Chapter 6- Shouting

20 1 1
                                    

Kriiiing

Kriiiiiing

Kriiiiing

Boooooogsh!

Alarm clock ko yun, ingay edi tinapon ko nalang.

"Zizi, baba kana kakain na tayo!" 

"AYOKONG BUMABA TULOG PA AKO!"

"TULOG PA DAW! EH BAKIT MAY SUMIGAW?"

"NAG SISLEEP-SHOUT AKO WAG KANG ANO!"

"ZIXI ALEXANDRIA SMIIIIIIIITH!"

"OO NA OO NA WAG NANG SUMIGAW HINDI AKO BINGI!"

"Maligo kana kakain na tayo at may pag-uusapan tayo"

Uuuugghhh! aga-aga sumisigaw eh hindi naman ako bingi.

Kinuha ko na ang towel ko at naligo na.

~After 30 Minutes~

Natapos na akong maligo at magbihis so pupunta na ako sa Kitchen para kumain dahil nagugutom na ako at may pag-uusapan daw kami.

Hindi maganda ang kutob ko sa aming pagme-meetingan dahil parang feel ko lang.

At hindi ako nagkakamali kapag sinabi kong may hindi magandang mangyayari. Mangyayari talaga

~At the Kitchen~

"Zixi umupo kana at sabay-sabay tayong kakain."-Kuya Dash

Kumain na kami ng walang ingay.

~Subo~

~Nguya~

~Subo~

~Nguya~

~Subo~

~Nguya~

~Subo~

~Nguya~

~Subo~

~Nguya~

"BUUUUUURP"

Oooops! napasobra hahahhaha patay ako nito (+_+)

"ZIXI! Where's your manners?"-Kuya Dash

Nasa paa niyo nakadikit

"Sorry Kuya ang sarap kasi eh!"

"So let's talk now."-Kuya Dash

"Let's talk about what?"

"About your schooling this year"-Kuya Travis

"What about that?"-Me

"Well, we made a decision that we already know that you won't agree"Kuya Dash

"Ehhh?"- Di ko gets ang sinasabi nila PROMISE mamatay pa yung paa nyang may common sense! ( ̄。 ̄)

"Napagplanuhan naming sa school kana mag-aaral hindi kana magho home-schooling dahil we want you to have a friends"-Kuya Adam

"WHAT? A-YO-KO! dito lang ako sa bahay mag-aaral ayaw kong pumunta sa paaralan! NO!!"

mula pagkabata home-schooling na ako at ayaw kong pumasok sa school dahil baka may bumully sa akin at walang tatanggol sa akin pag wala sila Kuya NO i don't want that to happen in my life again! 

"Zixi you need to go to school hindi ka puwedeng dito nalang sa bahay magmumukmok explore the world, find a friends at makihalubilo ka sa mga ibang tao. Hindi dito kalang sa bahay at sa Mall ang destination mo! Try to explore the World nang makakita ka ng magagandang lugar. Ikaw dapat tong parating nag-gagala eh hindi kami! Zixi please lang kami  yung naaawa sa sarili mo eh! Hindi mo ba alam? Na pag umiiyak ka kami yung sobrang nasasaktan? At naawa kami sa'yo dahil wala kang mga kaibigan!"-Kuya Dash

"Kuya wag kang magsalita nang ganyan! May kaibigan ako!"

"MAY KAIBIGAN KA NGA EH ASAN NA? DIBA PATAY NA! WALA KA NANG MAGAGAWA DIYAN KASI PATAY NA SIYA AT HINDI NA BABALIK! TANDAAN MO YAN ZIXI NANG MATAUHAN KA!"Kuya Dash

hindi ako makapag-salita dahil totoo ang mga sinabi ni Kuya pero sobra naman yata ang sinabi ni Kuya sa akin dahil pag pinaalala niya sa akin parang torture eh...

Hindi ko alam na nag-uunahan na palang tumulo ang aking luha at kasabay nu'n ay ang pag tayu ko sa upuan..

"TAMA KA! WALA NA SIYA PERO HINDI MO MAPAGKAKAILA NA SIYA LANG ANG NAG-IISANG TAONG NAGING KAIBIGAN KO! KUYA NIMINSAN BA! NIMINSAN BA NATANONG MO SAAKIN KUNG OKAY NABA AKO? NAKA MOVE-ON NABA AKO SA PAGKAMATAY NI LANCE? DI BA HINDE? KASE INUNA NIYO PA YANG PAGBABARKADA AT PAG-AARAL KESA SA KAPATID MO! KUYA YUNG TOTOO HINDI KO PA TANGGAP NA PATAY NA SIYA! kase kahit saan ako tumitingin, siya ang naalala ko Kuya ang sakit eh! at ang malala pa Dahil sa akin namatay siya!"-Me

Pagkatapos ko iyong sabihin ay pumunta ako sa aking Silid at humiga sa kama at doon na ako humagulgol ng iyak...

Pumasok sa aking utak ang mga alaala namin noong bata pa kami, naghahabulan nang walang saplot, nangunguha nang Mangga sa kapitbahay na walang pasabi, naglaro nang tagu-taguan, bahay-bahayan, magpapahabol ng aso at kung ano-ano pang masasayang ala-ala..

I am thankful to God that he gave me the best gift even i have a problem attitude before.

He changed my life, he give me everything i want even i don't say it to him. He is the greatest gift of all i received and i thank God for that. We made a promise, that promise means a lot for me,  dahil ang yung promise na ang he will stay in my side forever at magpapakasal kami pagdating sa tamang panahon,  hindi niya tinupad ang pangakong iyon.  Namatay siya para sa akin, at sinayang niya lang ang buhay nya para sa akin. Sinisi ng sinisi ko ang kasalanang dahil sa akin kaya namatay siya, at isang taon akong nabaliw noon, parte na doon ang rasong natrauma ako dahil sa araw na yun. At sa loob ng isang taon na yun, wala akong ginawang iba kung di ang sisihin ang sarili ko. Kung hindi lang umuwi si kuya Silent, baka hindi na ako magiging okay. Mahirap paniwalain pero si kuya Silent lang ang nagpapatino ulit sa akin at nagpapabalik sa dating ako.

Broken PromisesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon