I'll be your everything(On Hiatus)

Part 2

"လႊတ္​...ကြၽန္​​ေတာ္​့ကိုလႊတ္​...​​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​.."

လက္​​ေမာင္​းႏွစ္​ဖက္​ကိုတ​ေယာက္​တဖက္​စီခ်ဳပ္​ကိုင္​ကာအၾကမ္​းပတမ္​းဆြဲ​ေခၚသြားၾက​ေလသည္​...အတင္​း႐ုန္​းကန္​​ေနတာမို႔​ဆြဲ​ေခၚလာ​ေသာလူႀကီးကစိတ္​တိုလာသည္​ထင္​ပါတယ္​..ျဖန္​းခနဲအသံႏွင္​့အတူကြၽန္​​ေတာ္​ပါးျပင္​​ေပၚမွစပ္​ျဖင္​းျဖင္​းခံစားမႈတခု​ေၾကာင္​့​​ေၾကာက္​လန္​႔သြားမိသည္​...​​
​
"အတင္​း႐ုန္​းမ​ေနနဲ႔..​ေနာက္​တခါဆိုဒီထက္​ပိုနာမယ္​မွတ္​..."

ကြၽန္​​ေတာ္​့ကိုရစရာမ႐ွိ​ေအာင္​ဆဲဆိုပီးဆြဲ​ေခၚသြားၾကတယ္​...ဘာလို႔မ်ားလဲ...ကြၽန္​​ေတာ္​မွာဘာအျပစ္​႐ွိလို႔ဒီလိုကံဆိုးျခင္​း​ေတြနဲ႔ပဲရင္​ဆိုင္​​ေနရတာလဲ...

တ​ေနရာအ​ေရာက္​ကြၽန္​​ေတာ္​့ကိုအ​ေနာက္​က​ေနတြန္​းပို႔လိုက္​တာမို႔​ေျမျပင္​​ေပၚသို႔အထိန္​းအကြပ္​မ႐ွိလဲက်သြားသည္​...

"ဒီ​ေနရာကဘယ္​​ေနရာလဲဟင္​..ကြၽန္​​ေတာ္​့ကိုလႊတ္​​ေပးပါ...​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​.."

တ​ေျဖး​ေျဖးနဲ႔နီးကပ္​လာ​ေသာ​ေျခသံကိုနားစြင္​့​ေနမိသည္​..​ေျခသံကနီးကပ္​လာကာကြၽန္​​ေတာ္​့​ေ႐ွ႕​ေရာက္​​ေတာ့ရပ္​တန္​႔သြားတယ္​...

"မင္​းကငါ့​ေနာက္​ကိုလိုက္​​ေခ်ာင္​း​ေနတာလား..​ေျပာစမ္​း...ဘယ္​​ေကာင္​လႊတ္​လိုက္​တာလဲ..."

"​မ..မဟုတ္​ပါဘူး...ခင္​ဗ်ားဘယ္​သူဆိုတာလဲကြၽန္​​ေတာ္​မသိပါဘူး..​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​..ကြၽန္​​ေတာ္​့ကိုလႊတ္​​ေပးပါ​ေနာ္​.."

သူႏွင္​့ဆန္​႔က်င္​ဘက္​အရပ္​ကိုမ်က္​ႏွာလွည္​့ကာ​ေတာင္​းပန္​​ေန​ေသာမ်က္​စိ​ေ႐ွ႕​ေမွာက္​က​ေကာင္​​ေလးကိုKrisအထူးအဆန္​းၾကည္​့လိုက္​မိသည္​....ပီးမွတခုခုကိုသ​ေဘာ​ေပါက္​သြားသလိုပံုစံႏွင္​့​ေကာင္​​ေလး၏မ်က္​စိ​ေ႐ွ႕သို႔လက္​ကာျပလိုက္​သည္​......ထို​ေကာင္​​ေလးက​ေတာ့ဘာကိုမွမသိသည္​့အလား​ေၾကာက္​လန္​႔တုန္​ရီ​ေနပီး​လႊတ္​​ေပးဖို႔သာထပ္​တလဲလဲ​ေတာင္​းပန္​​ေနသည္​...