemez bozuldum. Nedense bu konularda aşırı hassastım. Arkadaşlarımı ve ailemi paylaşmak en nefret ettiğim listemde ilk 5'e rahatlıkla girebilirdi.