Sos: Μολις ανεβασα μια καινουργια ιστορια στο προφιλ μου και θα το εκτιμουσα αν ριχνατε μια ματια.
Αγαπητο μου ημερολόγιο,Σημερα ειναι η μερα. Σημερα με καλεσε να παω στο κλαμπ στο οποιο τραγουδαει ξερω πως του υποσχεθηκα πως θα παω αλλα δεν μπορω. Δεν μπορω να τον αντικρισω ξεροντας πως θα παραμεινω μια γνωστη για αυτον. Απλα δεν μπορω, αλλα θα παω.
Μεσα σε αυτη την αναμειξη των συναισθηματων που νιωθω θελω απιστευτα πολυ να τον ξαναδω να τον αγκαλιασω για μια τελευταια φορα....
Λιγες ωρες αργοτερα βαζω το λευκο μου μπλουζακι την ψηλομεση μαυρη φουστα μου και μποτακια μου τα μαυρα. Κοιταζομαι στον καθρευτη, βαφομαι ελαχιστα και αφηνω τα μαλλια μου ελεύθερα κατω.
Πραγματικα κοιταζω εκπληκτη το ειδωλο μου.. ειμαι αρκετα ομορφο σημερα. Νιωθω ομορφη.Βγαινω απο το δωματιο μου και κατεβαινω τη σκαλα. Περνω τα κλειδια, το κινητο και το μπουφαν μου και βγαινω απο το σπιτι κατευθυνομενη για το σπιτι της Αναστασίας, η Βασω ειναι ηδη στο κλαμπ.
...
Η Αναστασία και εγω μπαινουμε σε ενα ταξι και πηγαινουμε για το seven. Η Αναστασία φοραει ενα μαυρο κροπ και ενα ψηλομεσο μπλε σκουρο τζιν. Πανέμορφη.
Το ταξι μας αφηνει εξω απο το μαγαζι κι εμεις διχως να χασουμε λεπτο μπαινουμε μεσα κι ξαχνουμε να βρουμε το τραπέζι στο οποιο καθεται η Βασω. Δεν αργουμε να την βρουμε κι γρηγορα κατευθυνόμαστε προς εκεινη.
Το μαγαζι ειναι γεματο με κοριτσια που τριριζουν.
Μολις η Φουρειρα μας ανακοινωνει πως τωρα στη σκηνη θα ανεβουν οι boys and noise τα κοριτσια αφηνιαζουν και τσιριζουν ακομα πιο πολυ. Ξαφνικα δεν νιωθω καλα. Νομιζω πως το στομαχι μου εχει δεθει κομπος και δεν μπορω ουτε ανασα να παρω. Γιατι εχει τοσο μεγαλη επιδραση πανω μου αυτος ο ανθρωπος;Τα αγορια ανεβαινουν στην σκηνη γεματα ενεργεια ξεκιναν το πρόγραμμα τους. Απο τη στιγμη που τον αντικριζω δεν μπορω να παρω το βλεμμα μου απο πανω του. Εκεινος απο την αλλη εχει οργωσει ολα τα προσωπα, σαν να ψαχνει καποιον αλλα να μξν τον εχει βρει ακομα...
Ξαφνικα τα βλεμματα μας συναντιουνται, δενουν μεταξυ τους και αρχιζω να πιστευω πως εμενα εψαχνε τοση ωρα. Εγω του χαριζω ενα λαμπερο χαμογελο και εκεινος μου κλεινει το ματι, νιωθω τη καρδια μου να βγαινει απο το στηθος μου και να αρχιζει να πεταει προς εκεινον.
Μπορει να εχουν περασει μονο λιγα λεπτα ομως εγω νομιζω πως είναι αιωνες.
Χωρος να το περιμενω με αρπαζει απο το χερι η Βασω και αρχιζουμε να χορευουμε το βλεμμα μου ομως ειναι ακομα καρφωμενο πανω του και το χαμογελο ακομα χαραγμενο στο προσωπο μου μεχρι που.. μεχρι που μια φαν καταφερε να ανεβει στη σκηνη και να τον αγκαλιασει. Εκεινος κλεινει τα ματια καθως την εχει αγκαλια και κατι της ψυθιριζει. Η ζηλια μεσα μου εχει χτυπησει κοκκινο, θελω και εγω μια τετοια αγκαλια. Τι εχω παθει γαμωτο; Δεν ημουν ετσι με κανεναν!Κοντευει 2 η ωρα και εχουν τραγουδισει τα αγορια πλεον αλλα τους τα τραγουδια. Τη στιγμη εκεινη περνει ο Αρης το λογο.
"Περναμε καλα;" ρωταει
"Ναι" φωναζει ολο το κοινο
"Και εμεις περναμε υπεροχα" λεει ο Βαγγελης και νομιζω πως μολις μου εκλεισε το ματι. Ομγ.
"Ας κανουμε ενα διαγωνισμό τι λετε;" ρωταει ο Αρης. Το πληθος ξεσηκωνεται ολο και αρχιζει να φωναζει απο χαρα ενω ολοι προσμενουν να ακουσουν το διαγωνισμο.
"Λοιπον, ο αγαπημένος μας Στεφανος, που ελεγχει τα φωτα θα ριξει τυχαια τον λευκο προβολεα σε μια παρεα. Η παρεα που θα φωτιστει θα μπορει να ερθει στο καμαρινι μας να πεσασουμε λιγη ωρα μαζι. Τι λετε; Να το κανουμε;" λεει ο κεφι ο Jimmy.
Γουαου θα χαρουν πολυ τα κοριτσια που θα κερδισουν. Χαιρομαι τοσο πολυ που καποιες κοπελες ή καποια αγορια θα εχουν την ευκαιρια να τους γνωρισουν.
Χωρις να το παρω χαμπαρι κατι αρχιζει και με στραβωνει.
"Μα τι στο καλο;" λεω παραπονεμενη
"Τυχαμαι εμεις! Ξυπνα" μου λεει η βασω ολο χαρα και τοτε ξυπναω απο το λυθαργο που βρισκομουν. Θα περασω λιγες ωρες μαζι του;
Χμμ.. μηπως δεν ηταν και τοσο 'τυχαιος' ο διαγωνισμος; σκεφτομαι ενω μαζευω τα πραγματα μου απο το τραπεδι και ακολουθω τα κοριτσια που πανε προς τα καμαρινια.Ταταν! Απο οτι φαινεται η ηρωιδα μας παρα τους ενδιασμους της, πηγε. (Οχι που θα το εχανε ;) )
Λοιπον ψηφιστε και πειτε μου τη γνωμη σας. Τι λετε να γινει στα καμαρίνια; Τυχαιος ηταν τελικα ο διαγωνισμός;
Kisses ♡
YOU ARE READING
Τυχαιο μήνυμα
FanfictionΗ δεκαεξάχρονη Αλεξάνδρα άργησε να ανοίξει Facebook αλλά τελικά το έκανε. Ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει κάποια πικρόκολα σχόλια από κοπέλες που δεν την συμπαθούσαν, πέφτουλες που δεν είχαν όρια και αιτήματα φιλίας από άκυρος..Είχε προβλέψει τα πάντα...