KATİL ATLET ( Ara Verildi)

BİRİNCİ BÖLÜM

Hikayeyi anlatmaya baslamadan önce atletimle ilgili birsey itiraf etmemde fayda var. Demek istedigim şu ki kimse onun yüzünden ölmedi gerçi üzerimde daha uzun süre kalsaydi,ne olurdu bilinmez.
Annemi suçluyorum.Annem tenimize değen şeyler konusunda bu kadar hassas olmasaydi tüm bunlar yaşanmazdi. Tamam,belki bes hafta ortalikta ayni camisrla gezmekle isi biraz abartmis olabilirim ama ben oksijen alabilsin diye her gece onu üzerimden çikarip silkeliyorum yani bunda büyütecek ne var?
Her şey o sabah başladi annem odama geldiginde, yataktan kalkmiş eski battaniyemi yerime koyuyodum. Evet yanlis duymadiniz.Annem iceri daldi.Kapiyi öyle bir açti ki neredeyse pencereden uçuyurdum.
Can!! Diye bağirdi "Atletlerin hali ne böyle ?"
"Sen içeri girmeden önce kapıyı tıklatmak nedir hiç bilemez misin?" dedim." Çocuklarin odalarina dalmadan önce insanlarin parmak eklemleriyle yaptıklari o küçük şeyden bahsediyorum."
"İğrençler!" dedi." Pisler.Delik deşik olmuşlar." " Anne," dedim, " atletlerin deliklere ihtiyaci var. Onlari güzel kilan deliklerdir. Söyleyecegin başka bir sey var mi yoksa sadece benim delikli atletlerime bakmaya mi geldin?"
"Geldim" dedi,"çünkü seni yataktan kaldirabilmek icin bagirmak zorunda kalkmaktan artik bıktım.Ama şimdi durumu gördükten sonra gün içinde yapacaklarimi yeniden düzenenlemem gerektiginin farkına vardim. Alışveriş yapıp bir seyler almaliyim."
" Ah hayir " dedim. Yeni atletler olmasin. Yeni atletlerden nefret ettigimi biliyorsun.Sustum. Ne anlamı var ki o ebeveyndi.. Anneler böyle şeyleri anlamazlardı.Aslında genelikle dinleme zahmetine bile katlanmazlardi. "Ve sende de benimle birlikte geliyorsun" diyerek de bunu kanıtladı.
"Daha da neler"dedim." Ben alisveris yapmam,unuttun mu? Özelikle de annemle birlikte.Bu sen ve babam için gecen Noel hazirladigim İyu ebeveyn olma kurallari kitabinin 46 .maddesi"
"Şu iğrenç şeyin üstüne birseyler giy,midemi bulandiriyor," dedi." On dakikaya çikiyoruz."
" Bekle! diye bağırdım dizlerimin üstünde çekmecelrime dogru kayarken çekmecelrden birini hızla açıp omzumun üstünden firlatmaya başladim. " Başka bir çamaşirim daha var oldugunu biliyorum daha geçen ay gördüm.Aha işte burda!" Ayağa fırlayip diger eski rahat ve delikli atletimi annemin yüzüne dogru salladım. "Hemen bunları giyeceğim,böylece gidip yenilerini almak zorunda kalmayacagiz degil mi ?"
" Evet değiştireceksin " dedi annem.
" Böylece bir otobüsün altinda kalirsan en azindan altinda temiz çamasirin oldugunu bilmenin huzurunu yaşayacağim."
" Hayir anlamıyorsun." dedim "Demek istediğim şu ki yeni bir tane almak yerine bunu giyecegim. Paran cebinde kalıyor. Yedek bir çamasirim varken neden yeni bir tane almak icin para harcayasin ki ? Tamam mi anne ? Anlaştıkmi?
" Hayir" dedi. " Üstünü degiş. Cabuk ol. Pazara gidiyoruz!"
İste bu kelimeler benim kaderimi belirledi. Hayatimin en kötü haftasi başlamak üzereydi.