Karanlıktı.Yolu sadece birkaç cılız ışık aydınlatıyordu.O kesin buradaydı,zaten hiç peşimi bırakmamıştı.Yollardaki kan lekelerine aldırmadan yürümeye başladım.Sanki hemen arkamdan çıkacakmış gibi tetikteydim.Bir gölge silüetinin önümden geçtiğini gördüm.İçimde kaçma isteği uyansada bunu bastırdım ve nefes alışverişlerimi düzeltmeye çalıştım.Artık sona yaklaşıyordum.Tam korkumu yenecekken bir çığlık sesi duydum.Bir tane daha.Evet,artık çok yakınımdaydı. dayanamayıp arkama döndüm.Oradaydı.Tam karşımda.Sadece o ve ben.Pelerinine sarılmış biri.Ama kim?. şimdi onun kim olduğu değil bunu neden yaptığı önemliydi.Gözüm elindeki parlak bir hançeri hemen seçti.Koşmaya başladım.Taki çıkmaz sokağa varıncaya kadar.Adam pis pis sırıtarak bana yaklaştı."Bunca zaman sonra sonunda seni yakalayabildim.Zaten sonsuza kadar kaçamazdın ya ". Pes ederek ağlamaya başladım.Belki de ölmeyi gerçektende hak ediyordum.Bana doğru yaklaştı ve hançeriyle boğazını kolayca parçaladı.Son duyduğum sesse kendimden çıkan boğuk bir haykırıştı.
