Chapter 2- Go Back

31 4 2
                                    

"You'll Die" basa ko dun papel. Kilala ko na kung sino ang nagpadala neto. You'll Die tss baka mauna sila. Malay nila nasa tabi na nila si kamatayan. Oops I almost forgot kahit pala sa hell hindi sila tatanggapin. Well kung itatanong nyo kung tatanggapin ako sa hell well 'Yes'. Baket? Eh kasi anak ako ni Lucifer. Oh BTW matutulog muna ako madaling araw na
Zzzzzzzzzzzzzzz

-----------> The next day <----------

KKKKKKKKKRRRRRRRIIIIIIII---------

BBBBOOOOGGGGSSSSHHHH

Ang aga aga nambubulabog yang alarm clock na yan. Bwiset. So naalala ko di pa ako nag papakilala

    I'm Princess Celestine Nicojam Elizabeth Courtney Hyo Jin Chan. 14 years of age, 1st year collage ( kung itatanong nyo kung bakit collage well kase advance ako mag aral pati si Denver).1/4 japanese, 1/4 korean, 1/4 british, 1/4 filipîno. My family is the most influential family all over the globe. We are the rank 1 most powerful and respectful family. We owned several schools, hospitals,resto's,etc. My Dad and Mom are the most influential businessman and woman. And they are also the King and Queen of mafia while my gramps is the Emperor (as I said on Chapter 1 'in old times'). Kami na ni Denver ang susunod na magiging Emperor at Empress ng mafias and gansters. May isa akong ka gang alam nya kung bakit naging ganito ako dahil noon ay todo tanggi ako sa mga magulang ko kapag pinipilit nila ako maging mafia nor gangster. Dati kasi I want a peaceful and normal life until one day happend nawala sya ng dahil sakin, nawala sya sa mismong harapan ko, nawala sya ng walang kalabanlaban , kaya matapos ang incident na yon nag iba ako.
Ang dating masiyahin,palabiro,childish etc.

ay biglang naglaho.

Napalitan ng cold, heartless and emotionless kapag kaharap ang ibang tao.

Hindi ko pinapakita ang emosyon ko dahil natatakot ako. Oo, takot ako dahil isang maling galaw ko lang maaring may madamay na inocente. Kahit kinakatakutan ako , natatakot din ako, takot ako na may madamay. Kay simula nung nawala sya naging mailap ako sa tao dahil madadamay sila at dun ako nagsimula na magbagong buhay na maging katulad ng lolo ko na AKALA nila walang pakialam, na AKALA nila wala akong nararamdaman. Lahat ng yan ay AKALA lang hindi nila alam kung ano ang totoo. Hindi nila alam na nahihirapan ako, hindi nila alam na sobrang hirap mamili ng pagkakatiwalaan. Sobrang hirap, pero mabuti na lang at may kapatid ako na handang saluhin ako kahit gaano kataas ang babagsakan ko. Ngayon, lalaksan ko ang loob ko. Alam ko mas malakas sila sa akin pero isa lang ang nakatatak sa utak ko "REVENGE". Kailangan kong makaganti sa kanila dahil marami na silang napatay ng dahil sa akin kaya sa oras na bumalik ako sa lugar na yon sisiguraduhin kong higit pa sa IMPYERNO ang makikita nila,sisiguraduhin kong wala akong ititira kahit isa. Kahit kapalit pa ng buhay ko ang magiging kabayaran. Mas ok kung mamatay na ako para makasama ko na sya. Wait for my Come Back. You'll Pay for what you've done.

Natigilan ako ng maramdaman ang isang malambot na kamay sa pisngi ko. With that, napangiti ako, nandito nanaman sya, dadamayan nya nanaman ako at higit sa lahat papagaanin ang loob ko. Sobrang laking pasasalamat ko na nagkaroon ako ng kapatid na handa akong damayan hanggang sa kamatayan.

"Iniisip mo nanaman yang mga yan no?" Tanong nya at umupo sa tabi ko. I just nodded sya pa lang ang nakakakita ng luha ko na tinatago ko sa lahat. Sya pa lang ang nakakakita ng luhang nasasaktan,nangungulila, nalulungkot at nahihirapan. Niyakap nya ako at nagsalita sya

"Andito lang ako Baby Jam, handa akong saluhin ka, andito kami na handang gabayan ka. Nadito kami para pagaanin ang loob mo. Nandito kami para may iyakan ka. Nandito kami para tulungan ka. Andito lang kami" sa sinabi nyang yon ay hindi ko na napigilan ang mga luha ko,kaya niyakap ko rin sya. Si Denver na lang lagi ang masasandalan ko tuwing nahihirapan ako.

"S-salamat K-kuya" sabi ko between my sobs. Tinanggal na namin ang pagkakayakap namin at pinunasan ko ang luha ko.

"Alam mo Baby Jam, maganda naman palang pakinggan yung Kuya eh, kaya simula ngayon dapat Kuya na ang tawag mo sa akin. Araso?" Kung di ko lang kapatid to nabatukan ko na sya. Kanina ang drama tapos ngayon nagbibiro.

"Ne,oppa" sabi ko na medyo nahihiya. Kase, tinatawag ko lang sya na oppa kapag galit sya or naiinis. Well yan naman talaga tawag ko sa kanya DATI.

"Ahh, b-baby m-may s-sabihin l-lang s-sana a-ako" sabi nya na nauutal may tinatago to alam ko. Pag ganyan sya nagiging cold at seryoso ako kase pag hindi hindi nya sasabihin.

"What is it?" I asked him in a serious and cold tone. Nagkakamot sya ng batok at medyo namamawis. Huh? Namamawis eh ang lakas lakas ng aircon tapos nakasarado ung pinto kaya di lalabas ung hangin. Tinignan ko ung mukha nya and I can see a nervousness on his face. O..kay what's with him? He can't response parang nawalan ng dila.

"I said what is it?" Tanong ko uli sa kanya. This time sumagot sya na ikinatigas ko sa pwesto ko.

"Y-you n-need to go back to the P-philippines"

----------------------------------------------------------:-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-) :-)

Denver at the MM :-) Sehun oppa. <3

'Empress'Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon